The Ultimate Band

Hoofdstuk 29

Hoofdstuk 29
Krystel

Mijn broer stopte ons groepje toen we naar de repetitieruimte liepen. 'Krystel, ik moet jou spreken.' Hij klonk heel serieus en ik trok een wenkbrauw op. Ging hij mij nu ook al zijn medelijden laten zien? Daar zat ik niet echt op te wachten.
'Oké dan.' Zei ik en ik haalde mijn schouders op. Ik liep achter hem aan, terwijl hij mij voor ging naar een hoekje. We werden nog altijd gefilmd, maar Jort leek dat op dit moment niet erg te vinden. Of hij wilde laten zien wat voor een schat hij was en daarmee stemmen winnen.

'Heb je de beelden gezien van gisteren? Van jou en Eddie?' Ik schudde mijn hoofd. Daar had ik ook geen behoefte aan gehad. Dat had ik nog steeds niet. 'Nope.' 'Ze hebben Eddie maar een uurtje op film met die trut.' Zei hij. 'Dus hij-' 'Neem het nou niet voor die lul op!' Onderbrak ik hem snauwend. 'Doe ik niet.' Jort rolde met zijn ogen. Daarna glimlachte hij naar mij. 'Die klap die je hem gaf was heel mooi.' Ik moest zelf ook grijnzen. 'Dankjewel.' 'Echt recht in z'n maag. Je had hem natuurlijk het allerbeste in zijn edele delen kunnen trappen, maar goed.' Hij haalde zijn schouders op. 'Daar denk je niet aan op dat moment. Ik vind dat je het goed gedaan hebt, zus. Edward had je nooit zo mogen behandelen. Blijf sterk. Laat hem niet zien dat het pijn doet.' Ik glimlachte naar hem. Dat was precies mijn plan. Jort gaf mij een klopje op mijn schouder. 'Het komt helemaal goed. Over een week is dit allemaal over en zit je weer lekker thuis met Netflix.' 'Niet waar, ik ga dit winnen.' Zei ik fel. Jort lachte. 'Dat ga ik al doen, zussie.' 'Nou, moge de beste winnen.' Zei ik. Ik glimlachte naar hem en liep toen weg.

Mijn band had zijn spullen al klaar gezet in de ruimte en snel installeerde ik mezelf.
'Waar ging het over?' Vroeg Lise aan mij. 'Over de klappen die ik Eddie heb gegeven.' Zei ik wuivend. Tom lachte. Ik ging zitten op een stoel. 'Heb je die smack op zijn gezicht gezien op tv? Geweldig gewoon.' Zei Carlo lachend.
De band stond aan mijn kant. Niet te geloven...

'Welke nummers gaan we doen?' Vroeg ik aan ze. Voor de finale moesten we een hele avond in elkaar zetten. We mochten zelf een locatie uitzoeken, een dag en een voorprogramma. Bovendien moesten een hele avond vullen.
'Ik heb al een paar ideeën.' Zei Lise. Ze glimlachte. 'Ik ook.' Zei Carlo.
'We moeten laten zien dat we gevoelig zijn.' zei Tommy. Kyle ijsbeerde nadenkend. Hij leek in opperste concentratie. 'Een mooi nummer is goed. Daarbij kunnen we mensen ontroeren. Maar we moeten ook power gebruiken. En onze performance moet goed zijn. We moeten leuk zijn om naar te kijken en niet halverwege mensen kwijt raken.'
'Lichtshows!' Zei ik enthousiast. 'En rook machines.' Iedereen stemde in. 'Misschien nog confetti?' suggereerde Lise. 'Goed idee.' zei Kyle. Hij wendde zich tot mij en Carlo. 'Jullie moeten contact maken met elkaar en met het publiek. En wat dachten jullie er van als jullie springen en swingen?' 'Lijkt mij goed.' zei Carlo schouderophalend. Ik knikte instemmend. 'Goed.' 'Wat dachten jullie van een fanbase onderhouden?' stelde Tommy voor. Iedereen knikte. 'Oké, houd jij je daar mee bezig, Tom?' Kyle keek hem vragend aan. Tommy knikte. 'Komt goed.' zei hij en hij glunderde. Ik glimlachte, blij voor Tom. 'Carlo, regel jij de lichten en de rook?' Carlo knikte ook en grijnsde. 'Komt goed. Ik ken nog wel wat mensen.' 'Mooi. Lise, regel jij ons decor?' Kyle keek haar aarzelend aan. Ze knikte zonder naar hem te kijken. Daarna keek Kyle naar mij. 'Voor ons verzin ik nog wel iets.' zei hij. 'Oké, nu de nummers...'

