The Ultimate Band

Hoofdstuk 15

Hoofdstuk 15: Enter Sandman
Lise

We zaten allemaal in de repetitie ruimte. Vanmiddag zouden we de volgende live show zijn, maar dan in een speciaal thema.

Alleen wisten we niet wélk thema dat zou zijn...

'Misschien is het thema wel meisjes.' zei Krystel plagend. 'Dan moeten jullie als meisjes.' Kyle rolde met zijn ogen. Tommy keek ons benauwd aan. 'Nee hè?' Hij wriemelde met zijn vingers en Krys lachte. Ik legde mijn hand op zijn schouder en schudde mijn hoofd. 'Nee, dat denk ik niet hoor.' zei ik aardig.

'Het kan ook zijn dat het metal is.' zei Carlo. Toen moesten we allemaal lachen. Ik zag ons al helemaal in zo'n Heavy Metal-look het podium op gaan. Kyle moest dan zijn haren krullen en zware make-up dragen. Waarschijnlijk stond dat hem best goed; alles stond hem goed.

Ik giechelde in mezelf. Stiekem was ik blij dat Krystel mij vroeg om in de band te komen. Ik had Kyle wel eerder gezien, en vond hem meteen al knap. Daarom had ik natuurlijk ook zo snel 'ja' gezegd tegen Krys en deed ik meteen al mee. Bovendien was Krys een goede vriendin van me en Tommy was schattig. Hij gedroeg zich zo ontschuldig.

Er ging een soort bel, die door de hele ruimte galmde. Het betekende dat het tijd was om te verzamelen en klaar te maken voor de live show.

We stonden op en Krystel en Carlo pakten de instrumenten. Ik zei Jaque beleeft gedag en we liepen weg.

Al pratend, maar toch zenuwachtig liepen we naar de hal, waar iedereen zich verzamelde. Ze kletsten heel hard, en duwden en trokken elkaar. De banken waren al bezet, dus gingen we maar tegen de muur staan.

'Hallo allemaal. Mijn naam is David en ik zal jullie informant zijn vanaf vandaag.' Een man stond met een microfoon in zijn ene hand en met een klembord in zijn andere hand vlakbij de uitgang.
'Jullie wachten natuurlijk allemaal op het thema en dat is...' Hij liet de spanning stijgen, maar ik zag dat sommige mensen zich irriteerde aan dat. Een van die mensen waren Kyle en Carlo.

'Horror!'

'Wat!?' Riepen verschillende mensen. 'HA!' Riep Eddie en hij lachte. 'Ik zei het toch!'
Allemaal jongens begonnen opgewonden met elkaar te praten.

Krystel keek ons aan, alsof ze onze reactie wilde meten. 'Het is geen meisjes thema?' Zei ik aarzelend. Krystel en Tommy lachten.
Krystel legde haar hand op de schouder van Carlo. 'Jij hoeft geen kostuum meer. Jij bent al horror op jezelf.' Carlo keek haar kwaad aan, terwijl de rest van ons moest grinniken.

♣
Krystel

'Hm...' zei ik, langs de rekken lopend. 'Hoe maak je je kostuum origineel, maar wel cool?' Vroeg ik mezelf hard op af.
Kyle haalde zijn schouders op en trok een of ander kostuum er uit. 'Meisjes houden van vampiers hè?' 'Oh en weerwolven.' Zei Lise. 'Door Teen Wolf en Twilight.' Bevestigde ik knikkend.

'Ik weet niet hoor.' Zei Tommy aarzelend.
'We gaan met z'n allen als de zombies uit Michael Jackson.' Zei Carlo. 'Goed idee.'

Ik lachte. 'Gelukkig hebben we een angstaanjagend liedje uitgekozen.' Zei ik, terwijl we de zombie pakken uitzochten. Ik pakte een groen vod met rode vlekken er op.

We kleedden ons allemaal om in vodden (voor iedereen een andere kleur) en gingen daarna in de make-up.

Ik pakte mijn gitaar en tekende er op met groene, rode en grijze make-up. 'Wat doe jij nou?' Vroeg Carlo verafschuwt. 'Ik pimp mijn gitaar even met tijdelijke "verf".' Zei ik.
'Waarom doe je dat je gitaar aan?' Carlo's stem schoot omhoog en we schoten in de lach.

'Zo. Ik ben klaar.' Ik deed mijn gitaar om en liep naar de deur die naar de coulisse leidde.
Carlo ging naast me staan, met zijn groene bas. Tommy stond voor aan en Kyle en Lise zouden als laatste opkomen. We veranderden de opkomst continu; de ene keer kwamen we van achter het publiek, die keer daarna vanaf de coulisse.