{Een droom om van te dromen.}

117 11 0
                                    


Die nacht heb ik vreselijk geslapen. Ik zat de hele nacht te denken wie mijn vader kon zijn. En de broertjes sal zaten ook nog eens te snurken. Ik gaf het op ik denk dat ik er maar vandoor ga. Ik zie dit helemaal niet zit in dit concentratie kamp. Het zou nog een hele lange nacht worden in het Hermes gebouw.

"Lucy!" Ik hoorde madre schreeuwen. Ik bleef door rennen. Steeds verder het bos in. Achter me hoorde ik de hellehonden achter me aan rennen. Er vloog een vogel boven me. Ik stopte en hijgde. Ik keek naar boven de vogel cirkelde boven me. Uit zijn bek hoorde ik mijn moeder schreeuwen. Ik wist dat het niet echt was nu. Het was een vogel die het geluid kopieerde. Mijn hart klopte al wat minder hevig. Achter me hoorde ik geblaf. De hellehonden! "Rennen, Lucy!" Hoorde ik. Ik zag een jongen opduiken. Hij had een mantel om. Ik kon niet zien wie het was. Ik staarde naar hem. Hij greep mijn arm vast en trok me mee. Ik had amper de tijd om te vragen wat er gebeurde. "Hé, wat moet dat." De jongen antwoorde: "Kom, snel. Straks halen ze ons in." "Oké, oké", hijgde ik", "ik kom al." We renden door de bossen. Toen remde hij opeens hevig. Ik botste tegen hem aan. Vlak voor ons was er een enorm ravijn. Nog even en we vielen beide in de kloof. "Shit!", bracht de jongen uit, "Wat nu." "Ok dan zit er nog maar een ding op", zei ik. "We gaan wat schoothondjes de les leren." Ik duwde op mijn ketting want mijn armband zat in mijn achterzak. Meteen kwam er een boog tevoorschijn. De jongen trok zijn zwaard. Hij glimlachte naar me: "Soms vergeet ik dat je niet zoals Olivia en Lilly rondrent als een kip zonder kop in dit situaties." Ik glimlachte terug. "Natuurlijk, ik draag geen nagellak en make-up zoals hen. Ik moet geen rekening houden voor het geval ik mijn nagels breek." Hij keek me grijnzend aan: "Ok dan ik daag je uit wie het meeste puppy's kan trainen verdiend 200 drachmen." "Akkoord", zei ik. Op dat moment kwamen vijf hellehonden uit het bos. Ik nam mijn eerste pijl en schoot net de hond neer die op me wilde springen. Ik rolde naar links. Ik zag de jongen één van de andere net had neergestoken op het nippertje. "Wat hulp nodig", riep ik. "Natuurlijk niet", zei hij, "ik weet hoe je die beestjes moet aanpakken ik heb er namelijk zelf één." Ik schreeuwde terug: "Succes dan daar komt de volgende." De jongen sprong achteruit. De hellehond mistte hem. Hij sprong op zijn rug. En stak hem in zijn rug. Het beest jankte. Ik keek achter me en zag dat één van de honden op me af rende. Ik begon te lopen in zijn richting. Op het moment dat hij wilde bijten sprong ik over hem. Ik nam vliegensvlug een pijl toen ik in de lucht zweefde en in amper drie seconden had de pijl het beest al geraakt. "Twee - twee", riep ik. "Wie neemt de laatste." Terwijl ik dat zei lette ik niet op de laatste hond. Hij nam een aanloop en sprong op me af. Op dat moment duwde de jongen me opzij. De hellehond sprong in het ravijn in plaats van me te raken. De jongen lag op me. Hij had me vast rond mijn middel. Net op het moment dat ik zijn gezicht kon zien werd ik wakker. Ik was helemaal bezweet. De zon kwam op. Waarom gebeurde mij dit altijd.

 Waarom gebeurde mij dit altijd

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Demigod: de spreuk der vergiffenisWhere stories live. Discover now