ស្នេហាបងប្អូនបិសាចជញ្ជក់ឈាម🧛

ភាគ20:100ឆ្នាំមុន

ក្នុងក្រោមដីឮសម្លេងឆក់ខ្សែភ្លើង ខ្សែតី វៃទៅលើជីងខៃនិងថាន់ហានគ្មានប្រណីដៃ។
«អួយ...ឈឺណាស់...ហ្ហឹកៗ...ឈប់ទៅ...សុំអង្វរ..ហឹក..ទុកជីវិត
»ថាន់ហានទោះខ្កួនត្រូវជាប់ចំណងមិនអាចរើសរួច តែមាត់នៅតែនិយាយបាន ហើបមាត់សុំការអង្វរពីយុនសៃដែលឈរសម្លឹងមក និយាយដាច់ៗដង្ហក់ដកដង្ហើមសឹងមិនដល់គ្នា
«ល..លោក..សុ..សុំ..អង្វរដោះ...លែងខ្ញុំទាំង..ពីរទៅវិញទៅ! ...ខ្ញុំមិនចង់ងាប់ទេ...»ជីងខៃមាត់ញ័រនិយាយមិនចង់រួច ខ្លួនពោលពេញទៅដោយឈាម ដៃជើងមានឈាមហូរស្រក់ចុះមក
«ហ្ហឹស...ចេះសុំជីវិតរស់នេងគេដែរតើនៀក!»សម្លេចកំណាចសុងហ៊ុនដើរចូលមកនិយាយឌឺដងទៅអ្នកដែលជិតងាប់
«គ..គឺពួក..ឯងមែន..ទេដែល...បញ្ជា»ជីងខៃស្រដីមិនទាន់ចប់ ក្អួតឈមចេញមកទាំងថ្លុកៗ
«យើងឃើញពួកឯងទាំងពីរកាន់តែរងទុក្ខ! យើងកាន់តែសប្បាយលើសដើម»សូនូសើចចុងមាត់ញញឹម
«អ្ហឹកៗ...ពួកឯងចង្រៃណាស់...»ថាន់ហានតស៊ូនិយាយដល់ដង្ហើមចុងក្រោយ ទាំងពិបាកក្នុងខ្លួន
«ពួកទាំងពីរ! គ្មានថ្ងៃបានឃើញពន្លឺព្រះអាទិត្យតទៅទៀតទេ»ជេយ៍សង្កត់សម្លេងប្រយោគចុងក្រោយ ដៃកាន់ចង្ការជីងខៃបង្ហាញកែវភ្នែកប្រែទៅជាពណ៍ក្រហមទៅកាន់ ជីងខៃចាប់ផ្តើមភ័យ បេះដូងចាប់ផ្តើមលោតញាប់ ពេលដឹងថាបងប្អូនពួកគេជាបិសាចជញ្ជក់ឈាមលាក់មុខ លាក់ខ្លួនបន្លំជាមនុស្សទូទៅ
«អ្ហេ! ម៉េចក៏ឯងឆាប់ភ័យលឿនម្លេះ កុំបើកភ្នែកធំៗសម្លឹងយើងអី គួរឱ្យខ្លាចណាស់... បងធំមើលវាមើលមកពួកយើងចុះ»ជុងវ៉ុន
សម្តែងកាយវិការធ្វើជាខ្លាច ប្រាប់ទៅបងធំ
«ឈប់លេងទៅជុងវ៉ុន!»ឮសម្តីបងធំនិយាយមករៀងគំហកក៏រៀបរឹកពារមកមុខមាំវិញ
«បិសាចជញ្ជក់ឈាម...ពួក..ឯងនេះ ...អាក្រក់ខ្លាំងណាស់»ជីងខៃ
