Lyndon's Dirty Game

Chapter XL

Chapter XL

Lyndon's POV

Tiningnan ko ang oras sa wrist watch ko. Thirty minutes nang late si manong Vic.
Kasalukuyan akong nasa airport at kailangan kong maghabol ng oras dahil ngayon ang operation ng anak ko. Nun isang araw pa ang schedule kong umuwi na delayed ng dahil sa wrong information na may terrorist bomb daw sa airport. Kinailangan I check ang bawat sulok at mga CCTV ng airport para  alisin ang doubt sa mga ilang byahero. 

Two months. Napabuntong hininga ako . I just did the right thing. yun na lang ang pilit kong isinisilsik sa utak ko kahit na isinisigaw ng buong pagkatao ko na hindi ko alam kung kaya ko bang makita syang masaya kung sakaling dumating ang panahon na may mahalin syang iba.
She deserves to be happy.
Yes. Ito na lang ang magagawa ko para kahit papaano naman ay makabawi ako sa lahat ng sakit na ibibigay ko sa kanya sa nagdaang panahon.

______
Flashback
Lyndon's POV

It was her.
Ang tagal kong pinaniwala ang sarili ko na si Hollie ang babae sa panaginip ko.

That girl in my dream brought me back to life.
My Heleina..
Malinaw na malinaw ang magandang mukha nito habang nasa bisig ang isang sanggol.
My precious angel, Tiffy.

Binigyan ako ng Diyos ng sign at pagkakataon na itama ang mga kasalanan ko sa kanila pero nagpakatanga l at naniwala ako sa sinasabi ng mga tao sa paligid ko.

Na naniwala ako na ang nangyari sa akin noon ay paraan ng Diyos para tuluyan syang kalimutan at mag focus sa inaakala kong mag ina.

Nasaktan ko ito ng walang kapatawaran sa kabila ng lahat na pagmamahal na ibinigay nito sa akin.

Hindi ko namalayan ang pagpatak ng luha ko habang lulan ng elevator. Dito ako nagpahatid sa driver ng mga Guevarra sa condo ko matapos kong mag walk out sa mag Ina ko.
Sobra akong naging emotional na hindi ko alam kung anung gagawin ko nang tumambad sa akin ang babaeng naging laman ng panaginip ko sa panahong nag aagaw buhay ako.
Mas dobleng galit sa sarili at guilt para sa mag ina kong pinagkaitan ng buhay na dapat lamang sa kanila.

Nakarating ako sa unit ko na lumilipad ang isip.
Anu nga ba ang ipinaglalaban ko? Yun karapatan ko lang? Paano naman yun karapatan ng mag ina ko na mabuhay na wala ako sa piling nila?

Alam kong makarasili ako dahil mahal ko sya, pero tama pa bang ipaglaban ko sya kahit ipinapakita nyang mas nasasaktan lang sya?
Hindi ko na mabilang ang mga kasalanan ko sa kanila and today mas na realized ko na wala akong kwentang asawa at ama para sa mag Ina ko.

I will let her go..

It's been two days. Dalawang araw akong wala sa sarili na walang ibang  ginawa kundi uminom dahil sa tuwing maiisip ko ang kagaguhan ko ay parang gusto kong mamatay na lang sa galit sa sarili.

Ini-on ko ang cellphone ko na dalawang araw ding naka off.
It started to vibrate receiving notification from some applications,  messages, e-mails from my friends and lots of missed calls from my mom.

Tuluyan akong napabangon to call her back.

"Where have you been? Puntahan mo ako dito Sa hospital and daddy mo please anak"

"Anung nangyari kay daddy?! Ok wait , I'll be on my way, mom."
I hanged up at mabilis na kumuha ng kung anu nalang mahagilap kong damit sa closet.
Agad bumangon ang kaba sa dibdib ko
sa paraan ng pag iiyak ni mommy sa kabilang linya.