The badboy got it (Herschrijven)

part 40

Jullie gaan én van me houden, én me haten na dit hoofdstuk, denk ik. Sorry guys.

/Julia/

Ik lig een beetje op mijn bed naar het plafond te staren als de deur open wordt gemaakt. Als ik mijn hoofd heb gedraait naar de deur, draai ik hem meteen weer terug. "Julia?" Vraagt hij en ik hoor voetstappen naar me toe komen waarna ik Mika's gezicht gezicht boven de mijne zie verschijnen.

"Hoi" mompel ik en kijk weg. We hebben al twee weken niet gepraat, hoe graag ik het ook wou. "Ik ben hier om te praten en ik beloof dat ik niet zal schreeuwen" zegt hij en gaat op de stoel naast mijn bed zitten. "Oke" zeg ik als ik rechtop ga zitten.

"Sorry!" Roepen we allebei tegelijk waardoor ik even grinnik. "Jij eerst" gaan we tegelijk verder waardoor we harder moeten lachen. O god, dit heb ik gemist. "Ik begin wel" zeg ik uiteindelijk en ga wat rechter zitten.

"Het spijt me, dat ik hem heb gezoend, dat ik er in mee ging, dat ik het niet meteen heb verteld. Het was echt niet de bedoeling. Hij vertelde iets, werd emotioneel, knuffelde me en was toen te dichtbij. Hij zoende me, ik ging er in mee. Sorry. Het spijt me echt. Ik snap het als je me niet meer wilt spreken hierna-" hij kapt me af, door zijn lippen kort op mijn wang te drukken. "Stop, laat mij sorry zeggen" zegt hij voor hij mijn hand vastpakt.

"Het is niet jouw schuld, het kan gebeuren. Ik reageerde te heftig. Je was bang van me, maar toch bleef ik door schreeuwen. Het spijt me, ik wil je nooit meer zo bang zien. Ik zal niet meer zo boos wor-" nu kap ik hem af.
Snel en kort druk ik mijn lippen op de zijne. "Nee, het was terecht. Ik deed het zelf" zeg ik nog voor hij me vastpakt en zijn lippen opnieuw op de mijne drukt. Zo zitten we een kleine minuut, tot we awh-geluidjes horen.

Tegelijk kijken we op en zien we Melanie en Wesley staan. "Awh, jullie zijn weer samen!" Gilt ze en rent op me af. Ze knuffelt me en al snel voel ik nog twee paar armen om me heen. Ik lach even gelukkig.

Lachend laten ze me weer los en gaan Melanie en Wesley op een stoel zitten. Mika blijft op mijn bed zitten.

Na een half uur besluiten Melanie en Wesley weer te vertrekken. Ondertussen weet de rest ook al dat we weer bij elkaar zijn, door Melanie.

Mika gaat liggen en trekt mij bovenop zich. Ik zucht gelukkig en laat mijn hoofd op zijn borst vallen. Hij drukt een kusje op mijn hoofd en trekt me nog wat dichter tegen zich aan.

De deur gaat na een kleine tien minuten open, waardoor we beide opkijken. De dokter komt binnen en kijkt ons niet al te vrolijk aan. "Hallo, Julia komen jouw ouders zometeen ook nog?" Vraagt hij meteen waarop ik even moet nadenken. Uiteindelijk knik ik toch, "als het goed is komen ze over een half uurtje."

"Oke, als ze er zijn zou je me dan even kunnen komen halen uit mijn kantoor?" Vraagt hij waarop ik weer knik. "Is goed. Tot straks" zeg ik nog voor hij met een klein hoofdknikje de kamer verlaat. Ik kijk Mika vragend aan. "Wat denk je dat er is, hij keek best moeilijk."

"Ik heb geen idee. Vast niks ernstigs" zegt hij en gaat weer liggen nadat hij een kus op mijn lippen heeft gedrukt.

Na een kleine twintig minuten komen mijn ouders, Milan en Timo binnen wandelen. "Wat enig! Zijn jullie weer samen!?" Roept mijn moeder vrolijk uit als ze ons op bed ziet liggen. "Ja dat zijn we" antwoord Mika waarna hij nog een kusje op mijn voorhoofd drukt. Mika gaat recht zitten en zet mij dus ook rechtop. "Ik ga de dokter wel even halen" zegt Mika voor hij een kus op mijn wang drukt en opstaat van het bed. Als hij de kamer uitloopt kijkt mijn moeder me aan.

"Waarom de dokter halen?" Vraagt ze. "Hij wou iets vertellen" antwoord ik en haal mijn schouders op. Een paar minuten later komt Mika weer binnen, met de dokter achter zich aan. Hij geeft mijn ouders en broers een hand terwijl Mika naast mij op bed komt zitten.