«អា! ត្រូវហើយ! បិសាចជញ្ជក់ឈាមមិនដែលល្អផង មនុស្សអាក្រក់ដូចឯងទាំងពីរ វាត្រូវជួបចឹងស្រាប់ហើយហ្ហឹស!»សូនូវាចាទាំងដើរទៅយកខ្សែតីពីដៃអង្គរក្សយកកាន់ ដើរទៅរកជីងខៃ វៃយកគ្មានប្រណី កាន់តែវៃកាន់តែចង់សម្លាប់ចោលភ្លាមៗ
«អ៊ួកៗ...»សម្លេងក្អួតឈាមច្រាលចេញមក ខាងក្រៅ សូនូកាន់តែញញឹមសមចិត្តលើសដើម
«ឯង!»ថាន់ហានចាប់ផ្តើមរើសខ្លួនពីចំណង គេភ័យពេលសូនូដើរ
មករកគេ ទាំងក្នុងដៃកាន់ខ្សែតីអូសមកជាមួយ
«ជុបៗ... កុំទាន់ភ័យ! យើងមិនវៃឯងទេ តែបងប្រុសជុងវ៉ុន
យើងគឺជាអ្នកវៃឯងដោយផ្ទាល់ដៃ ឯងប្រហែលនៅចាំគាត់ហើយ!»ជុងវ៉ុនដើរទៅទទួលខ្សែតីពីដៃសូនូមក ថាន់ហានកាន់តែភ័យលើសដើម
«កុំ..វៃខ្ញុំ..លោកទុកជីវិតផង...ហ្ហឹកៗ...»ថាន់ហានអណ្តឺតអណ្តក
ប្រឹងនិយាយ តែហួសពេលហើយជុងវ៉ុនលើដៃវៃ ទៅថាន់ហានគ្មានដកដៃឡើយ គេស្អប់ថាន់ហានតាំងពីថ្ងៃឃើញដំបូងម្ល៉េះ ទោះជាធាក់មិនអស់ចិត្តដែល
«ជុងវ៉ុន! បានហើយឈប់វៃទៅ»ហេសឿងដែលស្ងាត់ជាយូរ
ស្រដីហាមប្អូនឱ្យឈប់វៃ
«យុនសៃ! ដល់ពេលវេលាហើយ ឯងជួយចាត់ការពួកវាទាំងពីរនាក់នេះផង យល់ទេ! យកឈាមពួកវាមកឱ្យយើងផឹក ចំណែកឯសាកសព្វយកទៅបោះឱ្យសត្វស្មាតសុីទៅ យើងត្រូវការតែឈាមផឹកប៉ុណ្ណោះ...»ហេសឿងនិងប្អូនៗដើរចេញមកវិញ ទុកឱ្យកូនចៅជាអ្នកចាត់ការចុះ
☽☽☽☽☽☽☽
នីគីមិនបានជិះកង់ទៅផ្ទះទេ គឺជិះទៅព្រៃដែលខ្លួនវង្វេងនោះម្តងទៀត លើកនេះចង់ដឹងគ្រប់យ៉ាងដែលទាក់ទងក្នុងវិមានចាស់ក្នុងព្រៃ។
«មកម្តងទៀតហើយ! តែខ្ញុំត្រូវតែស្វែងរកអ្វីដែលមានក្នុងវិមានចាស់នោះសិន ខ្ញុំស្រាប់តែនឹកឃើញសុបិន្តមួយថាបុរសដែលមកសួរខ្ញុំពីរឿងត្រូវគេគប់មួយបាល់នោះ ជានរណា? ហេតុអ្វីគេដឹងកើត? ទើបខ្ញុំត្រូវតែមករុករកនៅទីនេះ»ក្រោយនិយាយតែឯងចប់ រាងតូចបានសំដៅចូលទៅ ឯកង់គឺទុកនៅខាងក្រៅតែម្តង
ដើរបាន10នាទីក៏បានមកដល់វិមាននៅកណ្តាលព្រៃ គ្រាន់តែមើលក៏ខ្លាចដែល។តែដោយសារចិត្តរឹងរូសមានៈទើបប្រថុយប្រថានតែម្តង។
ក្រាក!!