Na een heftige repetitie (we hadden echt zo veel mogelijk nummers al proberen in te studeren), besloot ik een ijskoffie te halen. Ik had echt zin in iets kouds met veel suiker.
Er was bijna niemand in de kantine. Iedereen was druk bezig met de voorbereidingen. Nou ja, iedereen... Natuurlijk zat Trash in de kantine. Ik wilde eerst meteen omdraaien. Ik had geen zin in die kleuters. Shane had mij gezien en zijn wenkbrauwen gingen omhoog. Ik zuchtte. Nu moest ik wel.
Met de borst vooruit liep ik naar de kassa. Ik voelde Eddies ogen branden in mijn rug, maar ik negeerde hem.

'Mag ik een ijskoffie caramel, alsjeblieft?' vroeg ik aan de vrouw die er achter stond. Ze knikte. 'Was dat het?' Nu knikte ik. 'Dat word dan drie euro.' zei ze. Ik pakte mijn portemonee, maar iemand anders legde een briefje van vijf neer. Ik hoefte niet op te kijken om er achter te komen wie het was. Ik rook al dat het Eddie was. 'Ik kan zelf wel betalen, dank je.' zei ik kalm en ik keek hem recht aan in zijn ogen. 'Weet ik.' zei hij rustig. Hij schoof het briefje naar de vrouw toe, en die pakte het aan. Ik bleef Eddie aankijken. 'Moet je wat, Van Halen?' snauwde ik. 'Ja.' zei hij en hij zuchtte. Ik zag zijn schouders zakken. 'Kryssie-' 'Het is Van Sterweg voor jou.' stopte ik hem. Hij zuchtte opnieuw, dieper dit keer. 'Krystel, het spijt me. Echt waar. Ik was heel erg dronken.' zei hij. Ik negeerde hem.

'Je koffie.' zei iemand van de keuken tegen mij. Ik pakte de beker aan en bedankte hem. Ik liep weg, naar een tafel om daar te gaan zitten. Eddie volgde mij en ging tegenover mij zitten. 'Ga. Weg.' snoof ik. Ik roerde in mijn beker en slurpte. Eddie bleef koppig zitten. 'Rot op, Edward.' zei ik nadrukkelijk.

'Niet voordat je hebt geluisterd.' Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en zakte onderuit in zijn stoel. 'Ik luister niet naar jongens die vreemd gaan.' Wreef ik er in. Boos keek hij mij aan. 'Ik probeer het uit te leggen, oké? Als je nou voor één keer je grote bek houd, dan kan ik het vertellen.' sneerde hij. Ik zweeg boos. Ik had helemaal geen zin om naar hem te luisteren. Ik hoefte hem niet meer. Ik was zo klaar met jongens. Allemaal zakken.

Hij zuchtte diep. 'Dank je.' mompelde hij. Hij haalde een hand door zijn haar en boog naar mij toe. 'Ik wilde drinken voor ons halen, toen ik drankjes aangeboden kreeg. Je weet dat ik al aardig wat gezopen had voordat ik weg ging.' Hij keek mij smekend aan. Ik bleef ijskoud voor mij uit kijken en nam een slok van mijn ijskoffie. 'Dus ik nam het aan. Voor ik het weet kwam-' 'Ik wil het niet horen.' zei ik. Hij verdiende geen kans. Dit verhaal ging nergens heen. Hij verzon het compleet. Ik snoof en stond op. 'Maar Krys-' 'HOUD OP!' gilde ik. 'Ik wil het niet horen!' Ik schoof mijn stoel aan, met veel agressie en pakte mijn ijskoffie. 'Krystina-' 'Als je mij ooit nog zo noemt, trap ik je in de ballen.' snauwde ik. 'Ik houd van je.' Hij klonk niet meer smekend, maar drong aan. Ik rolde met zijn ogen. 'Sure, Edward. I fucking hate you.'

Ik draaide mij om en liep weg. De jongens van Trash staarden mij na, maar dat kon mij niet deren.

Het was zo over tussen mij en Eddie en ik hoefte die klootzak wat mij betreft nooit meer te zien. Beter dat ze alles opnamen. Dan konden ze zien wat voor een zakken er in Trash zaten.

Ik liep naar buiten en haalde diep adem. Ik kneep mijn ogen stijf dicht en haalde opnieuw adem.

Toen begon ik aan de voorbereidingen voor de finale.