The badboy got it (Herschrijven)

part 38

/Mika/

Melanie, Jake en Nina volgen mij als ik richting het kamertje van de dokter wandel. Nadat ik een keer heb geklopt stap ik een stukje achteruit, wachtend tot de deur open gaat. Dit gebeurd na een klein minuutje.

"Oh, hoi Mika! Wie heb je allemaal meegebracht?" Vraagt hij me als hij ons binnen laat. Ik stel iedereen even voor en ga dan op één van de stoelen zitten. "Nou, wat komen jullie doen?" Vraagt Julia's dokter als iedereen zit. "We zouden Julia graag binnenkort een dagje meenemen naar de Efteling" vertelt Nina waarop de dokter knikt. "Dat zou denk ik wel kunnen. Wacht hier even, ik vraag het voor de zekerheid." Net nadat hij dat heeft gezegt wandelt hij de kamer uit. "Ik hoop dat het mag" zegt Jake waarop ik Nina en Melanie zie knikken. "Vast wel" antwoord ik, net als de dokter binnen komt binnen wandelen.

"Nou, ik heb het gevraagd aan nog wat andere dokters. Jullie mogen Julia voor één dag meenemen. Ze moet wel voor elf uur 's avonds terug zijn en jullie moeten erg goed op haar letten" zegt hij. "Dat zullen we doen, meneer. Bedankt!" Zegt Jake met een enorme glimlach op zijn gezicht. "Dankuwel" zeg ik ook nog en schud hem de hand. Als de rest hem ook nog een hand heeft gegeven verlaten we het kantoortje weer.

Binnen een paar kleine minuten zijn we al weer bij Julia's kamer waar ik aanklop. "Binnen!" Roept Julia waarna ik de deur opengooi.

/Julia/

Nadat ik gad geroepen dat ze binnen mochten komen, zag ik eerst Nina binnen komen, daarna Jake en toen Melanie. Als laatste kwam Mika binnen, waardoor mijn adem stokte. Hoe moet ik hem gaan vertellen van gisteren? Wat als hij boos wordt? Wat als ik hem kwijtraak? Hij kwam naar me toe en drukte een kus op mijn voorhoofd waarna hij ging zitten naast Jake. "Julia, we willen wat vertellen..." begint Jake met een enorme glimlach op zijn gezicht. "Jij mag voor één dag weg uit het ziekenhuis..." gaat Melanie verder. "Mee naar de Efteling!" Roept Nina vrolijk. "Met heel de vriendengroep!" Eindigt Mika vrolijk. Ik probeer te glimlachen, wat gelukkig nog wel een beetje lukt en knuffel dan mijn vrienden. Als laatste neemt Mika me in zijn armen en drukt een kus op mijn wang. "Dankje" mompel ik.

Ik verdien het niet dat ze dit voor mij hebben gedaan en al helemaal niet Mika's liefde. Ik ben gewoon vreemd gegaan. Alsof het niet erger kon worden, drukt Mika zijn lippen nog even kort op de mijne. Mijn schuldgevoel groeit nog meer.

Als we net een beetje zitten te praten gaat de deur open. "Julia, ik wil praten over gisteren" zegt Mitch al voor hij heeft gezien dat er nog andere mensen in de kamer zijn.

"Oh, uhm, ik kom straks wel terug" mompelt hij snel en probeert zo snel mogelijk de kamer te verlaten. "Ho, Mitch. Je mag het ook nu wel vertellen" stelt Mika voor met een nogal nieuwsgierige ondertoon in zijn stem. "Uhm, nee, ik kom straks wel terug, als jullie weg zijn" zegt hij en probeert al weer weg te lopen. "Maar ik mag het toch ook best weten?" Vraagt hij, nu wat dwingender.

"Mika, laat hem maar" fluister ik in zijn oor. "Nee, ik wil het weten" zegt Mika eigenwijs. "Uhm, je gaat het niet leuk vinden... Juliaenikhebbengezoend" zegt hij snel achter elkaar. "Kun je dat wat langzamer herhalen?" Vraagt Mika die nogsteeds geen idee heeft. "Julia en ik hebben gezoend" mompelt hij nog steeds snel, maar al wat langzamer dan daarnet.

"Jullie hebben wát gedaan?" Sist Mika tussen zijn tanden door en blikt van Mitch naar mij en weer terug.

"Gezoend" mompel ik zacht terwijl ik weg kijk van Mika's dwingende blik. "Uhm, wij gaan maar weer eens" zegt Jake waarna de enige drie mensen die mij zouden kunnen helpen de kamer verlaten.

"Mitch, je krijgt tien seconden om de kamer te verlaten voor ik je wat aandoe" snauwt Mika kwaad. Mitch rent bijna de kamer uit en trekt de deur achter zich dicht.

"Waarom?" Vraagt Mika kwaad en staat op van het bed. Hij begint rondjes te lopen door mijn kamer. "Weet ik niet" mompel ik. Mika stopt even met rondjes lopen om mij boos aan te kijken maar loopt dan verder.

"Ik dacht dat je me leuk vond, maar ja, hoe kon het ook. Tuurlijk had ik het mis. Jij bent net als alle andere meisjes, ze gaan allemaal vreemd!" Schreeuwt hij woedend naar me waardoor de tranen in mijn ogen springen. Nog niet eens vanwege de spijt van mijn daad, maar van angst. Ik heb hem nog nooit zo boos gezien en het maakt me bang.

Tuurlijk heb ik er wel spijt van.

"Ga je nou ook nog janken? Natuurlijk!" Schreeuwt hij kwaad en trapt tegen mijn bed, waardoor deze even beweegt.

"Stop, alsjeblieft" piep ik. "En waarom dan wel?" Roept hij. "Je maakt me bang" murmel ik.

"Wat?" Schreeuwt hij naar me, iets zachter dan daarnet. "Waarom?" Weer wordt zijn stem harder. "Waarom heb je hem gezoend?"

"Hij zoende mij" mompel ik en kijk weer weg. "Waarom zoende je terug dan?" Roept hij en gaat met een hand door zijn haar, waardoor het door de war gaat.

"Weet ik niet!" Roep ik terug. "Jezus, ik ben weg hier!" Schreeuwt hij en trekt de deur met een grote zwaai open. Met een harde klap trekt hij hem weer dicht.

Langzaam beginnen er tranen over mijn wangen te lopen en laat ik me vallen op mijn bed.

"Julia, wakker worden" wordt er gezegd en ik voel iemand aan mijn schouder schudden. Langzaam probeer ik mijn ogen te openen, wat moeilijk gaat aangezien ik mezelf in slaap heb gehuild. "Wat is er?" Vraag ik aan Margje als ik mijn ogen open heb. "Ik hoorde veel geschreeuw, wat was er?" Vraagt ze voorzichtig en komt bij me op bed zitten. "Ik heb Mitch gezoend, Mika is er achter gekomen en werd boos" leg ik zacht uit en laat nog een paar tranen lopen. "Het komt wel goed. Hij houdt van je, dan vergeeft hij je het echt wel. Geef hem wat tijd." Ze trekt me tegen zich aan.

"Wil je wat eten?" Vraagt ze waarop ik knik. Ondanks alles, heb ik dat toch aan Mitch beloofd. Margje geeft me een bord met eten aan en verlaat dan de kamer. Als ik bijna alles op heb zet ik het bord weg en draai ik me op mijn zij. Met mijn gezicht naar het raam val ik langzaam in slaap.

-

Nog meer drama.. sorrryy

Nog 9 hoofdstukken + epiloog!