The Ultimate Band

Hoofdstuk 9

Hoofdstuk 9: Laat de wedstrijd beginnen

'Welkom, bands!' Zei een vrouw. Ze stond in het midden en werd omringd door meer dan 70 mensen. Kyle, Lise, Tommy, Carlo en ik stonden daar tussen. We hadden onze tassen met slaapspullen bij ons en ook onze instrumenten hadden we bij. 'Jullie zullen deelnemen deze week aan een kamp. Jullie worden een beetje wegwijs gemaakt in de wereld van de muziek.' De vrouw had haar blonde haren in een knot, droeg een mantelpakje en had hakken aan. Ze was een beetje het type advocate, dus ik snapte niet zo goed wat ze hier deed.
'Jullie kunnen jullie schema's vinden in jullie tourbus. Als je je aanmeldt bij Kim - die daar aan die tafel zit,' de advocate wees naar een roodharig meisje aan een tafel met een lijst voor haar, 'dan krijg je het busnummer te horen. Meld je alsjeblieft aan met je band, maar ga niet met z'n allen in de rij staan. Laat één iemand gaan en wacht op je mede bandlid op je nummer. Ik wens jullie veel pezier. Voor verdere vragen - die je nu of misschien een andere keer hebt - kun je terecht met Jim. In jullie tourbus vinden jullie zijn nummer. Succes!'

Het gepraat werd steeds weer luider en ik keerde me tot mijn bandleden.
'Zo hier zijn we dan!' Ik grijnsde breed en opgewonden.
Kyle knikte niet al te enthousiast, Carlo hoorde het niet eens vanwege zijn mobietje, Lise knikte me toe en Tommy keek wat bang om zich heen.

Ik pruilde.
'Is niemand zo blij als ik? We hebben het gehaald, jongens! Het maakt niet meer uit hoe ver we komen, want we zijn de audities voorbij.'
Ik stak mijn hand op voor een high-five. Lise raakte mijn hand aan. 'Oké! Krys heeft gelijk.' 'Ja, whatever.' Zei Kyle, rollend met zijn ogen, 'ik ga ons aanmelden.' Hij liep naar de rij toe en ging daar in staan.

Wij gingen staan bij onze bagage en wachtten totdat Kyle terug kwam. 'Bus nummer 13.' Zei hij, toen hij merkte dat iedereen hem aanstaarde. 'YES!' Riep ik blij. Mijn bandleden trokken een wenkbrauw op en keken me raar aan.
'Dertien is mijn geluksgetal.' Zei ik glimlachend. Lise glimlachte me toe.

Kyle ging ons voor naar de bus. Carlo was weer eens te druk met zijn telefoon, en Tommy noemde op welke getallen de bussen hadden, totdat hij 'dertien!' riep.

Alle bussen waren hetzelfde, wat ik al een eerlijk idee vond. Niemand had een betere bus dan de rest.
Kyle haalde de sleutel uit zijn zak en opende de deur van de bus. Hij ging als eerste naar binnen, gevolgd door Tommy, Lise en daarna Carlo.

Ik keek om me heen en zag Eddie aan komen lopen, met zijn band natuurlijk. Hij zag mij ook en knikte glimlachend naar me.

Neem niet de bus naast of tegen over ons. Neem niet de bus naast of tegen over ons...

Gelukkig. Ze liepen voorbij nummer 14 en ook nummer 15.

Ik ging ook de tourbus binnen. De inrichting was simpel. Het was niet groot, want tsja het was een bus. We hadden een rode bank met tafel aan de kant van de bestuurder. Tegenover de bank was een keukentje met een koelkast en een vriezer. Vlakbij de keuken was er een klein kamertje, die de wc en douch moesten bevatten. Helemaal achter in de bus, was nog een kamertje, waar de deur van open stond. Er waren daar twee stapelbedden tegenover elkaar met drie bedden. Ze waren in de tourbus verwerkt, dus zaten ze niet los.

'Wat een comfortabel hok.' Mopperde Kyle. Lise gaf hem een speels duwtje en grinnikte. 'Als je beroemd bent, kan je een luxe hotel boeken.'
'Ooooh!' Zei Carlo lachend. Kyle glimlachte, maar rolde met zijn ogen.

Ik ging zitten op de bank en zette mijn gitaar en tas met spullen neer.
'Wat nu?' Vroeg Tommy, die zijn spullen op het bovenste bed had neergelegd en nu weer terug kwam. Ik pakte het blaadje van de tafel. Er stond een compleet overzicht op van wat, waar en wanneer we iets moesten doen.
Tommy en Lise schoven beide aan een kant van mij en lazen mee.