Sözleri biten Begüm önüne dönüp suçlu suçlu dururken Azat kaşlarını yukarı kaldırıp yanaklarını şişirip bıraktı.
"Ne olursa olsun o yüzük parmağından çıkmasın dediğimi hatırlıyor musun?"
"Hatırlıyorum."
Yine mırıldanarak konuşmuştu Begüm.
"Dayanamayacağımı bal gibi bildiğinden böyle yapmıyorsa bende Azat değilim."
"Sana bu konuda ne kadar hassas olduğumu nişanlı ya da evliyken tek ricamın parmağını boş görmek istemediğimi de söylediğimi hatırlıyor musun?"
Başını evet anlamında sallayan Begüm, elini gözlerine götürüp akmak üzere olan göz yaşlarını hızlı bir hareketle sildi.
"Peki ben şimdi sana ne diyeyim Begüm? Tek ve en önemli ricamı daha evlenmeden bile yerine getiremeyen sana ne yapayım?"
"Çok özür dilerim Azat. Yemin ederim bilerek yapmadım, kaybolsun diye parmağımdan çıkarmadım."
"Ben niye hiç çıkarmıyorum Begüm? Bir senin mi sorunun oluyor, onca insan yüzüklerini çıkarmadan nasıl geziyor?"
"Tamam" dedi başını yeniden önüne eğip mırıldanarak.
"Tamam haklısın bir şey diyemiyorum."
"Deme zaten Begüm. Bu sinirimin üstüne sakın kendini savunacak bir şey söyleme."
Begüm cevap vermeden yine gözlerini silince derin bir nefes alıp bıraktı Azat.
"Bir kadının erkeğe karşı en etkili silahı göz yaşı derlerdi de inanmazdım. Meğer ne doğru bir sözmüş. Benim Begüm'de tek kırılma noktam onun inci tanelerinin güzel gözlerinden yuvarlanıp yanaklarına doğru düşmesi oluyordu."
Arabayı yeniden hareket ettirip yola koyulduğunda ikiside konuşmadı. Sözde birlikte sinemaya gidecek beraber vakit geçireceklerdi ama içimde gram istek kalmadığından Begüm'ü eve bırakacaktı.
Evin yoluna saptığında Begüm yerinde kıpırdandı.
"Sinemaya gitmeyecek miyiz?"
Azat yoldan gözünü anlık çekip mırıl mırıl konuşan sevgilisine baktığında Begüm bakışlarından çekinmiş olsa gerek susup gözlerini kaçırdı.
"Senden ala sinemamı olur Begüm? Bak ne güzel oscarlık bir film izlettin bize hala ne diyorsun."
Begüm yüzünü asıp başını camdan tarafa çevirdiğinde evin olduğu dar sokaktan içeri girdi Azat.
"Bu kadar büyütüp planımızı bozacağına deydiğini düşünmüyorum."
''Ya sabır" dedi içinden Azat. Begüm onun için hassas olan bu konuyu neden anlamak istemiyordu. Şu durumda gerçekten onunla sinemaya gidip ele ele tutuşacağını falan mı zannediyordu.
"Bende senin bu kadar rahat olacağını düşünmüyordum ama yanılmışım."
Evin önüne gelip arabayı durdurduğunda Begüm, üzgün gözlerle bakıp Azat'ın elini tutmak için uzandı ama buna izin vermeyip hızla elini çekince Begüm üzgünce dudaklarını büzdü.
"Peki Azat. Özür diliyorum, bilerek olmadı diyorum ama sen hala bu durumu sürdürmek istiyorsan yapacağım başka şey yok. Yarın zaten kuyumcuya gidip yenisini alacaktım bu kadar olay yapmana gerek yok. İnsanız sonuçta ve bir gün sende kaybedebilirsin."
"Ben kaybetmem!"
Kaşlarını çatıp direksiyonu tutan elimi sıktığında Begüm'ün bakışları Azat'ın direksiyondaki eline kaydı.
32.Bölüm kaybettim
ابدأ من البداية
