That Nerd Is A Vampire (New Version)

22.

Chapter 22

Muli ko na namang napaginipan ang dalawang babaeng naghahabulan sa bundok hanggang sa dumating sila cliff. Ang babaeng may hawak ng kutsilyo ay may tinanong sa babaeng mahuhulog sa cliff. I've already seen this dream before. 

"Lucy!"

I watch the woman fell from the cliff while I'm standing here, doing nothing. Her figure's slowly turning into small. As usual, their faces are blur like a steam of glasses.

"Lucy!"

Bigla na lamang nagbago ang paligid. Nasa loob ulit ako ng kulungan na minsan ko nang napaginipan. Kung noon ay may dalawang taong nakakulong sa magkahiwalay na selda, ngayon ay isang tao nalang habang kinakalampag ang metal.

Maririnig sa buong paligid ang pagkalampag at ang hikbi niya. I heard a crack and realized I stepped on a bone. Natigilan siya at muling umiyak.

"Lucy! Tulungan mo ak—"

Nagising ako sa ingay na naririnig ko. Something buzzed near my ear. Nilibot ko ang paningin ko at napagtantong nasa loob ako ng apartment ko.

Bumangon ako mula sa kama at lumapit sa bintana. Sinilip ko ang nasa ibaba at nakita ang lalaking nakaupo sa may bench, nakasuot ng balabal habang may hawak na pabilog na bagay.

Dali-dali kong sinarado ang bintana at nagtatakbo palabas. Nang makarating ako sa pwesto kanina ng lalaking nakabalabal, wala na siya doon at tanging isang laruan na nagba-buzz ang nakapatong sa upuan. A bug toy.

"Lucy Genevive..."

Nanindig ang balahibo ko sa likod. Dahan-dahan akong umikot at nasa harap ko ang lalaking nakabalabal. Nasa likod naman niya ang apat pang nakabalabal at lahat sila'y hindi ko maaninag ang mukha.

Umatras ako. I can still hear the buzz from the toy bug behind.

"Inaaanyayahan ka namin na pumunta sa Locious, Lucy," sabi ng nasa kanan ng lalaki.

Hinawakan niya ako pulsuhan ko. I struggled from his grip but he was too strong and fast; natakpan niya ang ilong ko ng panyo at bumibigat ang talukap ko dahil sa naamoy ko.

"Sleep tight, Lucy."

* * *

Umiikot parin sa pangamoy ko ang nakakahilong perfume o kung ano man ang tawag no'n. 'Di ko magawang iangat ang talukap ko, ang sakit pa ng buong katawan ko. I tried opening up my eyes but I felt all weak, I couldn't even move my finger.

"Buhatin mo si Lucy, Ty. Hanna, samahan mo siya sa mansion. Tyler, sumama ka sa kanila. We'll look after Luisa. Bantayan niyo siya nang maigi para hindi siya makuha ulit."

Naramdaman ko nalang ang mga brasong pumulupot sa 'kin at ang maingat na pagbuhat sa katawan ko. When I had the strength enough to open my eyes, I first saw Tyler's straight and calmed expression.

Muli kong pinikit ang mga mata ko nang walang nakakita na nagising na ako. I don't know what happened and I don't know how they got here so fast to save me from those men in cloaks. Akala ko tuluyan nila akong kunin.

Maingat akong inihiga ni Tyler sa likod ng sasakyan niya at habang nakapikit, I felt his stares on me but didn't said anything. Next moment I felt the car moving and while Jesse is talking, Tyler kept on hushing her, I know he knows that I'm already awake.

"Ano bang problema mo, Ty?"

"Just keep your mouth shut, Hanna. Magigising si Lucy."

"Pero malakas ang pagkakabagok ng ulo niya, malabong magigising siya agad—"