The Omega [#Herschrijven]

26. Axelle

Edited: 26/02/2016 

26. Axelle

Ik verstopte mijn hoofd onder de kussens. Wat was er toch met me aan de hand? Opeens was mijn nachtrust voorbij. Ik was klaarwakker. Het leek alsof iemand met mijn hersenen gespeeld had. Ze wouden niet dat ik ging slapen. Had het feit dat Logan hier niet was er iets mee te maken? Net toen ik mezelf toch langzaam voelde indommelen hoorde ik gestommel op de trap. Mijn ogen schoten open en ik luisterde goed. Mijn ouders waren het zeker niet. Wie was het dan? Een inbreker of iets dergelijks?

Voor de zekerheid nam ik het boek vanop mijn nachtkastje vast en trok het onder het deken. Net op het moment dat mijn kamerdeur open ging en ik iemand binnen hoorde komen. Kwam iemand me ontvoeren? Vermoorden? Ik probeerde zo stil mogelijk te blijven liggen. De persoon kwam dichter en dichter en het deken werd voorzichtig naar omhoog gedaan. Dat was mijn signaal om me om te draaien en met het boek te mikken.

Het boek trof inderdaad doel. De persoon zette een stap achteruit, duidelijk verrast door mijn aanval en ik nam van het moment gebruik om mijn lampje aan te doen. Alleen was de persoon niet de enige die verrast was.

Logan stond voor me. Zijn hand lag op zijn hoofd en hij trok een pijnlijk gezicht. " sorry " piepte ik. Ik sloeg mijn benen over de rand van het bed en liep naar hem toe, nadat ik mijn slaapkleedje wat naar beneden getrokken had. " Het is mijn schuld. Ik had niet naar hier moeten komen. " Nu drong het pas tot me door dat hij hier stond. In mijn slaapkamer. Midden in de nacht.

" waarom ben je hier eigenlijk? " vroeg ik hem. Logan glimlachte kleintjes, alsof hij zich schaamde over wat hij moest zeggen. " Ik kon niet echt slapen. En ik hoopte dat jij nog wakker was " Zijn hand verliet zijn hoofd. De lichte bult was waarschijnlijk alweer helemaal genezen en zijn hand pakte de mijne vast. " Je kon toch ook gewoon aangebeld hebben in plaats van binnen te sluipen? " Hij grinnikte en legde zijn andere arm dan om me heen.

" Ik kan niet goed nadenken op het moment. Ik miste je te hard en ja ... Dan doen mannen stommen dingen " Ik stapte met hem terug naar het bed en ging daar eerst in liggen. Zo kon ik ook testen of dit de reden was waarom ik niet had kunnen slapen. En zoja, dan kon ik toch nog een aantal uren slaap inhalen. En die had ik eigenlijk hard nodig.

" Ik zal hier wel op het uiteinde liggen " Logan had maar een klein stukje van het deken over zich heen en legde zich helemaal aan de rand. Deed hij dit nu voor mij? Wilde hij me ruimte geven? " Je mag dichter kom ook hoor " zei ik tegen hem. Op dat randje zou het toch niet kunnen slapen. En ik wou liever niet dat hij morgen moe rondliep. Langzaam schoof hij een beetje op, zodat het deken net helemaal over zich heen lag. " Slaapwel, dan? " Hij had zijn hoofd naar me toegedraaid en glimlachte kleintjes naar me. Ik knikte en knipte het lichtje uit. " Slaapwel "

We lagen zo naast mekaar. Ik hoorde Logan's ademhaling al snel vertragen en wist dat hij in slaap gevallen was. Ik zuchtte en sloot mijn ogen ook. Klaar om in slaap te vallen. Alleen werd ik voor de tweede keer verrast. Logan kroop, in zijn slaap, dichter naar me toe en sloeg zijn armen om me heen. Zijn hoofd lag tegen me aan en hij zuchtte gelukzalig. Uit die grip zou ik niet snel kunnen ontsnappen. En ergens had ik daar ook geen zin in. Ik legde me dus dicht tegen hem aan en viel zo al snel in slaap.

A/N: Schattig hoofdstuk of niet soms haha :p

Vote/Comment/Follow