Ejderha Kız 3; Kehanetin İzleri #Wattys2016

2. Bölüm

Merhaba merhaba merhaba benim biricik sevgili ejderha okuyucularım. Ee nasılsınız? Evet yb geldi ve sizi bekliyor. Ayrıca sizi yeni bir röportaj bekliyor. Aşağıya koydum. Artık her bölüm olacak röportaj. Bu bir okuycuma verdigim söz. (Slm YagmurOya. 😉😊☺😚) Bölüm şarkısı Gizli özne- tutma ellerimden. Açıkçası ben bu şarkının bölümün sadece bir kısmına uyduğunu düşünüyorum ama koyacak şarkı bulamadım. Bu nedenle bununla idare etmek zorundayız 😓. O kısmı da okuyunca anlayacaksınız.

Neyse iyi okumalar. Bu arada canım arkadaşım E.C.A'ya kapak için çok teşekkür ederim. Ayrıca röportaj da bana yardım ettiği için hem E.C.A.'ya hem de M.E.S.'ye teşekkür ederim. Benim biricik kardeşlerim. Öpüyorum sizi buradan 😚😚😚.
Bu arada röportaj da bazen sinirle bakiyorsam bilin ki bu E.C.A.'nın suçu. Beni sinir etmeye bayılır da kardeşim. Neyse iyi seyirler, iyi okumalar ve güzel güzel yorumlar olsun inşallah. Neyse hadi ben kaçar. Kocaman öpüyorum sizi 😚😚😘😘.

Not; Yarın da yb var. O nedenle bu bölüm kısa oldu. Sanırım yarın Can olacak. Çünkü röportaj da dediğim gibi. Esra'ya uzun bir bolum ayırmak istiyorum hem ona gelene kadar olaylar gelismeli. Bu nedenle öyle olacak. Neyse ben kaçar. Yine çok konuştum. By.

Dipnot: Yorumlariniz beni cook mutlu etti. Hepinize teşekkür ederim. 😌😌😌☺😊

Miray

Karanlıktaydım ama nedense bu karanlık her zamanki karanlığım değildi. Beni korkutan, kanımın damarlarımda buz kesmesine neden olan, nefes almamı zorlaştıran bir karanlıktı.

Hani bazen aniden karanlıkta kalırsınız. Bu ani olay yüzünden kalbiniz hızla çarpar. Daha sonra eşyaları seçmeye başladığınızda o korkunuz, heyecanınız, çarpıntınız birazda olsun diner.

Ben de öyle bir karanlıktaydım işte ama ben eşyaları seçemiyordum. Asla da seçemeyecek gibi hissediyordum ve bu kalbimin hızla atmasına neden oluyordu. Nefes alamıyordum. Sakinleşmek için derin derin nefesler aldım ama sakinleşemiyordum.

Hızla yere çöktüm. Kalbim, bedenim, ruhum, her yerim ağrıyordu. Hızla bacaklarımı kendime çektim. Başımı dizlerime yaslayıp ağlamaya başladım.

Neler olmuştu? Ben neden buradaydım? Neden kendimi bomboş hissediyordum? Hatırlamaya çalıştım ama yoktu bir şey. Karanlık vardı oradada.

Yavaşça gözlerimi açıp etrafa baktım. Parlıyordum yine. Mor olmuştu etrafım. Başımı ellerim arasına aldım ve tekrar denedim. Olmadı. Yapamıyordum. Olmuyordu. Hızla saçlarımı çekmeye başladım.

Acı vermeliydi bu hareket değil mi? Ama neden bana acı vermiyordu? Neden acıyı hissedemiyordum? Son olanlar yoktu beynimde. Sanki biri silmişti son anılarımı. Mert geldi gözümün önüne. Kim bilir ne kadar endişelenmiştir. Can geldi gözümün önüne sonra. Eminim beni boğmak istiyordur. Onu bu kadar korkutmamalıydım. Uyanmadığımı görünce herkes çok panik olmuştur.

Uyanmam lazımdı. Uyanmalı ve onlara gayet iyi olduğumu göstermeliydim. Kendini cimcikledim ama yine hiçbir şey hissedemedim. O anda baştan beri içimi kemiren düşünce ortaya çıktı.

Yoksa ben ölmüş müydüm? O anda bu düşünce ile kalbime bir ağır saplandı. Kim bilir Mert nasıl üzülmüştür? Peki Can? O da perişan olmuştur. Bir tek onlar değil beni tanıyan herkes böyle olmuştur. Eminim. Belki de olmamıştır.

Ben nasıl ölmüştüm peki? Nasıl olmuştu? Hızla ayağa kalktım. Kalbim korku ile atıyordu. Ellerim hızla karnıma gitti. Ellerimi hızla düz karnımdan gezdirdim. Karnım düz olabilirdi ama belki Masal orada olabilirdi. Değil mi? Ama hiçbir şey hissedemedim. Onu kaybetmiştim. Onu kaybetmiştim. Masal'ımı, kızımı kaybetmiştim.