The Ultimate Band

Hoofdstuk 25

Hoofdstuk 25
Krystel

Tom, Lise, Carlo en ik stonden bij elkaar backstage. We keken naar James' bandje, die nu aan het optreden was. Het ging niet helemaal lekker, had ik het idee. De drummer sloeg uit de maat, waardoor het hele liedje misliep. De bassist deed zijn best om het goed te maken, maar in een band was iedereen belangrijk. Het was overduidelijk dat James iets dwars zat, want hij keek heel moeilijk. Een nummer die hij deed, kende ik. Het heette I want you to want me van Cheap Trick. Het was een van de eerste liedjes die ik veel luisterde, en een van mijn favorieten. Jammer dat het een slechte uitvoering was.

James keek opzij, naar mij toe. Ik glimlachte naar hem, al was het wat triest. Daarna stak ik mijn duimen op. Ik mimede 'gaat goed' naar hem. Zijn mondhoeken krulden iets omhoog, en ik zou bijna zweren dat het optreden daarna beter verliep.

Toen het nummer afgelopen was, draaide hij zich om en liep al zwaaiend naar mij toe. 'Klonk goed.' loog ik. Het ging bijna automatisch, zeggen dat het goed ging. Hij zuchtte diep en schudde zijn hoofd. 'Ik ga mijn koffers alvast inpakken.' zei hij. Ik porde hem in de zij, om hem op te vrolijken. 'Ach joh, zo erg-' 'Dat is het beste idee dat ik ooit uit je mond heb horen komen.' zei Jackson hatelijk. Verdorie, heb je hem weer. James en ik draaien ons naar hem toe. Hij stond samen met die twee andere, nietzeggende bandleden voor ons.
'Go fuck yourself, Jackson.' snauwde James met zijn accent. Jackson schoot in te lach. Het klonk nog steeds hatelijk. Ik rolde met mijn ogen.
'Hopelijk ga jij er vandaag uit.' zei ik tegen Jackson. Een beetje zwakke opmerking, maar ik beschermde mijn vrienden tenminste. 'Zo'n kwal als jij verdient het niet om in de finale te komen.' Jackson vond het amusant. 'Beter een kwal dan een heks.' Deze opmerking was zo stom - nog stommer dan de mijne - dat ik er niet eens op ging reageren. James bleef hatelijk naar Jackson kijken.

Lise raakte mijn schouder aan. 'Heb jij hem al gezien?' vroeg ze mompelend. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik ook niet.' zei ze overbodig. Ze beet bezorgd op haar lip. 'Ik heb mijn best gedaan.' zei ik, bijna hooghartig. Ze keek mij geïrriteerd aan. 'Zonder jou stonden we hier nu niet eens, en was er ook geen probleem geweest.' Ik wilde er op in gaan, toen ik twee gespierde armen om mijn middel voelde. Lise wierp mij nog een beledigde blik toe, en draaide toen haar rug naar mij toe. Misschien was dat ook wel het beste, voordat we allemaal ruzie met elkaar gingen maken.

Ik legde mijn hoofd op de borst van degene die mij vast hield. 'Hm... alweer ruzie met je band, heethoofdje?' 'Nog steeds zo irritant jochie, Uitslover?' kaatste ik terug. Eddie zuchtte, en kon er niet om lachen. 'Ja. En weet je wat?' Ik maakte mij los en draaide mij om zodat ik hem kon aankijken. 'Nou?' 'Het is besmettelijk.' zei hij dramatisch. Ik keek hem alleen maar met opgetrokken wenkbrauwen aan, en hij moest lachen om mijn blik. Ik lachte niet mee, want er was niet echt iets om te lachen. Ik voelde mij lichtelijk gestrest.

'Chill, babe.' 'Ik ben je babe niet!' snauwde ik onmiddelijk en woest keek ik hem aan. Hij begon mijn gedrag zat te worden, zag ik. 'Oké, chill, Krystina. Die Kyle, die komt wel.' 'Otherwise, zal ik zingen.' zei James. Hij gaf mij een glimlach. 'Daar gaat het niet om, James. Als Kyle er niet is, worden we gediskwalifiseerd.' Jammerde ik. 'En nu stoppen!' zei Eddie fel. Hij draaide mij ruw om en greep mij bij de schouders. 'Niet zo jammeren als een bitch.' snauwde hij naar mij. Ik sperde mijn ogen verbaasd open. Nooit geweten dat Eddie zo kwaad en hot tergelijkertijd kon zijn. 'Je gaat dit gewoon doen - en anders is het jammer.' zei hij, op een toon die geen tegenspraak dulde. Ik zweeg en even keken we elkaar woedend aan. Hij was zo knap, met zijn krullende haren en bruine ogen.

