Strings in the Beginning (Abrupt Series #2)

EPISODE 06

The dishes on the list were our best-sellers, popular for their simplicity and easy preparation. Nakakatuwa dahil marami akong naisip na pwede i-bida doon nung nakaraang gabi but this is more greater than what I have planned.

Dalawang klase ng pasta at dalawang klase ng pizza ang nabasa ko. Included na rin ang drinks at dessert na idadala doon. I saw on the next page na magpo-provide nga kami ng booth, which makes me more excited since we've done this before. At 'yung booth namin ang nakakaagaw ng pansin sa mga tao kaya kami ang unang naubusan ng stocks.

I remember when we I had my first food festivals, kung saan may food expose lahat ng restaurant na naririto sa Legazpi at Naga City. It was held on SM Naga last year. Isa ako sa mga Junior Chef at runner ni Chef Oli.

Doon ko halos nalabas lahat ng lakas na meron ako. Kasama na ang puyat, pagod at dedikasyon lalo na't isa rin ako sa mga nag-demo sa mga visitors. I kneaded the pizza dough, shaping it with care to craft a Margherita pizza in front of the crowd at the event. At ngayon ay dadalhin namin ulit.

First time 'yon nangyari sa buong buhay ko kaya sobrang memorable ang araw na 'yon para sa akin.

I wasted my one hour on reading the planner at lumabas naman kaagad ako upang tumingin sa kusina. Sa dami ng inasikaso at ginabayan na mga kasama ay hindi ko na rin napansin ang pagdating ng lalaking akala ko'y hindi na masisilayan ng mga mata ko ngayong araw.

Naghintay siya sa isang bakanteng dining table na katulad ng ginagawa niya at medyo malapit iyon sa main door. When I saw him while walking my toes closer to him, meron akong nahahagilap ang panay na pagtingin ng mga customers namin sa pwesto niya.

He's dressed in a crisp white polo with matching buttons running down the middle, giving him the air of a young councillor. His attention is glued to his phone, completely unaware of my presence. Aksidente ko ring nakita ang ID niya ng nasa tapat na ako ng table niya.

Tahimik kong nilapag ang hinanda ni Chef Iris na meryenda at ang puting folder. Bruschetta. A toasted bread slices topped with diced tomatoes and a black coffee. Hindi ko alam kung mahilig ba 'to sa kape pero sana inumin niya.

"Hi..." he greets me.

I smiled a little. "Hi. Kain ka muna," saad ko.

After looking at me, he shifted his attention to the plate I served.

"Oh, thank you! Ikaw ba nag-prepare nito?"

Diretsong umiling ang ulo ko nang maiupo ko na ang aking katawan sa harapan niya. Kakausapin ko lang siya para i-discussed kung ano ang magiging plano at aalis na ako dahil out ko na rin.

"Can I explain everything to you habang kumakain ka?" I asked, my voice steady and composed.

Agad naman siyang tumango, "Sure! Pero baka hindi ko naman siya maubos lahat, kumain pa lang kami ng mga classmates ko sa tabi ng UST. Busog pa, but I will try it, muka siyang masarap," nakangiting sagot niya at tila may pagpitik ang mga mata niya sa akin.

My face doesn't change a bit because I am not here to talk about his day. Tumango lamang akong may kaunting ngiti sa labi kagaya kanina nung tumingala siya. I don't want to be a bitch in front of our customers dahil paniguradong may mga nakatingin sa gawi namin.

And I am still wearing my chef jacket!

Pinanood ko siyang kinuha ang folder sa tabi ng mainit na kape at binuksan itong naka-sandal ang likuran sa upuan. His white polo clung to his body, just tight enough to reveal the defined muscles beneath. My gaze drifted to the veins on his arms, tense as they gripped something.

I closed my eyes when I realized something, and I quickly averted them, pretending to focus on the view outside the window.

What are you doing, Nate?!