The Ultimate Band

Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 6: Audities

Carlo stopte zijn auto en Kyle, Tommy, Carlo, Lise en ik stapten uit. We stonden voor een groot gebouw, wat duidelijk vanbinnen een studio was. Carlo had ons hier heen gereden - hij had net zijn rijbewijs gehaald - en dat was een lange reis geweest.

Ik keek verheugd naar het gebouw en voelde mijn hart kloppen van spanning en enthousiasme.

Carlo opende de achterbak en haalde zijn bastas - hahah dat rijmt - en mijn gitaartas er uit. Hij duwde mijn gitaartas tegen mijn buik en ik greep de tas snel vast voordat hij op de grond viel. Ik zwiepte de tas op mijn schouder en beende voor de rest af, vol adrenaline.

'Alsjeblieft, Krys,' Mopperde Kyle, 'je zet ons volledig voor gek.' 'Ach welnee!' Zei Lise vrolijk en ze ging naast mij lopen. 'Ben je ook zo enthousiast?' Vroeg ze. Ik knikte en glimlachte. 'Het is speciaal. En zoiets gebeurt nooit.' Ze knikte.

We liepen naar binnen en moesten ons eerst aanmelden. We krijgen een sticker met allemaal hetzelfde nummer er op: 139.

'Oh.' Zei Tom, het nummer bekijkend. 'Hoeveel mensen doen auditie?' 'Veel. Van deze vele mensen hier-' zei ik terwijl ik vaag achter mij wees, 'gaan er maar vijftien door en komen op tv. Ook krijgen die hun eigen tourbus. Maar er zijn twee rondes vandaag.' Zei ik. Tom trok wit weg. 'En iedereen gaat kijken?' Ik schudde grijnzend mijn hoofd. 'Alleen de jury joh.' Zei ik luchtig.

'Ik hoop niet dat ze ons te erg gaan afkraken...' mompelde Lise bezorgd. Niemand zei iets en Tom slikte.

We liepen naar de enorme ruimte waar alle bands samen kwamen. Honderden mensen waren druk met elkaar aan het praten, hun instrumenten aan het stemmen of hun stemmen aan het opwarmen. Hier en daar speelden wat bandjes.

We keken er een beetje verbaasd naar, omdat het zo massaal was.

'Nou, laten we een plek opzoeken.' Zei Kyle uiteindelijk. Hij liep voorop en ging ergens zitten. Wij volgden hem en gingen ook zitten.

'Wel wel wel, Krystel!' Ik keek om en zag Eddie aankomen met zijn band. Ik zette mijn gitaar neer tegen de bank en draaide mij om. 'Hoi Edward.'

Eddie en zijn band waren helemaal zwart gekleed en zagen er stoer (en verschrikkelijk knap) uit. Leren jackjes, donkerblauwe broeken, zwarte en witte shirts...

Eddie sloeg zijn armen over elkaar en glimlachte. Hij knikte begroettend naar Lise. 'Hoi.' Ze knikte terug.

'Eh, wie zijn jullie?' Vroeg ze niet onaardig aan de anderen jongens. 'Wij?' De blonde jongen achter Eddie lachte spottend en stapte naar voren. 'Wij zijn de winnaars van deze show.' 'Al auditie gedaan dan?' Vroeg Carlo. Eddie schudde zijn hoofd. 'Nee, maar we moeten zo.'

Ik keek naar de jongens. De blonde leek me arrogant met zijn half lange haar en zijn blik was fel. Een jongen met bruin haar en een kuif met groen in de puntjes leek mij wel aardig. Een jongen met half lang zwart haar deed me denken aan zo'n perfecte jongen uit een anime of zoiets. Hij keek alsof de wereld om hem heen zich weinig boeide.

'Krys, ik kwam je uitnodigen om straks bij de auditie te kijken.' Ik trok een wenkbrauw op. Hij stapte naar voren en boog zich naar mijn oor. 'Je dacht toch niet dat ik onze uitdaging was vergeten he?' Fluisterde hij. Hij knipoogde lief en boog zich terug.

'En de rest van mijn band?' Vroeg ik. Hij keek zijn maten vragend aan. Die haalden hun schouders op. 'Prima.' Ik keek mijn vrienden glimlachend aan. 'Dank je.'

Eddie knikte en liep weg.

'Waar ken je die gare Eddie van?' Vroeg Kyle, meer aan Lise dan aan mij. 'Iedereen kent hem. En Krys stelde mij aan hem voor.'