The Omega [#Herschrijven]

54. Logan

Edited = 26/05/2016

Lees  a.u.b de A/N op het einde ;) Het is speciaal voor jullie ;)

54. Logan

De kermis was een groot succes. Het was hét gespreksonderwerp van de afgelopen week. Volgens mij was iedereen vooral verbaasd en in de ban van het feit dat Axelle de kermis georganiseerd had. Het was haar eerste Luna opdracht en ze had die met verve doorstaan. Ze had al een hele hoop mensen voor zich gewonnen en de anderen zouden wel niet achter blijven.

Voor het eerst in een lange tijd had ik een dag vrijaf genomen. Geen werk, geen Alfa bezigheden. Alleen Axelle en ik. Ik vond dat ik haar wel eens mocht verrassen. Om haar te tonen hoe graag ik haar zag én om haar eerste Luna opdracht te vieren, natuurlijk.

We zaten in een grasveld, met de picknick mand voor ons. Haar hoofd rustte op mijn schouder en mijn arm lag om haar heen. Het moment was perfect. Nouja, bijna toch.

Het was al een paar dagen op haar gezicht te lezen. Er was, opnieuw, iets gaande waar ik geen weet van had. Volgens mij begon het toen mijn ouders langskwamen om die befaamde kermis te zien.Het nieuws was zelfs tot in andere roedels geweest over hoe die Omega toch een echte Luna kon zijn. Onze Luna corrigeerde mijn wolf mij.

Mijn moeder had erop gestaan dat ze Axelle even alleen kon spreken. Waarover wist ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet. Iets uit dat gesprek zat haar duidelijk dwars. De glimlach van de eerste dagen van de kermis was tegen het einde ervan al bijna helemaal verdwenen. Ze glimlachte nog, maar eerder gemaakt. Alles om niet te laten merken dat er iets was. Alleen zag ik altijd door dat masker heen.

" Wat is er? " vroeg ik haar. Ze haalde haar hoofd van mijn schouder en keek me niet-begrijpend aan. " Je gedraagt je anders sinds het gesprek met mijn moeder. Je weet toch dat je me alles kan zeggen. " Ze draaide zich een klein beetje van me weg. Ik hield haar tegen voor ze helemaal van me weg kon draaien en me buiten kon sluiten.

" Axelle ... Ik maak me ongerust. Je doet anders deze laatste paar dagen. Het ene moment ontloop je me en het volgende zoek je mijn aandacht. " Ik pakte haar gezicht vast en draaide het naar me toe. Onzekerheid was de emotie die te lezen was in haar ogen. " Ik beloof dat ik niet slecht zal reageren. Ik wil alleen maar weten wat je bezig houdt. Misschien kan ik je helpen. "

Mijn ogen smeekten haar bijna om iets te vertellen. Ik hoopte het ook met heel mijn hart, anders moest ik toch maar bellen naar mijn moeder en het haar zelf vragen. " Ze wou gewoon weten hoe het met ons was. " begon ze schoorvoetend. Ik knikte alleen maar, als teken dat ze mocht verder gaan. " We hebben dan ook een beetje over de toekomst gepraat en ... Allee ja, ze ... " Ik trok een wenkbrauw op. " Ze zei wat? " Axelle gooide haar armen meteen in de lucht en bromde. " Ze begon over kinderen, oke? "

" En dat is erg omdat ... ? " Om eerlijk te zijn had ik daar ook al over nagedacht. Dus ik vond het niet raar dat mijn eigen moeder nadacht over haar kleinkinderen. Waarom was dit dan zo erg voor Axelle? " Ze zei dat het beter was dat de roedel in de nabije toekomst een opvolger kreeg. Ze heeft me zelfs gevraagd om daar snel werk van te maken. "

Ik hield mijn hoofd schuin en keek haar zo aan. Het was inderdaad het beste als er snel een opvolger kwam voor mij, maar ik ging Axelle hier niet in dwingen. Alleen begreep ik haar gedrag nu wel beter. Ze was wat losser geworden de laatste paar dagen. Op sommige momenten hing ze bijna aan me als een kind aan zijn of haar moeder en wou ze mijn aandacht alleen voor zichzelf. De verlegen Axelle was soms helemaal weg. Ik had me een paar keer moeten inhouden, en veel koude douches moeten nemen, om toch maar niet met haar te maten. En nu begreep ik ook waarom ze zich opeens zo raar gedroeg.

Het was me ook opgevallen dat, als we iets verder gingen zoals een hand onder het shirt, ze zich meestal wat wegtrok en dat er kippenvel ontstond op de plek waar ik haar aanraakte. Wou ze echt gewoon met me maten, tegen haar zin, omdat mijn moeder geëist had dat er een opvolger kwam?

Ik zuchtte zachtjes en drukte een kus op haar voorhoofd. " Alles op zijn tijd Axelle. Ik ga je niet dwingen in iets dat je niet wilt. En al zeker niet in kinderen. Eens ze er zijn, gaan ze niet meer weg. Dan is dat voor de rest van ons leven. "

Ik sloeg mijn armen om haar heen en drukte haar dicht tegen me aan. " Je moet niet doen wat anderen van je verwachten. Je moet doen wat je zelf het beste vindt. "   

A/N: Natuurlijk krijgen jullie in het volgende hoofdstuk Axelle's versie van deze toch wel verrassende wending haha :p Opeens gaat het wel heel erg snel :p

Ik ben ook al begonnen aan het nieuwe hoofdstuk :) En ik wil dat hoofdstuk wel al iets vroeger plaatsen speciaal voor jullie, maar dan wil ik daar natuurlijk wel iets voor terug *kwaadaardige lach * Als dit hoofdstuk vandaag nog 50 votes krijgt en 5 comments dan plaats ik die morgenvroeg al :) Anders moeten jullie jammer genoeg wachten tot volgende week :) Dus, stemmen zou ik zo zeggen. Alhoewel dat geen probleem zal zijn voor jullie ;) 

Vote/Comment/Follow