Ik duwde mijzelf tegen hem aan, sloeg mijn armen om hem heen en zoende hem vurig. Hij reageerde direct, alsof hij hetzelfde idee had gehad. Ik vond het enorm grappig om mij zo te gedragen.

Hijgend stopten we. 'Je kunt het, schatje.' mompelde hij. Ik knikte. 'Maar eerst jij.' zei ik, en ik duwde hem het podium op. Zijn gitaar stond al klaar op het podium en hij lachte naar het publiek alsof er niets aan de hand was. Geweldig hoe sommige mensen dat konden. Ik viel daar niet onder, zulke mensen.

Ik juichte Eddie toe, natuurlijk. Amelie stond naast mij. 'Ze zijn goed.' Zei ik tegen haar. Ze knikte. 'Hoe ken je Jackson?' Vroeg ik, zo vriendelijk als ik kon. Ik vond het een enorme zak, maar dat zei ik niet. 'Ex.' Mompelde ze en ze sloeg haar ogen neer. 'Oh. Vind je hem nog steeds leuk?' Vroeg ik. Ze haalde haar schouders op en tuurde naar Jackson op het podium. 'Soms. Maar hij is nog steeds een rare aap.' Ik moest lachen. Rare aap. Ja, dat had ik ook kunnen zeggen. We leken soms wel een beetje op elkaar, ook al kende ik haar niet goed.

'Hoe ken je Eddie?' 'Van mijn school. En van mijn oude band.' 'Zoiets soortgelijks is het bij mij.' Gaf Amelie toe aan mij. Ik grinnikte. 'Toevallig.'
We kletsten af en toe nog verder tijdens het optreden, totdat Amelie zelf moest optreden.

Na Amelie was ik aan de beurt. Ik keek nog een keer om mij heen. Nog steeds geen Kyle.
We konden zeggen dat hij ziek was? Of misschien iets anders?

We stapten het podium op.
'Eh -' Lise aarzelde. 'Hallo allemaal!' Ze herstelde zich snel weer en toverde een neppe glimlach op haar smoel. 'Wij zijn The Skilzz, zoals jullie wel weten en we gaan nu een nieuw nummertje spelen. Hij heet Johnny en is oorspronkelijk van Di-Rect. Hope you like it!'

We moesten wel spelen. We konden doen alsof dit bij de show hoorde, dat Kyle er niet was. Hopelijk kwam hij nog opdagen, en konden we dit snel vergeten. Ik werd er erg nerveus van.
Ik zette de eerste tonen van het nummer in en speelde op mijn best.
Het publiek juichte. Ik stapte naar voren, naar de tweede microfoon, om de tweede stem te doen. Iemand moest het toch doen? Het zou ons waarschijnlijk niet veel punten opleveren - ik was nou eenmaal geen zangeres oké - maar ik had het tenminste geprobeerd.

Tommy ronde het nummer mooi en duidelijk af, en Carlo gaf een laatste noot.

'Bedankt!' Riep Lise als antwoord op het publiek. 'Heel erg bedankt.' Ze aarzelde even en keek naar mij. Ik keek naar de coulissen.

Wagenwijd sperde ik mijn ogen open.
'HIJ IS ER!' siste ik tegen Lise. Ze keek mij met grote ogen aan en keek ook opzij. 'Shit!' Zei ze opgelucht. Ik lachte en stapte snel naar achteren om plaats voor hem te maken.

Kyle kwam grijnzend het podium op en zwaaide.
'Hebben jullie mij gemist?' Vroeg hij flirtend aan de menigte. Ik rolde met mijn ogen terwijl het publiek luidkeels gilde.
Tommy glimlachte opgelucht en zette het nieuwe nummer in. Kyle keek achterom naar mij. Ik probeerde al mijn dankbaarheid te tonen in mijn blik, en hopelijk kwam dat aan.
Hij gaf een knikje naar mij, dat hij het begrepen had. Vervolgens draaide hij zich terug naar het publiek om ons optreden af te maken.