Lucy woont al haar hele leven bij haar moeder. Haar vader heeft haar verlaten. Ze haat hem. Ze heeft zich nooit ergens thuis gevoeld in haar leven. Zij en haar moeder reizen de wereld rond. Na één van de optredens in Italië veranderd haar hele lev...
Ik nam afscheid en keerde met Chiron, mr.D, Olivia en Lilly terug naar het kamp. Ik en Nico zongen weer een liedje samen: This will bet he day. Ik had het geschreven tijdens ons avontuur in Parijs. Ik laat het refrein wel even horen:
This will be the day we've waited for
This will be the day we open up the door
I don't wanna hear your absolution
Hope your ready for a revolution
Welcome to a world of new solutions
Welcome to a world of bloody evolution
In time
Your heart will open minds
A story will be told
And victory is in a simple soul
Het was een hard rock nummer. Nico en ik speelden het samen met nog twee mensen uit het Apollo gebouw die ons begeleiden. Na ons optreden zag ik dat Nico vertrok. Hij liep richting het bos. Vera, Zeno en Ibe kwamen naar me toe: "Geweldig nummer. Ik zei toch dat je moest zingen." Ik high fivde Vera. Ik beschouw Vera als een vrienden en de jongens eigenlijk ook. We kletsten nog even na. Na een kwartiertje besloot ik Nico achterna te gaan.
Ik zag Nico staan aan het meer. Een beetje verder stond Thalia's boom. Hij keek naar het meer. Ik liep op hem af. Ik nam zijn schouder vast. Voor ik beseft wat er gebeurde nam hij me om mijn middel. Ik was volgens mij mega hard aan het blozen. Hij omhelsde me nu nog harder en legde zijn hoofd om mijn schouder. Ik deed hetzelfde. "Bedankt", zei Nico. Ik kon daar nog uren blijven staan. "Waarom dan", vroeg ik. Hij stopte met me te omhelzen maar hij had nog steeds mijn middel vast. Hij keek me recht aan in mijn ogen. We bleven nog een tijdje staan. Ik zag uit mijn ooghoek dat de broertjes Sal ons aan het bespioneren waren maar op dit moment kon het me niets schelen. Opeens veranderde Nico zijn blik. Hij keek triest en bezorgd. "Lucy, er zijn nog enkele dingen dat je moet weten", zei hij bezorgd. "Wat, Nico? "Ehm... Bianca is mijn oudere zus." Ik kon het niet geloven. "Bianca is je zus?" "Ja", zei Nico, "maar er zijn nog dingen die ik je wil laten zien en vertellen. Maar dat laat ik je morgen wel zien." "Hoezo morgen", vroeg ik nieuwsgierig. Hij omhelsde me weer stevig en begon te glimlachen. Zonder dat ik het wist draaide Nico zijn hoofd naar mijn wang. Zijn lippen wreven over mijn wang. Ik draaide mijn hoofd. Het was geen kus maar ik flipte er wel door. Hij lachte blij en grijnsde een beetje. Hij streelde met zijn vinger nog eens op mijn wang waar daarnet zijn lippen waren. "Neem wat kledij mee morgen. We gaan op stap. Naar een ander kamp. Waar ook halfgoden wonen. Maar geen Griekse. We gaan naar kamp Jupiter." Mijn ogen werden groot. Er was dus toch een ander kamp. En daar verbleef Nico al die tijd. Hij glimlachte. Ik glimlachte terug. Op dit moment wist ik dat alles zou veranderen.
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
