Lucy woont al haar hele leven bij haar moeder. Haar vader heeft haar verlaten. Ze haat hem. Ze heeft zich nooit ergens thuis gevoeld in haar leven. Zij en haar moeder reizen de wereld rond. Na één van de optredens in Italië veranderd haar hele lev...
"Opstaan!"Schreeuwde iemand. Ik schrok wakker en viel uit mijn bed. Olivia stond naastmijn bed, klaar om een straal water op me af te sturen. Ik keek haar aan. Zelag opeens plat van het lachen. En viel neer op de grond. Ze lachte zich dood.Nu pas snapte ik waarom ze zo aan het lachen was. Ik zat vast gewikkeld in hetdekbed. En lag ondersteboven uit het bed. Ik begon ook mega hard te lachen. Opdat moment kwam de rest ook binnen. Toen ze me zagen begonnen ze ook meteen telachen. "Wil er dan nu iemand me helpen." Probeerde ik ze duidelijk te makenwat dus niet lukte aangezien we aan het lachen waren. Lilly stond op en hielpme uit de dekens. "Zo, wat gaan we allemaal doen?" vroeg Percy. "Wel. Ik wasvan plan om het Louvre te gaan bezoeken", zei Olivia. "Echt?" Ik keek haar metgrote ogen aan. "Ik wilde altijd al eens naar het Louvre!" schreeuwde Annabeth.Lilly keek haar aan alsof ze iets achter hield. Ik had eigenlijk ook datgevoel. Nadat ze me haar Romeinse geheimpje had verteld kon ik Olivia moeilijkzien als een Romein. Die hebzuchtige en laffe Romeinen. Zo was Olivia niet. "Voorwe naar het Louvre gaan wil ik ook nog eens gaan shoppen", kwam Lilly haar inde reden. "Ik ben maar één keer in de mode stad!" "Ik wil jullie nietonderbreken of zo maar eh.. is er ook ontbijt?" vroeg Grover. "Want deze saterheeft honger!" "Tuurlijk, Rose zal vast wel iets klaar hebben. Ik heb haar albetrapt met choco melk", zei Percy. We gingen allemaal naar de ontbijt tafel.Rose was al druk in de weer in de keuken. De tafel was bezaaid met stokbrood,croissants en boterhammen. Ook aan yoghurt en cornflakes had ze gedacht. Rosezat aan de sinaasappel perser. "He, Rose!" Olivia zwaaide naar haar. Rosedraaide zich om. "Ah, eindelijk zijn jullie op. Ik dacht dat jullie voor dehele dag gingen blijven liggen." "Wow, je hebt nogal wat voorbereid." "Ja, ikdacht dat een groep halfgoden nogal wat kon eten dus heb ik wat extra etenvoorzien. En die half ezel waarschijnlijk ook." "Nogmaals ik ben half geit.Oftewel een sater. Wie vertelt dit eigenlijk aan iedereen." Percy draaide zichom en keek zeer "onschuldig" de andere kant op. Grover keek hem aan. Samennemen we plaats aan de ontbijt tafel. Iedereen had zo veel honger dat er amperiets gezegd werd. Iedereen deed hem te goed aan al het lekkere eten dat Rosevoor ons heeft voorbereid. Ik durfde zelf te beweren dat ze eerst bang van onswas toen Olivia zei dat we kinderen van de goden waren. Maar die stunt bij diehydra was echt dapper voor een sterveling. De meeste zouden gewoon gillen enweg rennen. Of in een hoek kruipen en doen alsof ze dood zijn. Maar zijprobeerde echt mee te helpen in het gevecht. Ik nam nog een stuk stokbrood uitde mand en deed er choco pasta op. Met zicht op Parijs was het een zalige plekom te ontbijten. Het beste was nog dat het gratis was. Plots stond Olivia op enzei: "Ik moet naar het toilet ik ben zo terug." Ze was juist de hoek om toenLilly met haar stoel dichter schoof. "Wat heeft ze gezegd gisteren nacht?" Ikkeek haar verrast aan. "Hoe weet jij...?" Ik had mijn vraag nog niet kunnenafmaken of ze antwoorde: "Ik ben de dochter van Hecate. De godin van magie enkruispunten. Ik kan heel sluw zijn, dus vertel op!" "Dat is een geheim tussenOlivia en ik. "Luister Zeus' kind. Ik ken Olivia al heel lang, ik heb al velegesprekken afgeluisterd bij Chiron en zij. Weet je waarom? Omdat ze al van dag1 al heel verward was met de Griekse goden. Ze verwisselde ze tussen deRomeinse. Als je haar er op aan spreekt klapt ze toe. Je bent de enige persoonwaar ze het tegen verteld. Dus, zeg op!" Ik had het amper begrepen. HieldOlivia iets achter voor