Strings in the Beginning (Abrupt Series #2)

EPISODE 05

"Sasabay ka ba sa amin? Halika na," malumanay na aniya.

I looked at her grey and sparkling dress and she was walking like a million bucks to me. Conrad also looked at me but I only gave him a cold glance.

"Hindi po ba talaga kasama si Chef Oli, ako lang po mag-isa? Kinakabahan ako, Tita-Nang," mahinang boses na saad ko. My eyes became worried as she chuckled.

Inayos niya ang itim na purse bag sa kaliwang kamay niya.

"You have Conrad, and Nathaniel don't be like that. I have so much faith in you at alam kong ayaw mo akong biguin. Can you do this for me as a favor?" she asks while walking closer to me, "Masyadong malayo para kay Chef Oli ang bumyahe pa ng Pasay, anak, mabuti kung sa Naga lang gaganapin 'yung event. 'Saka this is your time to shine."

"Tita naman..." I whispered in my gloomy voice. "I am not ready for this."

She smiled at me pero tumingin siya sa anak niyang nasa likuran. "Anak, mauna ka na sa loob to start the engine."

Conrad who's wearing his formal suit and standing straight while watching me complaining to his mother followed on what she said. Hindi naman siya nagsalita ng kung ano pa at diretso lang na tinalikuran kaming dalawa. Huminga ako ng malalim nang ibalik ko ang tingin kay Tita-Nang at wala sa sariling inayos ang pagkakatayo.

"Nate, you weren't ready to be with him. Is that what you're trying to say?" she asked with a calm tone of her voice.

After a few seconds of thinking it deeper, I nodded while staring at her. Marahan niyang hinapolos ang kaliwang braso ko at napangiti ako ng kaunti.

"Tita, ilang taon ko pong natutunan na 'wag na siyang ilagay sa utak ko. Kung pwede nga lang isipin ko na hindi siya nag-e-exist para lang maging maayos ako ay gagawin ko po, It's been weeks since he came back, and the way he acted like nothing had ever happened between us felt like a knife twisting in my back."

I held my tears to not break but she urgently pressed my left hand. "Ang sakit sa pakiramdam kapag dumadaan siya sa mata ko, Tita, pero kailangan ko tiisin 'yon dahil pinangako ko po sa 'yong hindi ko idadala sa Cucina ang lahat ng galit ko sa kanya."

I inhaled through my nose when she started hugging my body. "I'm sorry, Tita..."

"No, no, no. I'm sorry for making this hard for you. I'm sorry, Nate." Sinimulan niya hagurin ang likuran ko at hindi ako nagpatinag sa luhang gusto kumawala sa mga mata ko.

This is not the right time and place to cry, lalo na't kakalubog lang ng araw.

"Tita, ginagawa ko rin mahirap sa inyo 'to dahil anak niyo po siya. Kaya sobra po akong humihingi ng tawad sainyo kung hindi ko kinakaya."

Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at ng tingnan niya ako ay umiling siya. "Pareho ko kayong mahal na dalawa, Nate. Mahal na mahal ko kayo at nasasaktan rin talaga ako kapag naiisip kong gan'to pa rin kayo. That's why I'm doing my best na bumalik ulit kayo sa dati. Mas maigi na 'to para magkausap kayo ng anak ko kung may pagkakataon. Gusto ko rin sanang bigyan mo siya ng chance, Nate."

She gave me a pained smile, her eyes holding a quiet sadness as they met mine. "He's also seeking for that. I'm still holding on to the hope... that you'll give him a chance to make things right. And I miss my two angels, Nate."

Two angels.

Marahang nanginig ang mga mata kong nanghihina ng marinig iyon. Iyon angg tawag niya sa amin ni Conrad nung mga bata pa kami.

Hindi ko na nagawang tumingin ng diretso sa kanya nung magpaalam siya dahil sa lungkot na dumadapo sa dibdib ko. Sana nga gano'n lang kadali ang lahat. Na tibagin ang pader na binuo ko para sa kanya, na ginawa ko para sa sarili ko.