Lucy woont al haar hele leven bij haar moeder. Haar vader heeft haar verlaten. Ze haat hem. Ze heeft zich nooit ergens thuis gevoeld in haar leven. Zij en haar moeder reizen de wereld rond. Na één van de optredens in Italië veranderd haar hele lev...
Na alweer een gevecht liepen naar de eerste verdieping. Nico kwam opeens naast me lopen. Hij glimlachte naar me. Ik lachte onzeker terug. Om een of andere manier vond ik het leuk. "He Nico!" Riep Percy. Nico draaide zich om. Hij keek me aan en stamelde: "eeh... ik ehm... ik ga naar Percy." "Ok" zei ik. "Gaat alles wel goed je bloosde wat toen hij je naam zei." "Eh... ja ik wil je niet alleen laten lopen." "Het is ok", zei ik. Maar ik wist dat hij iets verborg. Akkoord hij verbergt veel. Maar toch was er iets mis. Olivia kwam naast me lopen: "Vertel op!" "Wat", zei ik. "Je verbergt iets met onze lijkprikker." "Eh niets waarom denk je dat", zei ik. "Omdat je mega hard bloost." Ze grijnsde naar me. "Ja nou en jij ook als je Will ziet." Ze stompte in mijn maag. "Je houd je mond erover." "Over dat jij verl..." Ik kon mijn zin niet afmaken of ze duwde me tegen de muur. "Je houd je mond", dreigde ze. "Ooohhh Olivia is verliefd. Olivia is verliefd." "Ok goed ik ben verliefd maar jij ook." "Watte, ik op wie? Ik haat koppeltjes en al die onzin." "Jawel, je bent op Nico." Nu was het mijn beurt. Ik nam haar arm en draaide hem over. Ze stond nu helemaal vast. "Misschien, maar hij is tenminste hotter dan Will." Olivia rukte zich los. "Ja, maar Apollo is wel hotter dan Hades." "Nico kan schaduw reizen." "Will heeft tenminste richtingsgevoel." "Ik begin niet plotseling frans te praten als ik Nico zie of Italiaans." "sale enfant qui ne sont pas toujours aussi!" fluisterde Olivia uitdagend. "Cosa?" Vroeg ik. "Ik durf tenminste praten met Nico of muziek spelen." "Jij daarentegen durft hem niets aanvallen tijdens een oefengevecht." "Dat is niet waar." En zo ging het nog uren door. Maar we hadden er wel plezier in. Nadat we bij het beeld van de grote drie passeerden waren we ongeveer gestopt. Ergens had ik door dat een relatie met Nico nooit zou werken. Zeker met onze ouders. Hades en Zeus die mogen elkaar al niet. Ik keek naar Nico. "Percy?" vroeg Annabeth. "Gaan wij naar de architectuur gaan kijken?" Percy glimlachte naar haar. "Dat wilde je altijd al zien toch?" Annabeth knikte. "Meisjes, Grover, Annabeth en ik gaan naar de verdieping waar we naar de architectuur kunnen zien. We zien jullie vanavond in het appartement." "En ik dan?" vroeg Nico. Grover leunde over Nico. "Die kunnen wel een macho gebruiken", zei hij sarcastisch. Toen Grover even niet keek en zich omdraaide tackelde ik hem. Hij viel over mijn voet recht bijna op een beeld van Diana. Net voor hij het beeld wilde omduwen viel hij er net naast. "Gelukkig", zuchtte hij, "op het nippertje." Hij wankelde op één poot. "Vergeet je niet iets?" Grijnsde ik voor hem. Hij liet de poot van het hert los en viel op de bescherming. De touwen vielen allemaal om in de vorm van een domino baan. Diana zag er niet bepaald blij meer uit voor een beeld. Alle mensen keken hem aan. "Ik viel van mijn krukken", zei hij. De bewaking keurde het goed voor één keer. Nico kwam naast me staan. "Dat hoefde je niet te doen", lachte hij. "Nee, serieus het is echt hilarisch", giechelde hij. "Ik glimlachte graag gedaan." Hij nam mijn hand even. Ik ging als een razende tekeer. "Nogmaals bedankt, dat gezicht van Grover zal ik niet snel vergeten." Ik begon mega hard te blozen volgens mij. Olivia stond achteraan de groep en begon naar me nep te kussen en me te plagen. Ik negeerde haar. Ik pak haar nog wel terug. Hij liet mijn hand los maar hij keek me wel nog mega lang in de ogen. Wat dus eigenlijk een minuut was. "Ok goed, van hen zijn we al af", zei Lilly. "Ok" fluisterde Lilly. "We gaan ons opsplitsen."