Lilly? Ik dacht dat ze goede vriendinnen waren. "Ikweet niet of het een goed idee is om het je te vertellen." Op dat moment kwamOlivia weer binnen. Lilly keek me met een boos gezicht aan. Ze was woedend.Maar vestigde haar aandacht dan weer op haar eten. "Zo", begon Annabeth, "Isiedereen klaar?" "Ja!" Iedereen stond op en maakte zich klaar voor om de stadin te gaan. "Wel, het is acht uur, ik stel voor om eerst de winkels te doen endan naar het Louvre te gaan." "Ooooh", klaagden de jongens. "Weet je ik hebniet veel zin om te gaan shoppen", zei Percy. "Grover, Annabeth en ik kunnen alnaar het Louvre gaan oké?" "Oke, dan zien we jullie daar bij porte de lion", zeiRose. "Dat gaan we wel vinden", zei Grover. "Hoop ik." "Kom, we gaan!" Volenthousiasme gingen Lilly, Olivia, Rose en ik op weg. Het appartement van Rosewas gelukkig dicht bij het centrum van de stad. We moesten dus niet zo verlopen. We passeerden langs de winkel van le boutin. Het was groot en heelversiert met goud. Lilly, Rose en Olivia gingen als een gek binnen. Ik begreepniet wat er zo leuk aan was. Ik ben niet meteen het meisje die van shoppenhoud. Ik slenterde met mijn armen bijna op de grond hen achterna. Nu pas had ikdoor dat ik had moeten meegaan met Percy, Annabeth en Grover. Op een rustigtempo al strompelend ging ik hen achterna.
De winkel binnen was net als voor deelite. Het was er zo mooi en sjiek dat ik me schaamde omdat ik gaten in mijnbroek had en een versleten leren jas droeg. Zo hard versleten was hij ook weerniet het is gewoon mijn stijl. Wat doet Parijs toch met me. Me laten twijfelenaan mezelf? Ik ging de trap op die in een spiraal naar boven liep. In hetmidden van die spiraal was er een lange luchter van kristal. De leuning van detrap zelf was ook versiert met goud. De chique mensen in de winkel keek me aanmet een verbaasd en redelijk vies gezicht. Op de eerste verdieping zaten Oliviaen Rose te kijken in een glazen kast. Daarin zaten toch dure juwelen. Een waseen ketting vol met diamanten en afgewerkt met gouden details. Het was vergifvan 7000 euro in mijn ogen. Het zou de mode stad niet zijn als de oorbellen diebij de ketting pasten er niet bij lagen. Nog eens 4000 euro. "Jullie gaan tochniet zeggen dat jullie zo'n setje kopen?" "Je vindt dit al duur? Dit is nogniets. Bekijk onze rekening eens van een zomer shoppen", antwoorde Olivia. Ikwilde niet aan de getallen denken. Maar toch maakte ik een som. Mijn mond vielopen toen ik toch al een idee kreeg. Geen wonder dat Poseidon viel op een vrouwals Olivia's moeder. Ze was mooi, sterk en rijk. Ze wist wat ze wou. Ik keeknaar Rose. Ze liep naar de glazen kast ernaast. Ik liep naar haar toe. "Hey,Rose ik wilde even zeggen, wat je gisteren deed was echt geweldig. Je moetweten tijdens mijn eerste gevecht kon ik niks doen ik stond aan de grondgenageld." Rose glimlachten en zei: "Ik deed gewoon wat Olivia me vroeg ook alwist ik dat het gevaarlijk was. Tijdens mijn eerste gevecht zei Olivia dat ikstil moest zijn." Ze giechelde. "Ze is soms wat vreemd ja", lachte Rose. Rosekeek me aan. "Zeg moet jij niet wat nieuwe kleren." Ik grijnsde. "Nee bedanktik blijf liever een goth. Straks word mijn haar nog opgestoken, mijn nagelsgeveild en zie ik eruit als een meisje dat cup cakes verkoopt." Ze moest nuecht pas lachen. "Verderop is er een winkel die wat meer in je smaak valt. Daargaan we dan straks naartoe." Ik lachte. "Natuurlijk" zei ik. "Weet je Rose ikdenk dat je ooit wel één van de enige mensen in de wereld zal zijn die ooithalfgoden of kamp halfblood zal zien." "Denk je Lucy." "Ik ben het bijna zeker",zei ik. "Met een paar gesprekken met Chiron slaap je zo bij Rachel", kwamOlivia tussen ons. "Is dat dat meisje met die roste krullen die de toekomst kanvoorspellen", vroeg ik. "Jep, dat is haar." Rose glimlachte: "ik hoop datinderdaad ja."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
