Bullet

Chapter 14

Trigger warning: violence

NADIA

MASAMA kong tiningnan ang lalaking nasa harapan ko ngayon at nahuli niya iyon. He smirked as he raised his hand, ready to slap me again. And he did. Malakas niya akong sinampal at halos mamanhid na ang pisngi. I can feel the sting on my cheek as it warmed. Napapikit ako at naikuyom ang kamao.

"Ate Aurora!"

Cries of the children mixed with the laughters of the devils. Dumilat ako at tahimik na lumuluhang bumaling kina Ayannie. They tied them far from us. Nandito kami ni Liana, nakatali sa may puno, habang sa harapan namin ay ang apat na bata.

"Ang iingay ninyo! Nakakarindi! TAHIMIK!"

"Huwag mo silang sigawan!" Liana shouted angrily as she's trying to escape. She's moving a lot.

"Puta! Isa ka rin!" The man slapped Liana and I saw how her face moved to the left. Hindi agad gumalaw si Liana ngunit dahan-dahan siyang bumaling sa harapan. Malakas na tumawa ang lalaki. "Tapang ng isang 'to oh! Mamamatay na ako sa titig niya! Dalhin niyo nga sa kuwarto nang matikman. Iyan ang gusto ko, iyong mga palaban."

"Stop! Don't touch her!" Nagpumiglas na rin ako at pilit na pinipigilan ang mga kalalakihan na kunin si Liana. Pero sinuntok lang nito ang sikmura ko kaya agad akong natigil. I coughed blood as I felt the throbbing pain in my stomach. "L-Liana..."

"Nadia! NADIA---AHHHH! BITAWAN NIYO AKO, MGA HAYOP! HUWAG NIYO AKONG HAWAKAN!" She screamed as she cried for help. And I can't do anything. She's desperately crawling away from the men but they grabbed her hair and pulled her forcibly.

Hanggang sa humina ang boses ni Liana at nagsara ang pintuan ng maliit na bahay na gawa sa nipa.

I sobbed heavily as I tried to breathe. Sa lakas ng pagkakasuntok sa akin ay tila mawawalan na ako ng hininga. Naninikip na ang dibdib ko at nararamdaman ko pa rin ang pagtulo ng dugo mula sa bibig ko.

Dinura ko iyon at pilit na binuka ang bibig upang magsalita. Pero hindi ko magawa. It's so difficult to speak. Tanging pagkuha pa lang ng hangin ay mahirap na, paano pa ang magsalita?

I froze when someone held my chin. Unti-unti nitong inangat ang mukha ko at sumalubong sa akin ang nakangising demonyo. He slowly wiped the blood off my mouth as I saw him licked his lips.

"Don't worry, we won't kill your friend." Nang-uuyam niyang bulong. Then he moved closer to my ear. "But they'll torture her with pleasure, that's for sure."

Nanlaki ang mga mata ko at agad na napasigaw. "LUMAYO KA SA AKIN! PAKAWALAN NIYO SI LIANA! PAKAWALAN NIYO SIYA! PAKAWALAN NIYO NA KAMI!"

Pinilit ko siyang abutin pero halos mapapikit ako sa hapdi na naramdaman ko sa aking pulsuhan. Kanina ko pa pilit na pinapalusot ang kamay ko sa makapal na lubid na ito pero nagkaroon lang ako ng sugat. I cried as he hushed and eerily caressed my bruised cheeks.

"Shhh," He whispered. "Tsk, tsk. Look what that fucker did to you. They bruised your cheeks, love. But don't worry, they will heal. And next time, I won't let them do this to you again."

"What do you care?" Madiin at galit na bulong ko sa kaniya. "Just let us go---agh!"

Natigil ako sa pagsasalita nang mabilis niyang hablutin ang buhok ko. I grunted in pain as he moved closer to my face.

"Oh, no. We'll wait for your heroes, alright? We'll wait for them. Actually, you're not supposed to be here. But unfortunately, love, you were there. More of like a collateral damage, eh? We're really just planning to use these fucking kids to bait the Task Force, but I guess, you're additional toppings to our brilliant plan!"