TabachingChing [Completed]

Kabanata 11

/Panching/

Sabi nila kapag nagmahal ka daw kailangan may itira ka para sa sarili mo, para kung sakasakaling saktan ka niya may matitira pa sayo. Pero hindi eh, kapag kasi nagmahal ako sobra sobra pa. Ibibigay ko lahat para lang sa taong mahal ko, kaya eto ako ngayon halos wala nang natira sa akin.

Akala ko kasi perfect na eh. Akala ko okay na. Akala ko nakahanap na ako ng lalaking papakasalan ko. Akala ko natupad na ang pangarap ko. Pero akala lang pala ang lahat ng iyon. Isang panaginip lang pala ang lahat, at sa panaginip na yon kailangan ko nang gumising. Sino nga ba naman ang magkakagusto sa isang tulad ko? Mataba ako. Hindi kagandahan. Mahirap. Imposible nga namang magkagusto siya sa akin. Bakit ba kasi ako nag-assume? Bakit nga ba kasi ako nagpa-uto? Bakit nga ba kasi ako nagpaloko?

Tama nga siguro sila. Kung sino pa yung matalino siya pa ang tanga pagdating sa pag-ibig.

Sobrang sakit. Sobrang sakit na akala mo ay pinupunit na yung puso mo. Bakit ganon? Hindi pa nga kami umaabot ng 1 month over na agad? At ang mas masakit pa doon ay pinagmukha niya talaga sa akin na niloko lang niya ako, na hindi niya ako mahal. Tangina oo na! Tanggap ko na hindi mo ako mahal pero sana naman hindi mo pinamukha sa akin na ginawa mo akong tanga. Ansarap siguro sabihin ang mga katagang iyan sa pagmumukha niya.

Hayy buhay nga naman, sarap magpakamatay. Chos lang! Hinding hindi ko sasayangin ang buhay ko sa hinayupak na lalaki na yon! Marami pang lalaki dyan sa mundo. Tiwala lang, makakapag move on din ako.

"Panching, anak buksan mo naman tong pinto mo! Ilang araw ka nang hindi kumakain ah." Narinig kong kumakatok si inay sa napakagandang pintuan ko. Oo nga, ilang araw na din akong hindi kumakain at hindi lumalabas ng kwarto ko, ilang araw na din akong hindi pumapasok. Nakakawalang gana kasi. Tuwing pumupunta dito si Stephen sinasabi ko na lang na masama ang pakiramdam ko. Feeling ko nawalan ng kulay ang buhay ko. Nakakawalang gana kumilos.

Humarap muna ako sa salamin ko at nakita kong mugtong mugto ang mga mata ko, anlalaki na rin ng eyebags ko, dinaig pa maleta. Ang gulo gulo din ng buhok ko. Dinaig ko pa narape, para akong sumabak sa gyera.

Inayos ko muna ang sarili ko atsaka binuksan ang pinto at tumambad sa akin ang mukha ng pretty kong inay.

"Ang pangit mo na anak, ano bang nangyayari sayo? Para kang narape ng 10 kalabaw." Tignan mo tong si inay lalaitin pa ako brokenhearted na nga.

"Nay naman wala ako sa mood makipagbiruan sayo." Matamlay na sagot ko atsaka umupo sa gilid ng kama.

"Naikwento sa akin ni Stephen ang nangyari. Condolence anak." Ang chismosa talaga ni inay, palibhasa palagi niyang nalalandi si Stephen kapag pumupunta dito eh.

"Condolence ka dyan inay? Anong akala mo sa akin namatayan?"

"Ay hindi ba? Dinaig mo pa kasi mukha nang namatayan eh." Wow. Ang supportive ni inay ah? Grabe. *insert sarcasm*

"Hay nako ayan ang napapala mo kakaboyfriend. Asa kasi ng asa. Nakakalimutan mo yatang humor ang genre ng kwento mo nak? Hindi fantasy. Imposibleng mainlove ang isang prinsipe sa baboy." Aray ah. Sobra na tong si inay! Makapanlait naman.

"Grabe nay. Sana suportahan niyo na lang ako hindi yung lalaitlaitin mo pa ako. Oo na tanggap ko naman na hindi happy ending ang magiging katapusan nito. Wag mo nang ipamukha." Matabang na sagot ko kay inay. Kung alam ko lang na sesermunan ako ni inay edi sana hindi ko na siya pinagbukas ng pinto.

"Pero alam mo anak dapat hindi mo iniiyakan ang mga lalaking sinayang lang ang puso mo. Hindi ikaw ang kawalan sa kanila. Oo nga at mataba ka pero may mga katangian sayo na hindi nila mahahanap sa iba, tulad na lang na matalino ka, mabait kahit may pagkasabog minsan. At higit sa lahat sobra sobra ka magmahal. Tanga na lang nila kung papakawalan ka pa nila. Tandaan mong hindi lang panlabas na anyo ang minamahal natin sa isang tao." Huhuhu nakakaiyak naman ang sinabi ni inay. Nakakaiyak at nakakainis naman si inay, moment ko to inaagaw niya eh. Chos! Pero natats talaga ako sa sinabi ni inay, biruin mo yon? May matino rin palang masasabi si inay.