The Omega [#Herschrijven]

40. Logan

40. Logan

Volgens mij waren enkel mijn vingers en tenen de enige lichaamsdelen waar ik geen pijn voelde. Zowat elk bot in mijn lichaam was gebroken, verbrijzeld, gekneusd en ga zo maar door. Toch mocht ik niet klagen. Luca was er slechter vanaf gekomen. Dood. Niemand had hem geholpen nadat mijn vader hem neergeschoten had. Ik vroeg me nog steeds af wie mijn ouders gebeld had. Was het Oliver geweest? Jack misschien? Zonder mijn vader lag ik hier nu waarschijnlijk niet. Dan zou ik Axelle nooit meer kunnen zien. Haar nooit meer kunnen knuffelen of kussen.

Ik kon me niet voorstellen hoe mijn vader zich moest voelen. Hij had zijn eigen zoon doodgeschoten om zijn andere zoon te redden. Ik zou altijd bij hem in het krijt staan. Ik liet mijn hand even over een verband gaan rond mijn hals. Zodra mijn vingers over de wonde gingen ging er een pijnscheut door me heen. Ik kreunde van de pijn.

" Logan? " Mijn hoofd draaide naar de stem toe. Een kleine glimlach vormde zich op mijn gezicht en ik stak mijn hand naar haar uit. " Kom maar " zei ik zacht. Ze zette een paar stappen naar me toe en pakte voorzichtig mijn hand vast. " hoe voel je je? " vroeg ze me. Haar ogen gingen vluchtig over de verbanden. Aangezien ik geen shirt aanhad waren die duidelijk te zien. " Het gaat wel " zei ik. De bezorgdheid was af te lezen in haar ogen. Ik kon haar niet nog slechter laten voelen.

" Is mijn vader er nog? " vroeg ik haar. Ik wou hem eigenlijk zo snel mogelijk spreken. " Hij is aan het wachten in de gang " Ik gaf haar een kneepje in haar hand, terwijl mijn andere hand op haar wang kwam te liggen. " Kan je hem even halen voor me? " Ze knikte zachtjes. Langzaam maakte ze zich los van me en ging naar de gang toe. Een paar seconden later kwam mijn vader de kamer in.

We keken een tijdje naar mekaar ,voor hij dichterbij kwam. " Ik dacht dat ik je altijd opgevoed had met het idee dat je positie altijd op de eerste plaats kwam " Een grom kwam uit mijn mond. Axelle was het belangrijkste in mijn leven. Ik zou dit een miljoen keer doorstaan om ervoor te zorgen dat haar niets zou overkomen.

" Inderdaad, vader. Alleen zal Axelle altijd belangrijker zijn dan mijn positie " Ik zette me voorzichtig wat rechter en voelde opnieuw een pijnscheut door me heen gaan. " Dat heb ik begrepen ja. Ik had dat wel liever uit je eigen mond gehoord. Oliver moest me godverdomme bellen om me te zeggen dat mijn twee zoons gingen vechten! " De boosheid was in zijn ogen te lezen.

" Ik had andere prioriteiten vader. " Axelle beschermen, terug op krachten komen en me klaarmaken voor het gevecht. Het was nooit bij me opgekomen om mijn vader te bellen. " Dat zie ik ja " bromde hij. " Een geluk dat Oliver er nog was. Anders was de hele roedel uit mekaar gevallen. Laat het niet nog eens gebeuren, of ik zal moeten zoeken naar een vervanger "

Ik kreeg de kans niet om nog te reageren, want hij liep de kamer al uit. Ik zuchtte diep. Had hij mijn vader nooit bedrogen dan was dit allemaal niet gebeurd ... Hij moest nu niet doen alsof hij de heiligste persoon op deze aarde was ... De deur werd opnieuw open gedaan en Axelle kwam de kamer weer in. Ik zette een glimlach op en sloeg mijn arm om haar heen. Ik drukt een kus op haar wang en keek haar in haar ogen. Een traan vormde zich. " Niet wenen, alsjeblieft. Wat is er? " Ik sloeg mijn andere arm ook om haar heen en drukte haar dicht tegen me aan. Die traan was niet alleen voor mij, daar was ik zeker van. Wat was dan het probleem? Iedereen was toch veilig? 

A/N: alsjeblieft, een nieuw hoofdstuk :) Het volgende zal gaan over wat er tussen dit en het vorige hoofdstuk gebeurd is, want Logan was daar niet bij dus kon hij er niet over praten haha :p 

Waarom denken jullie dat Axelle zo van streek is? :s 

En ik ben super blij :D want de engelse versie heeft al meer dan 1k views :O 

Vote/Comment/Follow