«ងាប់ហើយ! សម្លេងទ្វារនេះបើកម្តងៗចង់ញាំងបេះដូងងាប់ទេ សម្លេងឡើងអាក្រក់ពិបាកស្តាប់ដល់ក...»នីគីហានជើងចូលមក គែសភាពខាងក្នុងនៅល្អដដែល គ្មានការផ្លាស់ប្តូរសោះ
«ពេលចូលខាងក្នុង! ខ្ញុំដូចចាំបានថា នៅជាន់លើគឺមានបន្ទប់សៀវភៅមួយ តែមិនបានចូល តែសារនេះត្រូវតែឡើងទៅមើលឱ្យអស់ចិត្ត»ប្រញាប់រត់ទៅរកកាំជណ្តើររត់ឡើងទៅជាន់លើ រត់មកដល់ក៏ឈប់រកមើលបន្ទប់សៀវភៅ
«បន្ទប់នេះហើយ ដែលខ្ញុំបានឃើញមុនពេលខ្ញុំចាកចេញទៅ»ដៃរុញទ្វារចូលទៅ សៀវភៅជាច្រើនធ្លាក់រាយប៉ាយពេញឥដ្ឋ
នីគីឃើញអញ្ចឹងមិនចាំយូរឡើយ ដើរយកសៀវភៅនីមួយៗរៀបដាក់ដូចដើមវិញ មិនយូរប៉ុន្មានសៀវភៅចុងក្រោយដែលរៀបនិង
ទុកក៏បានជ្រុះចេញមកនូវរូបថតមួយសន្លឹកថតជុំគ្នាជាមួយគ្រួសារ ដោយក្នុងនោះក៏មានរូបខ្លួនថតជាមួយដែល
«នេ..នេះជាស្អី...និង! ...ម៉េចក៏មានរូប...ខ្ញុំនៅជាមួយដែល! នេះគ្រួសារលោកហេសឿងតើ?! ថែមទាំងមានម៉ាក់របស់ខ្ញុំនៅជាមួយដែល មិ..មិនអាចទេ...ខ្ញុំប្រហែល...មើលច្រឡំហើយ មិនអាចជាដាច់ខាត! ខ្ញុំមិនមែនប្រពន្ធបងប្អូនគេឡើយ»អារម្មណ៍ចាប់ផ្តើមច្របូលច្របល់ រូបថតជ្រុះចេញពីដៃ ខួរក្បាលគិតអ្វីលែងចេញ រាងតូចដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះផ្អែកខ្នងនិងទូសៀវភៅ ដៃអោបចូលគ្នា អោនមុខចុះចូលក្នុងដៃ ចាប់ផ្តើមបិទភ្នែកក៏មានពន្លឺមួយភ្លឺចេញមកពីខ្សែកនាំនីគីឱ្យចូលទៅក្នុងអតីតកាលរបស់ខ្លួន100ឆ្នាំមុន
+100ឆ្នាំមុន
ហេនរីចន៍ នីគីជាបិសាចជញ្ជក់ឈាមប្រុស មានសម្រស់ស្រស់ស្អាតជាងបិសាចជញ្ជក់ឈាមស្រី។ គេបានរៀបការចូលគ្រួសារឃីងន៍ដេន ជាមួយកូនប្រុសត្រកូលនេះ ដែលមានជាបងប្អូននិងគ្នាដល់ទៅប្រាំមួយនាក់។ តែអ្នកណាទៅដឹងថាបងប្អូនពួកគេស្អប់នីគីដល់ឆ្អឹង ពួកគេមិនបានស្រឡាញ់ប្រុសដែលជាបិសាចដូចគ្នាឡើយ។
«ហ្ហឹស! នីគីឯងពិនរំអួយដាក់អ្នកម៉ាក់និងលោកយាយយើងខ្លាំងដល់ហើយ»គ្រាន់មកដល់បន្ទប់ភ្លាមហេសឿងចាប់ក្រវែងនីគីឱ្យដួលទៅនិងឥដ្ឋគ្មានថ្នមថ្នាក់អីឡើយ
«ហេសឿង! បងយល់...ច្រឡំហើយ..អូនមិនមែន..ជាមនុស្ស