"Ga jij Nico afleiden", grijnsde Olivia. "Nee, echt niet doe jij dat maar hoor." Nico stond wat verder. Hij keek me aan alsof hij het gehoord had. "Ah, komaan Lucy eventjes maar zie het als een date dan kunnen wij lekker op zoek naar die spreuk", zei Rose. "Prima", zei ik wat boos. "Veel succes kom niet in de problemen", snauwde ik. Ik liep naar Nico, mijn vlecht gooide ik achter op mijn rug. Hij was best lang tot halverwege mijn middel. Mijn paarse lok was zo dik dat hij een deel van de vlecht was waardoor ik een vlecht had met twee blonde delen en een paars. "Dus...", zei Nico. "Jij moet mij afleiden terwijl zij op zoek gaan naar iets voor Poseidon en Zeus. Dit word een leuke namiddag." Ik keek hem met mega grote ogen aan. "Hoe... jij... wanneer?" Nico had een ketting in zijn hand en speelde er wat mee. "Ik... Hoe moet je dat uitleggen. Kijk Grover, Percy en Annabeth hebben een link. Dat wil zeggen dat ze met elkaar communiceren via dromen en soms met elkaar kunnen spreken via hun gedachten. Voor de duidelijkheid zo'n link komt niet automatisch. Dat gebeurt pas als je een soort van speciale band met elkaar hebt. Enne..." "Je wil zeggen dat je met mijn zo'n link hebt", flapte ik eruit. "Jep wij hebben een empatische link." Hij keek onzeker en ook wat bang. "Wat is er Nico? Wilde je dit niet?" "Nee het is gewoon ik heb nog nooit zoiets gehad of ooit echt een band met iemand zelfs niet met mijn zus." "Je zus?" "Ik leg het je wel nog uit", zei hij. "Ok goed, maar je wilt dus zeggen dat wij geen vrienden zijn", zei ik. "Nee, dat bedoel ik niet." "Wil je het nog ingewikkelder maken?" vernam ik. "Nee... ik..." ik nam hem bij zijn schouders en stond recht voor hem. "Wat maakt dat nu eigenlijk uit dat je vrienden hebt of niet?" "Wel, gewoon." Ik glimlachte. "Dan zijn wij vanaf nu toch vrienden? Je kunt alles zeggen toch? Net zoals vanmiddag gothics onder elkaar?" Hij lachte terug. "Eerlijk gezegd ben ik wel blij." "Hoezo blij?" Vroeg ik. "Ik ben blij dat ik geen link heb met Olivia of Lilly. Ik bedoel ik ben blij dat jij mijn link bent en niet iemand anders." Hij keek me gerustgesteld en blij aan. "Goed wat wil je doen? De bewakers pesten. De bezoekers misleiden", grapte ik. "Olivia, Lilly en Rose achtervolgen en doen alsof we een monster zijn? Ik weet niet? Het klinkt allemaal wel leuk. Misschien kunnen we ook op zoek gaan naar jullie speeltje", grapte hij terug. "Het is geen speeltje maar een spreuk", zei ik. "Mij best maar je kunt met die spreuk spelletjes spelen toch?" "Jij bent echt een kind van de duivel", uitte ik. "Nee, ik ben een zoon van Hades", concludeerde hij met een grijns en hij nam mijn arm en sleurde me door de gang. Stiekem stond ik echt te springen om Olivia, Lilly en Rose te achtervolgen samen met Nico. Deze dag kon niet beter.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
