The Ultimate Band

Hoofdstuk 18

Hoofdstuk 18
Krystel

'Willen jullie verliezen?' riep ik schril. 'Het is mijn nummer en ik zeg néé!'

Ik draaide mij om en stapte naar de deur.
'We doen het nummer Krys,' zei Carlo opeens en hij stond op. 'Of ik vertel het aan hem.'

Ik verstijfde. Mijn hand bleef in de lucht hangen, want ik wilde de deurklink vastpakken.

'Ik doe het echt.' zei Carlo. Ik hoorde aan zijn stem dat hij het meende.
Wat had mijn band opeens tegen mij?

'Niet...' Mijn stem trilde. 'Hij mag het niet weten.' Ik slikte.

Kyle en Lise keken elkaar aan en wisten duidelijk niet waar we het over hadden.

'Dat ligt in jouw hand.' zei Carlo kalm. Ik liet mijn hand zakken en ik ging terug naar mijn plek. Ik zat helemaal vast en moest toegeven.

'Als wij verliezen door dit kut nummer...' dreigde ik, al wist ik nog niet hoe ik de zin af ging maken. Ik kon wel schreeuwen van frustratie. Ik was enorm geïrriteerd.

We speelden het nummer één keer. Daarna ruimde ik snel op en liep het lokaal uit, voordat iemand nog iets tegen mij kon zeggen.

Zo zag je maar weer: Een band was geen kwestie van democratie, maar een band was dictatuur (zolang je geen zanger/zangeres was dan).

Ik liep langs de lokalen en zag Tommy's band. Ik bleef staan en luisterde mee aan de deur.

Het klonk echt metal, om het zo eventjes te zeggen. Ik gluurde door het raam en zag Tommy helemaal uit zijn dak gaan. Hij sloeg als een wilde op de trommels en grijnsde breed. Hij had het duidelijk naar zijn zin.
Ha, Tommy op de trommels, dat klonk wel leuk.

Ik liep verder en zag Eddie, die samenwerkte met James. James en het meisje uit Amelies band Julia leken niet heel erg blij met Eddie, maar dat vond ik niet zo gek. Eddie wilde altijd iedereen uitdagen, en wist het altijd beter dan een ander.
Eddie vond alles erg amusant en grijnsde de hele tijd.

Ik was best benieuwd naar wat hij voor liedje maakte, aangezien ons (met ons bedoel ik de bands) liedje.
James zag me en glimlachte mysterieus. Ik gaf hem een knikje en glimlachte terug.
Ik keek hem vragend aan.

'Het komt goed.' leek James terug te zeggen met zijn mond. Ik knikte en liep verder.

Ik botste tegen iemand op, toen ik een bocht om ging.
'Ook hallo.' zei een bekende stem en ik voelde een hand door mijn haar woelen. Een geur die mij bekend voor kwam deed mij omhoog kijken.

'JORT!' Blij sloeg ik mijn armen om zijn nek. Ik zag dat achter hem zijn twee mede-bandleden, Fabian en Christiaan, stonden.
'Ik wil ook zo'n begroeting van mijn zusje.' mompelde Chris. Fabian grinnikte. 'Ik ook van jouw zusje, hoor.' Chris gaf zijn vriend een stomp en ik liet Jort los.
Ik strekte mijn armen en keek hun vragend aan. 'Ook een knuffel?' vroeg ik voor de grap. Fabian grijnsde en liep naar mij toe. Hij omhelsde mij en tilde mij zelfs een beetje op. 'Ik ben altijd in voor een knuffel met een dame.' Jort lachte en Chris kuchte.

Fabian liet me weer los. 'Wat loop jij hier eigenlijk rond?' vroeg Jort aan mij. Ik trok een wenkbrauw op. 'Moet jij zeggen!' Merkte ik glimlachend op, 'Wat doe je hier?'

'Tsja...' De jongens keken elkaar aan en Chris haalde zijn schouders op. 'Wij hebben de wildcard gewonnen...' zei Jort mysterieus. Mijn mond viel open.
'WAAROM HEB JE DAT NIET GEZEGD! HOE KAN JE DAT GEHEIM HOUDEN?' Riep ik uit.

'Nou nou nou, beetje zachter.' mompelde Chris. Fabian en Jort grijnsden. 'Ik wilde het je net vertellen, maar ik kwam je tegen.' zei Jort onschuldig.