ហ្ហឹកៗ..អ្ហឹក..បែបនឹងឡើយ»អារម្មណ៍ពេលនេះនីគីគឺខ្លាចនិងរាងក្រាស់ជាខ្លាំងយំសស្រាក់ចេញមក
«ឯងកុំពិនយកលេសដោះស្រាយអី! ចរឹកឯងនេះពិនសម្តែងចឹងតើ បានអ្នកម៉ាក់បង្ខំ យើងនិងប្អូនៗយើងឱ្យមករៀបការជាមួយឯង យើងមិនដឹងថាឯងប្រើវេទមន្តសណ្តំចិត្តម៉ាក់យលងយ៉ាងណាទេ សូម្បីលោកតាក៏ដូចគ្នា!»ហេសឿងនិយាយបណ្តើរចូលទៅជិតបណ្តើរ ឯរាងតូចចេះតែខិតថយក្រោយ
«បងធំ! កុំទៅនិយាយអត់ប្រយោជន៍ជាមួយវាអី!»ជេយ៍ដើរចូលមកជាមួយប្អូនបួននាក់ទៀត
«សង្ស័យណាស់! យកសម្រស់ខ្លួនមកទាក់ទាញចិត្តគេគ្រប់គ្នាក្នុងគ្រួសារ»សូនួស្រដីឌឺដងទៅកាន់រាងតូច
«នេះខ្ញុំទៅធ្វើអី? ដល់ពួកបងទាំងអស់គ្នាមែនទេ?! ហេតុអ្វីក៏ថាឱ្យខ្ញុំបែបនេះ បើពួកបងហ្ហឹកៗ...មិនបានពេញចិត្តការរៀបការនេះទេ...អឹក...មិននិយាយបដិេសធទៅហ្ហឹកៗ...»តាំងពីតូចដល់ធំគេមិនដែលយំឡើយ បែរជាត្រូវមកយំដោយសារតែលោកប្តីខ្លួន
ពោលពាក្យអាក្រក់ៗដាក់ខ្លួន
«ទោះបីឯងយំ ក៏យើងមិនចិត្តទន់ជាមួយនោះទេ កុំអាងតែទឹកភ្នែកពេកអី! ទោះយើងបដិេសធក៏បានផលដែល ចឹងយើងមានតែធ្វើបាបឯងជំនួសវិញចុះ ហេនរីចន៍ នីគី! បិសាចជញ្ជក់ឈាមអន់ៗដូចឯងនេះ កុំមកសង្ឃឹមតោងបិសាចជញ្ជក់ឈានលំដាប់ខ្ពស់ដូចជាបងប្អូនយើងនោះចាំទុកក្នុងខួរក្បាលឯងផង»ជុងវ៉ុនចាប់បោចសក់នីគី ពោលពាក្យមើលងាយមើលថោក រាងក្រាស់ទាំងអស់ក៏ចេញទៅវិញ ដោយទុកឱ្យនីគីអង្គុយអោនខ្លួនចូលគ្នា ហេតុអ្វីជីវិតគេធ្លាក់មកដល់បាតបែបនេះ បើដឹងតាំងពីដំបូងមកថាជួបរឿងអញ្ចឹង គេនិងមិនរៀបការចូលគ្រួសារមួយនេះឡើយ
«ហ្ហឹកៗ...ម៉ាក់...កូនចង់ត្រឡប់ទៅផ្ទះយើងវិញ ប្តីរបស់កូនគេមិនចូលចិត្តគេ ពួកគេថាឱ្យអាក្រក់ៗណាស់»សម្លេងយំនៅឮពេញបន្ទប់ ឯមេឃក៏ធ្លាក់ភ្លៀងមកអមជាមួយរន្ទះបាញ់ ផ្គរលាន់ពេញផ្ទៃមេឃ
ម្ចាស់យាយដែលបានដើរកាត់បន្ទប់នីគី ឮសម្លេងចៅប្រសារយំ បើកទ្វារដើរមកជិត។ ម្ចាស់យាយឈរសម្លឹងមើលរាងតូចយំ ក្នុងចិត្តគិតថា តើក្មេងម្នាក់ដែលមានចរឹកគួរស្រឡាញ់ ម្នាក់នេះខុសអ្វីទៅលើកអើយ ហេតុអ្វីចៅប្រុសរបស់ខ្លួនទាំងអស់ស្អប់ចៅប្រសារខ្លាំងម្ល៉េះ?
