The Ultimate Band

Hoofdstuk 27

Hoofdstuk 27
Amelie

Jackson zuchtte diep. Ik keek ongemakkelijk weg. Tien minuten geleden was hij zomaar naast mij komen zitten, met een schuldige blik in zijn ogen.
'Amelie...' begon hij zacht. Ik keek op in zijn mooie blauwe ogen. Alleen al de manier hoe hij mijn naam zei, gaf mij een warm gevoel. 'Het spijt me, echt waar. Ik had het nóóit moeten doen.' Hij klonk echt berouwvol. Ik nam een slok bier.

Al de hele avond was Jackson dichtbij mij geweest. Zijn handen raakten mij af en toe voorzichtig aan, terwijl hij keek tot hoe ver hij mocht gaan. Ik werd er ziek van. Het maakte mij gek.
Sinds ik de alcohol zag staan, had ik het gezien als een soort... verlossing. Slecht van me, dat weet ik, maar ik kon het niet laten. Jackson dreef mij hier toe.

'Laat het mij goedmaken. Ik zal je laten zien dat het weer kan werken tussen ons.' Hij legde zijn handen op mijn wangen. Ik voelde hoe zijn duimen streken over mijn kaaklijn. Stevig greep hij mijn gezicht vast en duwde hij zijn mond op de mijne.
Ik voelde een explosie in mijn buik en sloot verrukt mijn ogen. Alleen Jackson kon mij dit gevoel geven.

Maar hij was slecht.
Vrouwenversleter.
Arrogant kind.

Hij maakte zich los. 'Ik voelde dat je het fijn vond.' Zei hij zelfingenomen. 'Anders zou je niet zo reageren.'
'Verdomme, Jackson!' Snauwde ik. 'Denk je nu echt dat... dat na wat je geflikt heb je het zo goed kan maken?' Ik stond boos op. 'Je mag wel met iets beters komen, vind je ook niet?'
Boos liep ik weg.

Overal zag ik stelletjes. Lise en Kyle zaten zoenend op een bankje; Julia zat bij Shane van Trash en die zaten elkaar af te lebberen; Jonny zat bij een jongen (jep hij is gay); de laatste jongen van Trash had ook een meisje...
Grr.

James zat alleen. Ik ging naast hem zitten, een beetje geïrriteerd. 'Jongens denken dat je alles kunt goed maken met een "sorry".' 'Girls think that too.' Mopperde James. Ik keek opzij en schoot in de lach toen ik zag hoe chagrijnig hij keek. 'Jij ook al?' 'Yes. Vertel maar eerst about de jouwe.' Zei hij. Hij draaide zich naar mij toe. 'Ik heb nothing better to do.' Ik zuchtte. 'Die klootzak daar,' ik wuifde vaag in Jacksons richting, 'denkt dat ie mij kan terug winnen met een simpele sorry.' 'What did he do?' Vroeg James. 'To you?' Voegde hij er snel aan toe. 'Cheating en mij verlaten zonder dag te zeggen.' Mompelde ik. James zweeg. 'I'm sorry.' Zei hij. 'It hurts, doesn't it?' Het was niet echt een vraag, maar meer een bevestiging. Ik vroeg mij af of James daarmee ervaring had, maar durfte het niet echt te vragen. Zo goed kende ik hem niet. 'Yeah.' Zei ik zuchtend. 'Ik vind hem leuk, maar...' James knikte begrijpend. Hij speelde met een ring om zijn vinger en staarde naar de tourbus van Trash.
'Je hate hem, maar you love hem.' Zei hij. Ik knikte. 'Dat ja.' Mompelde ik. Het was fijn om er even met iemand over te kunnen praten. Ik was niet zo close met mijn band, begrijp je. Ze waren heel aardig en we zijn vrienden, maar we waren geen besties for ever.

Ik keek terug naar de plek waar Jackson had gezeten. Hij zat er niet meer, maar ik zag hem wel slepen met een versterker. Ik fronste. Waarom deed hij dat? Hij ging mij toch niet zijn excuses door een liedje te spelen hè? Daar viel ik niet voor. Niet in Jacksons geval dan. Voor Jackson stelde het niets voor, een beetje een liedje zingen. Nee, als hij het op die manier ging goedmaken, moest hij met iets beters komen.

Het duurde zeker tien minuten voordat Jackson klaar was met zijn heen-en-weer geloop. Hij had wat sukkeltjes gevonden die hem wilden helpen.
Hij pakte de microfoon vast en schraapte zijn keel om de aandacht te krijgen. Iemand die de muziek regelde zette de muziek uit en stak zijn duimen op naar Jackson. Hij gaf een knikte terug. 'Hallo. Effe koppen dicht allemaal.' Zei hij kalm. Sommigen draaiden zich om en keken naar Jackson. Anderen waren direct stil.
'Mooi. Dank u.' Zei hij, rollend met zijn ogen. Hij zuchtte en sloeg een akkoord aan op zijn gitaar. 'Dit nummer is voor een beeldschoon meisje, genaamd Amelie.' Zei Jackson. Hij keek naar mij op. 'Ik bedoel jou.' Hij staarde mij aan, en ik trok een wenkbrauw op. James rolde met zijn ogen. 'En nu krijgen we het hoor.' Mopperde hij.

Jackson schraapte weer zijn keel. Hij begon een slagje op zijn gitaar. Ik ging overeind zitten en rechtte mijn rug. Ik boog dichter bij. 'Pff.' Zei James. Hij stond op en liep weg, zonder iets te zeggen.
Jackson begon met dingen.

"And I'd give up forever to touch you
'Cause I know that you feel me somehow
You're the closest to heaven that I'll ever be
And I don't wanna go home right now

And all I can taste is this moment
And all I can breathe is your life
When sooner or later it's over
I just don't wanna miss you tonight

And I don't want the world to see me
'Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am

And you can't fight the tears that ain't coming
Or the moment of truth in your lies
When everything feels like the movies
Yeah, you bleed just to know you're alive."

Jackson zong nog een refrein. Hij had zijn ogen gesloten en zong met alle emoties.
Ik kende het nummer goed. Het was een mooi nummer, behalve als je het verkeerd speelde. Maar hoe Jackson het speelde... en de tekst...

Iedereen klapte luid en joelde.
'Dank je voor de aandacht.' Zei Jackson droog. Hij liep weg.
Ik stond op en ging achter hem aan.
'Jackson!' Riep ik naar hem. Hij negeerde mij. 'Jack?' Riep ik opnieuw. Jackson draaide zich om. 'Wat?'

Hij stond stil. Ik ging voor hem staan, sloeg mijn armen om zijn nek en kuste hem.