Wraak vanuit het verleden

015

Perspectief Samir

Ik liep met Ahlam naar beneden en hoorden mijn ouders praten in de keuken.
Ik heb het totaal verpest, ze haten me, mijn bloedeigen kinderen haten me gewoon zei mijn vader
Marouane ze draaien wel bij, je bent de beste vader wat ze kunnen wensen zei mijn moeder
Dat ben ik niet, ik heb alweer gefaald. Mijn dochter die als dood verklaard was, blijkt nu levend tezijn. Ik weet totaal niet wie er in haar graf ligt zei mijn vader
Het komt allemaal goed, Samir is een verstandige jongen. Hij zei die woorden puur omdat hij woedend was, wat ik wel begrijp want hij heeft haar kleine zusje terug, waar hij altijd om huilden en voor Ahlam is dit allemaal nieuw lieverd, ze draaien allebei wel door oké zei mijn moeder en nam mijn vader zijn gezicht vast en drukte een kus op zijn lippen. Mijn vader omhelsde mijn moeder en zag ons toen staan en liet mijn moeder los. Mijn moeder draaide zich om en beide keken ze ons gebroken aan.
Waar zijn de kinderen zei ik
Bij oom Yessine zei mijn moeder
Goed dan kunnen we praten zei ik en nam plaats met Ahlam op een stoel en mijn ouders namen tegenover ons plaats.
Ik wil graag mijn excuses komen aanbieden voor de woorden die ik gezegd heb tegen jullie en vooral jij mama. Ik wist niet wat ik zei, die woorden zei ik puur omdat ik woedend was zei ik
Het maakt niet uit Samir, wij moeten juist onze excuses aanbieden. Het was fout om je zo aantepakken over Ahlam. Ook jij Ahlam het spijt ons enorm. Je moet het ook van ons kant bekijken. Toen je vader hoorden dat je er niet meer was, was hij fysiek en mentaal gebroken. Hij had zich bijna wat zelf aangedaan, hij sliep niet, hij at niets, hij ging de verkeerde kant op en hij begon te blowen en die toestanden. Na jaren kwam hij er over heen en heeft hij jouw dood eindelijk een plek kunnen geven. En wat moesten wij anders doen als we hoorden dat Samir keer op keer over jouw begon. Het raakten ons diep als we iemand hoorden jouw naam uitspreken. We hebben nooit gezegd dat we jouw vergeten waren of dat je we jouw vergaten in onze gebeden. Je bleef altijd een plekje in ons hart hebben. En nu we kijken dat je leeft breekt het ons, je was dood vertelden ze, we hadden jouw begraven Ahlam en het ergste is we hebben onze taak als ouders verpest zei mijn moeder en hield mijn vader zijn hand strak vast.
Het spijt me daarvoor, ik heb het niet van jullie kant bekeken. Ik wil graag een band met jullie oprichten, maar ik wil jullie niet in gevaar brengen. Ze zoeken me en ze zullen niet stoppen met zoeken vooraleer ze me hebben gevonden. Ik wil niet bij ze terug, ze zijn slecht. Ik heb jaren pijn geleden en opgesloten gezeten. Het was gewoon verschrikkelijk zei Ahlam huilend en ik gaf haar een knuffel en suste haar.
Maar hoe, je was nog een kleintje toen ik jouw verloren had zei mijn vader met tranen in zijn ogen.
Er was vroeger altijd een dame met me en stelden zich voor als mijn moeder, dat ik geloofden. Totdat ik 6/7 jaar was. Ik stelden zoveel vragen en ze hadden door dat ik het niet geloofden. Vanaf toen zag ik de dame niet meer, maar andere personen die me mishandelde en gebruikten als vuil. Ik huilden altijd om mijn echte ouders te ontmoeten maar elke jaar zei ik naam Samir&Amir. Ik wist wel zeker dat het wat van mij moest zijn, want ik zal niet altijd namen zeggen die ik nooit gehoord had. Ik ben gelukkig kunnen vluchten en ben Samir&Amir gaan opzoeken, wat niet makkelijk ging zonder achternaam of wat dan ook. Totdat er een krant voorbij waaiden en ik het nam. Het was een gescheurden artikel dat Subhan'Allah over jouw ging papa. Over jouw en je bedrijf, waar er meer informatie vrij kwam. Er stond dat je vader van 5 kinderen was Samir, Amir, Ahlam, Fatima&Faudel en toen viel mijn Frank. Ik had de achternaam en begon te zoeken, maar vond niets totdat ik mijn hoop opgaf en bij een ziekenhuis belanden, mijn laatste hoop. Ik liep naar binnen en liep naar de balie en vroeg op Samir (..) en wat weer een wonder was, was dat jij hier lag, maar in een kritieke toestand. Ik liep er meteen naar toe, en hoorden mensen gillen vanuit je kamer. Ik liep Samir's kamer in en zag dat je in levensgevaar lag. Ik had oogcontact met Samir en ik zag dat je me had herkent en wat wou zeggen, maar je viel weg. Ik was geschrokken en liep meteen weg en schuilden op een geheime plaats totdat Samir me vond in de stad zei Ahlam en we keken haar allen met open mond aan.
Ik beloof je Ahlam dat ik me als een betere vader zal gedragen, niemand maar dan ook niemand komt aan mijn kinderen en vooral niet aan jouw zei mijn vader woedend
Het maakt niet uit papa, ik ben blij dat ik terug bij jullie ben zei Ahlam en stond op en omhelsde mijn vader. Ik keek blij naar ze en mijn moeder keek ze lief aan.
Heb je al wat nieuwe spullen gehaald zei mijn vader
Ja hoor en niet een beetje zei Ahlam
Met wie dan zei mijn vader
Samir, hij heeft zelf een nieuwe ingebouwde kamer voor me gekocht zei Ahlam en keek me lief aan
Jij hebt dat met je eigen geld betaald zei mijn vader kwaad
Het was niets papa, trouwens ik heb alles voor mijn zusje over zei ik
Hoeveel had je in totaal uitgegeven zei mijn vader
Dat ik het niet weet, trouwens de grote logeerkamer moet leeg gemaakt worden, ergens volgende week komen ze haar slaapkamer brengen zei ik. Mijn ouders knikten en de bel ging, wie zou dat zijn??...

Soory voor het lang wachten, school is weer begonnen en ik zit hier maar lekker thuis uit te zieken, waarom ook niet?...