«នីគី! ចៅ»លោកយាយហៅរាងតូចយ៉ាងស្រទន់ នីគីងើយមុខយឺតៗសម្លឹងទៅកាន់លោកយាយ ទឹកភ្នែកជោគថ្ពាស់សស្រាក់
«លោកចៅ!»នីគីស្ទុះងើបឈរដើរទៅអោបលោកយាយ ប្រហែលក្នុងគ្រួសារនេះមានតែលោកយាយ អ្នកម៉ាក់ក្មេកទេ ដែលចិត្តល្អជាមួយគេ
«អូៗ...! ឈប់យំទៅណា មេឃយប់ហើយចៅឆាប់ចូលគេងទៅ ស្អែកអ្វីៗនឹងល្អវិញមិនខានជឿយាយ!»រាងតូចបានត្រឹមងក់ក្បាលញញឹមជាមួយទឹកភ្នែកស្រក់ហូរមិនឈប់ ដោយសារតែនីគីមិនព្រមឈប់យំ លោកយាយមានតែប្រើថាមពលសណ្តំប៉ុណ្ណោះ រួចរៀបចំដាក់នីគីគេងឱ្យស្រួលបួល បិទទ្វារចេញមកវិញ
ងាកមើលបងប្អូនគេវិញ នាំគ្នាមកជួបនារីម្នាក់មាត់រាងធំ លាបក្រែមក្រហមឆ្អិនឆ្អៅ ម្នាក់រ៉ូបសុិចសុីបញ្ចេញគល់ដោះ ចង់ធ្លាយចេញមកក្រៅ។
«ពួកបងទាំងអស់គ្នា! ចង់ឱ្យអូនបម្រើទេចា៎...»យ៉ាវីណានិយាយយ៉ាងផ្អែមដើម្បីទាក់ចិត្តរាងក្រាស់ទាំងអស់
«ចង់តើ! អូនត្រូវតែបម្រើបងប្អូន ពួកបងឱ្យបានល្អដឹងនៅយ៉ាវីណា សឺត...ថ្ពាល់ក្រអូបម្ល៉េះនៀក! ជុបៗ...»សុងហ៊ុនទាញមកអោបថើប
«បងសុំថើបដែល! សឺត...ហាក្រអូបមែន ក្លិនខ្លួនអូនកំពុងដាស់កូនប្រុសបងឱ្យងើបហើយ»ជេយ៉ុនសម្តីព្រានវាចាទៅនាង
«បងធំ! ប្អូនសុំមុនហើយ ទប់អារម្មណ៍លែងជាប់ទៀតហើយ»ជេយ៉ុនចាប់បីយ៉ាវីណាចូលទៅក្នុងបន្ទប់ នៅក្នុងក្លឹប
សង្រ្គាមស្នេហ៍ក៏បានកើតឡើង រាងក្រាស់ក៏បានចូលទៅម្តងម្នាក់ៗ។ (ស្រម៉ៃខ្លួនឯងទៅ) តែពេលនេះគឺរាងក្រាស់មិនដឹងឡើយថា យ៉ាវីណាជាមនុស្សដែលដឹងពីប្រវត្តិគ្រួសារឃីងន៍ដេន តាមរយះលោកប៉ារបស់នាង នាងទទួលបញ្ជាឱ្យមកបំផ្លាញមិត្តភាពបងប្អូនរាងក្រាស់ទាំងប្រាំមួយ ដែលជាបិសាចជញ្ជក់ឈាមឱ្យកាប់សម្លាប់គ្នាទៅវិញទៅមក។
(កាត់ៗឱ្យលឿនតិចហើយ) រយះពេល4ឆ្នាំនេះ នីគីកាន់តែរងទុក្ខកាន់តែខ្លាំង ក្រោយលោកប្តីខ្លួននាំយ៉ាវីណាមករស់នៅភូមិគ្រឹះនេះ។
«សុងហ៊ុនហា! អូនមិនរុញនាងឱ្យដួលទេ នាងដួលខ្លួនឯងតើ! ផាច់»មួយកំផ្លៀងរបស់សុងហ៊ុនទះរាងតូច
«ឯងសម្បត្តិត្រឹមជាភរិយាតែឈ្មោះប៉ុណ្ណោះ ឯងហ៊ានប៉ះពាល់មនុស្សស្រីរបស់យើងផង បើថ្ងៃនេះយើងមិនប្រដៅឯងចេញទេកុំហៅយើងឃីងន៍ដេន សុងហ៊ុន! អ្នកបម្រើជួយមើលការខុសត្រូវយ៉ាវីណាឱ្យយើងផង»មិនចាំយូរនីគីត្រូវអូសទាញតាមកម្លាំងយក្សសុងហ៊ុន អូសទៅរកបន្ទប់ ទោះខំរើសចេញក៏គ្មានប្រសិទ្ធៅាព
គ្រានើមកបន្ទប់សុទ្ធក្រវែងនីគីទៅលើពូក ឡើងសង្គ្រប់ពីលើ ចាប់ផ្តើមញីញក់ពេញករាងតូច
«អត់ទេ...សុងហ៊ុនលែង...កុំចឹងអី...»
