The Ultimate Band

Hoofdstuk 19

Hoofdstuk 19
Krystel

Ik stond achter de coulisse, wachtend op de aankondiging van de presentator. Ik was nog steeds flink chagrijnig doordat we nog steeds mijn nummer deden. Het was gewoon een beschamend nummer, oké?

Ik had het geschreven toen ik nog een naïef meisje was, ongeveer twee jaar geleden.

Ach, hopelijk zou niemand ooit weten dat ik het had geschreven.

'Hier zijn ze dan, The Skilzz!' Ik zuchtte diep en zette een neppe glimlach op. Doe alsof je dit leuk vind, hield ik mijzelf voor. Ik marcheerde samen met mijn bandleden het podium op, met mijn gitaar in mijn handen.

Ik zwaaide het publiek toe.

Lise ging achter de microfoon staan en glimlachte zoet. 'Hoi allemaal. We gaan een nummer doen, geschreven door de gitarist Krystel!'

Ik kon haar wel wurgen! Ik werd zo boos, en verstopte mij in de schaduwen zodat niemand mij zag. Waarschijnlijk bedoelde ze het goed, maar kom op!

Kyle keek mij hatelijk aan en ik gromde. Waarom kon het nou nooit eens goed lopen!?

Er werd afgetikt en ik zette in.

*

Lise

Het publiek ging uit zijn dak.

Ik was verwonderd, weliswaar, maar het was een geweldige ervaring. Ik zag mensen in de voorste rij joelen en achter de coulise stonden een paar tegenstanders van ons. Ze keken een beetje jaloers en dat maakte mij zelfverzekerd. Ik glimlachte trots en rechtte mijn rug. Vol goede moed begon ik aan het laatste couplet.

We ontvingen een gigantisch applaus toen Krys de laatste noot inzette. Ik grijnsde en keek achter om. Kyle stak zijn duimen op en Krys keek nog even chagrijnig als eerst. Die was voorlopig niet echt vrolijk te krijgen, denk ik.

Ik liep van het podium af, met de anderen achter mij aan. Kyle sloeg een arm om mijn schouders heen en hij grijnsde. Ik voelde dat hij zweette, maar om een vage reden vond ik at niet zo erg.

'Ging wel oké hè?' zei hij luchtig.

'Het was geweldig!' riep ik enthousiast.

Kyle maakte zich snel weer los en keek Krys een beetje gemeen aan. 'Ik zei to-' Krys was al langs hem gelopen, voordat hij zijn zijn kon afmaken.

Hij grinnikte.

Ik keek hem schuin aan.

'Je moet niet zo tegen haar doen. Dit gedrag gaat de band kapot maken.' zei ik wijs. Kyle keek mij niet aan en deed alsof hij mij niet gehoord had. Hij knoopte een gesprek aan met Carlo.

 'Dan niet...'

Krystel

Ik stampte het gebouw uit. Ik moest wel eventjes afkoelen, voordat ik iemand zou gaan slaan. Ja, ik heb ook mijn momenten.

Ik ging zitten op de grond, naast een container. Ik zuchtte en voelde de koude lucht om mij heen.

De lucht was al donker en ik sloot even mijn ogen. Ik legde mijn hoofd tegen mijn opgetrokken knieeën. Zo zat ik eventjes, totdat ik geschrokken op keek. James had zijn hand op mijn schouder gelegd en ging naast mij zitten.

Hij zei niets. Ik ook niet.

Toen legde ik mijn hoofd op zijn schouder. James glimlachte, dat wist ik zeker.

'Let me guess, band-stuggles?' Ik lachte. 'Ja.' Hij knikte bevestigend. 'Ik dacht al zoiets. Aangezien je niet zo blij keek, en het jouw nummer was. Die combination...' Hij maakte zijn zin niet af, maar ik snapte wat hij bedoelde.

'Ik heb soms echt het gevoel dat de band niet naar mij luistert. Toen ik ze probeerden over te halen om hieraan,' Ik gebaarde vaag naar het gebouw en naar boven, 'mee te doen, deden ze ook al zo moeilijk. Ik denk er af en toe aan terug en dan bedenk ik mij dat ik hun beter niet had kunnen vragen.'

James keek mij verontwaardigd aan. 'What about mij? Je hebt mij ontmoet. En Eddie.' Het laatste kreeg hij er met wat moeite uit.

Ik keek naar de lucht en schudde mijn hoofd. Ik glimlachte wat zwoel. 'Nee, hem kende ik al. Maar je hebt gelijk.'

Ik gaf James een knuffel. Hij schrok en klopte wat onbeholpen op mijn rug. Hij wist duidelijk niet hoe hij moest reageren.
'Het komt wel good, Krys.' Hij sprak mijn naam weer uit met dat Engelse accent. Ik glimlachte weer en aaide door zijn haar.

'I know. Maar wanneer?'

Ik stond op, want ik verwachtte toch geen antwoord. 'Laten we even wat te drinken halen.' Hij knikte en samen liepen we het gebouw weer binnen.

'Goed nummer Krys.' Zei Eddie. Hij had zich weer bij zijn eigen band Trash gevoegd en leunde tegen de muur. Hij leek 100% in zijn nopjes.
Ik bloosde beschaamt, maar kreeg het voor elkaar om dat snel weg te krijgen. Eddie wist toch niet dat het -
'Maar ging het over mij?' Die grote grijns op zijn gezicht deed mij realiseren dat hij het zeker wist.
'Nee.' loog ik een beetje zenuwachtig.

Eddie knikte. 'Leugenaar.' Hij sprong naar mij toe en begon mij te kietelen.

'Nee - Eddie - stop! James - help mij!' James schudde zijn hoofd en maakte Eddie los.

'We moeten ons klaar maken, Halen.' James trok hem mee naar de kleedkamers.
'Je gaat van ons liedje houden, Krys!' riep Eddie nog achter na en hij wierp mij een kushandje toe.

O jee, waar ging hun liedje dan wel niet over? Ik kreeg vage vermoedens.

Ik zuchtte en liep naar de zaal.