The Ultimate Band

Hoofdstuk 33

Hoofdstuk 33: De finale
Krystel

Winston, de interviewer, keek ons aan. 'Wat voor gevoel hebben jullie bij de finale?' vroeg hij aan de band. 'We maken een hele goede kans.' zei Kyle grijnzend. Hij geloofde er echt in - wij geloofden er echt in. We hadden hard gewerkt, de laatste weken. We verdienden het.

'Waarom?' 'De show was geweldig. Alles ging fantastisch en onze eigen nummers maakten het helemaal af.' zei Lise enthousiast. Ik glimlachte. Haar enthousiasme gaf mensen hopelijk een rede om op ons te stemmen. 'Het publiek was ook geweldig.' Hielp ik. Altijd de fans prijzen, dat wilden ze graag horen. Winston glimlachte en knikte. 'En wat vinden jullie van de anderen acts.' 'Ook heel erg goed, allemaal.' zei Tommy. 'Vooral Trash heeft zichzelf overtroffen, vond ik.' 'Ik vond mijn broer heel erg goed. Ik heb hem veel zien spelen, maar zo goed is hij nog nooit geweest.' zei ik. Ik zou altijd mijn broer steunen, en natuurlijk zou ik hem aanprijzen. Hij hoorde te winnen, vond ik.

'Bedankt voor jullie aandacht.' 'Bedankt voor het interview.' zei Carlo, die nog niets gezegd had tijdens het hele interview. 'Dan gaan we nu praten met Trash.' zei Winston tegen de camera. Wij stonden op van de bank, en maakten plaats voor Trash. Eddies schouders raakten de mijne. Ik keurde hem geen blik waardig, en hij mij ook niet.
Toch wilde ik wel weten waar zij het over gingen hebben. Ik ging achter de cameraman staan van camera 3.

'Welkom, Trash.' zei Winston tegen de jongens. 'Dat was mij een optreden, zeg!' Jackson grijnsde. 'Zeker.' zei hij knikkend. 'Dat vonden wij ook wel.' 'Mijn favoriete nummer was dat liedje dat Eddie zong. Hoe vond je dat, meneer Halen?' 'Cool.' Eddie grijnsde ook. Ik wilde meteen al die grijns van zijn gezicht af meppen - nou nee, eigenlijk wilde ik dat niet (to cute to handel). 'Geweldig. Ik kon er al mijn gevoelens in kwijt.' 'Ik neem aan dat je het had over een zekere dame?' Suggereerde Winston. Ik gromde zacht, vanuit mijn keel.
'Daar kan ik niets over zeggen.' zei Eddie. 'Ik houd gewoon van het nummer.' Hij haalde zijn schouders op. Jackson lachte. Hij gaf Eddie een klap op zijn schouder. 'Iedereen weet dat hij het over Krystel van Sterweg heeft. Ze is een bitch.' Eddie porde Jackson wat lacherig in zijn zij.

Ik werd voor de zoveelste keer boos op Eddie Halen en z'n klote band. 'Nah, dat is ze niet.' zei hij. Hij keek naar de grond. Hij beet op zijn lip en keek met een vage glimlach op zijn gezicht op. Als ik zijn vriendin nog was geweest, had ik het cute kunnen vinden. Had gekund.
'Wie wint de finale, volgens jullie?' vroeg Winston. 'Wij.' zeiden Jackson en Dare in koor. Ik rolde met mijn ogen. De andere twee bandleden spraken niet tegen, en lachten alleen.

*

'Alle finalisten verzamelen bij de visagie. De live-finale begint over drie uur.' werd er omgeroepen. De band en ik zaten al bij de visagie. We waren op tijd gegaan, op aandringen van Lise. Ze vond dat we de tijd nodig hadden om er goed uit te zien.
'Ik ben nerveus.' mompelde Carlo, die naast mij op een stoel zat. Een visagist epileerde zijn wenkbrauwen een beetje. Ik moest lachten. 'Horen mijn oren dat nu goed? Is meneertje nerveus?' 'Ja, dat hoor je goed.' zei Tommy lachend. 'Ik hoorde het namelijk ook.' Ik mocht uit de stoel en een jurk kiezen uit het rek die ze voor mij geselecteerd hadden. Het waren allemaal jurken. Sommigen waren rockabilly style, anderen waren meer voor een gala. Ik giechelde als een klein kind in een snoepwinkel.
Ik pakte twee jurken; een zwart met witte jurk met daaronder een pettycoat, en een bordeauxrode galajurk. 'Welke?' vroeg ik en ik draaide mij om. Tot mijn verbazing stond James achter mij. Hij lachte naar mij. 'Uhhh...' zei hij. 'Ik heb geen idee. Het staat je allebei vast mooi.' Ik glimlachte onzeker. Ik wist nu niet of ik er bij hem dingen moest achter gaan zoeken. 'De rode. Die is... may I say it?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. 'Sexy.' Ik kon het niet laten om ook te lachen. 'Goed dan. Denk je dat mijn broer mij vermoord als ik dat draag.' 'Vast en zeker.' zei James direct. We moesten weer lachen. Gelukkig was alles niet zo awkward tussen ons.
'Ik ga mij omkleden.' zei ik tegen hem. Hij knikte en liep naar de visagie. Ik dook een hokje in en ging mij omkleden. Ondertussen schoten allerlei scenario's mij te binnen.