«នៅអោយស្ងៀម! ចាំតែថ្ងូរឱ្យយើងស្តាប់ទៅក្មេងល្អ!»
«អ្ហាស!»រាងតូចភ្លាត់មាត់នៅពេលដែលកញ្ចឹងកខ្លួនត្រូវបានខាំខ្លាំងៗ
«ហ្ហឹស!!»នាយញញឹមចុងមាត់ ពេលបានស្តាប់សម្លេងរាងតូច
សុងហ៊ុនចាប់ផ្តើមបន្តញីញក់រហូតដល់បរិវេនចង្កេះខាងក្រោម។ ស្នាមខាំជាច្រើនបានលេចឡើងពេញរាងកាយរាងតូច។
«ហុឺ-អុឹម»មិនទាន់បាននិយាយអ្នកម្ខាងទៀតទម្លាក់បបូរមាត់ក្រាស់ឃ្មឹកមើលលើខ្លួន ថើបទាំងស្រេកឃ្លាន
«អ្ហឹស...កុំខាំសុងហ៊ុនឈឺ!»រាងតូចភ្លាត់មាត់ម្តងទៀត ក្រោយសុងហ៊ុនបានថើបជញ្ជក់សុដន់របស់គេ ព្រមទាំងខាំប្រលែងជាមួយទាំងសងខាង
«អ្ហាស...តិ..តិច»នីគីស្រែកឃាត់អ្នកម្ខាងកំពុងប្រព្រឹត្តមើលខ្លួន
ចៃដន្យបងប្អូនប្រាំនាក់ដើរមកស្តាប់ឮសម្លេងរាងតូចកំពុងថ្ងូរ ក៏សម្រុកចូលមកបង្កលតសង្រ្គាមស្នេហ៍ជាមួយដែល។
«អត់ទេ... នេ...នេះពួកបងចង់ធ្វើអ្វីទៀតហើយ»មិនខ្វល់ច្រើនរាងក្រាស់ទាំងអស់ក៏បានបញ្ចេញកូនប្រុសខ្លួន បង្ហាញចេញមកនៅចំពោះមុខរាងតូច ដោយមិនចាំយូរហេសឿងបានបញ្ចូលកូនដ៏ធំមហិមារបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងខ្លួនរាងតូច
«ហេ-សឿង អ្ហឹសៗៗ..អ្ហាសៗ..ឈឺណាស់ដកចេញទៅអឹក..»ហេសឿងមិនបានខ្វល់នឹងការនិយាយរាងតូចឡើយ ខ្លួនគិតតែសម្រុកបុកយកៗគ្មានអាណិតអ្នកក្រោម បន្ទាប់មកសូនូក៏បញ្ចូលកូនប្រុសខ្លួនដោយញ៉ុកចូលមាត់នីគីគ្មានអាសូរ
«អ្ហឹសៗៗ...ស្រួលខ្លាំងណាស់បងធំ»សូនូនិយាយសម្លេងដោយភាពសុខស្រួល ហេសឿង ជុងវ៉ុនបញ្ចូលកូនប្រុសគេចូលម្តង រាងតូចពេលនេះគឺបានត្រឹមតែស្រក់ទឹកភ្នែកយំ (សរសេរវគ្គនិងចង់ស្ទះខ្យល់) ពួកគេក៏បន្តធ្វើវារហូតដល់ម៉ោង3ទាបភ្លឺ ទុកំ្យរាងតូចដេកគ្មានសម្លៀកបំពាក់ជាប់ខ្លួនស្រាតអស់រលីង