'Ik ga op jullie stemmen!' Riep ik uit, alsof ik een fangirl was.
Fabian en Jort begonnen te lachen en zelfs Chris grijnsde. 'Rustig aan, Kryssie bissie. Moet je niet bij je band zijn?' zei Fabian. Wat had iedereen toch met Kryssie Bissie? Mijn naam was gewoon Krystel, niet echt moeilijk of zo.
'Alsjeblieft niet.' mopperde ik en ik werd meteen weer chagrijnig.

'Hoezo niet?' vroeg Jort. 'Ruzie?'
'Ja, ze doen mijn nummer.' Even fronste Jort, maar hij begon toen heel hard te lachen. Ik voelde de warmte in mijn gezicht stijgen en werd rood van schaamte.
'DIE? SERIEUS?' Jort begon harder te lachen en kon niet stoppen. Ik raakte nu wel een beetje boos en keek hem verontwaardigd aan. 'Het is niet grappig!'
'Jawel.' Jort veegde de tranen uit zijn ooghoeken weg en stopte met lachen. Ik zette bazig mijn handen in mijn zij. 'Wauw, wat ben je toch weer een enorme steun, broertje.'

'Wat een emoties!' lachte Fabian. 'Geweldig om zo'n puber in de buurt te hebben.'

Ik zuchtte en Fabian begon mij te duwen. 'Terug naar je band, jij. Of we laten je uitschakelen.' 'Wat! Waarom?' 'Omdat je jouw band het werk laat doen.' zei Chris simpelweg.

Ik liet mij duwen, maar de bandleden kwamen net het lokaal uit. 'Terug naar de bus.' zei Lise tegen mij, alsof ze wilde verklaren waarom ze weggingen. 'Ga je mee?' Ze keek nieuwsgierig naar de jongens achter mij, maar zei niets. Ik knikte. Lise was tenminste niet boos op mij, vanwege mijn uitbarsting.

Kyle negeerde mij en ik negeerde hem. Hij was dus wel boos. Carlo keek emotieloos.

Ik nam afscheid van mijn broer. 'Ik zie je nog wel.' zei Jort. 'Dag Fab, Chris.' Christiaan gaf een knikje en Fabian grijnsde.

Kyle, Carlo, Lise en ik liepen weg. Lise begon nerveus te kletsen tegen ons over niets, en alleen Carlo was zo attent om te reageren. Kyle was overduidelijk chagrijnig.

We stapten de bus in en ik ging meteen naar mijn bed. Ik liet mij er op vallen en deed mijn muziek aan. Ik zette een koptelefoon op mijn hoofd en sloot mijn ogen. Ik moest even afkoelen, even alles verwerken...

♧

Het viel best zwaar, om niet tegen Tommy te kunnen praten. Dat zou strafpunten opleveren, als het gezien werd. Maar ik mocht wel gewoon met Eddie zoenen, raar genoeg.

We zaten allemaal in de hal, alle bands. Vanavond zou er een nieuwe live aflevering zijn van Ultimate Band.

Dave - wow ik wist zijn naam nog - sprak ons toe.
'Ik heb een paar mededelingen.' Kondigde hij aan. Hij schraapte zijn keel. 'Ten eerste, er is een nieuwe band in de race. Dit zijn Jort, Fabian en Christiaan van de band Liars of Faith.' De drie jongens stonden op, gaven een knikje en staken hun hand op ter begroeting. Daarna gingen ze weer zitten.
Dave knikte en keek ons weer aan. 'Dan heb ik nog een andere melding. Na de volgende aflevering, gaan jullie een week lang gefilmd worden, als in een reality soap.'

We knikten en mompelden wat. Dit wisten we al, alleen wisten we niet dat het al vanavond zou zijn.
Ik boog naar Carlo toe.

'Als we nu juist ons best gaan doen met het koppelen, hebben we een cute couple in de band. Dan krijgen we zeker meer stemmen!' Triomfantelijk keek ik hem aan. Carlo leek er even over na te denken en haalde toen zijn schouders op. 'Wat jij wilt.'

'Wat?' vroeg Lise, die ons had zien praten. Ik bloosde en mompelde iets van: 'Niets, iets met de soap.'

Carlo grijnsde.
Ik glimlachte terug.

Een band kon dus ook leuk zijn...