Chapter 15

20 1 0
                                    

NEON

"LET'S go! Before the time runs out!"

He was cradling Nadia in his arms. He looks so careful and scared that she might just break. He quickly put the bulletproof vest on Nadia. And Nadia looks so fragile right now, she's barely breathing, she's bleeding, she's losing a lot of blood. Kaya kailangan na naming magmadali.

Ngayon, nakikita ko na ang sinasabi nilang obvious.

"Get the fucking truck, sergeant! Paandarin mo na!"

"Yes, sir!"

Mabilis akong tumakbo at natanaw ko na ang sasakyan namin. Then I saw a familiar figure. Sa ibaba ay nakahandusay na ang isang sundalo na nagpa-iwan para sa amin, habang ang mga taga-Guerilla naman ay nakasandal lang sa sasakyan namin.

"Shit!" I muttered a curse and I swiftly took my rifle and shoot at them.

Nagpaputok din sila sa akin kaya agad akong dumapa at gumapang pabalik kay lieutenant.

"Sir! Dapa! They're here!"

"Fuck!"

He fell to the ground as he looked at Nadia. "S-shit. Take her. Take her, sergeant! Ako na ang bahala rito."

"But lieute---"

"GO!" I flinched at that. Lumingon ako at nakitang papalapit na sila. I shot two of them as I took Nadia. Binuhat ko ito ngunit bago makabangon ay hinawakan ako ni lieutenant. "Bring her home. Protect her at all cost, de Luna. Do me a favor and don't let anything hurt her more."

I sighed as I nodded. "Yes, lieutenant."

"Good. Now, move!"

Mabilis niyang inilabas ang rifle at nagpaputok sa mga kalaban. Pero hindi pa ako nakakalayo ay may malakas ng pagsabog ang nangyari. And my eyes widened in horror as I saw the explosions nearing at us. Palapit nang palapit ang mga ito na tila sunod-sunod na sumasabog.

"LIEUTENANT!"

"RUN!"

"SOLDIERS! RUN!"

Dala-dala si Nadia ay mabilis akong tumakbo. I promised to the lieutenant that I'll bring her home. Na poprotektahan ko si Nadia. Kaya ginawa ko. I saw how the enemies started to fall down one by one. Natatamaan sila sa ulo at agad na natutumba.

Shooters.

"C'mon! Faster! Where's Santiago?!"

"Captain!" Nagkaroon ako ng pag-asa nang makita sila. They didn't leave, of course. How could I think of that? "Si lieutenant colonel! Nandoon po! And please, save Nadia! She's losing a lot of blood! She's injured!"

Ibinigay ko sa kanila ang babae at agad na rumesponde ang mga doktor namin. Our military doctors. Nakahinga na ako roon nang maluwag pero nangunot ang noo ko nang makita ang ginagawa nila.

"S-she's not breathing?"

They're doing the fucking CPR.

"Her pulse rate is not there. She lost so much blood. We need to go back to the base, captain." Saad ng isang doktor habang ang katabi ay patuloy sa pag-CPR kay Nadia.

Napahilamos ako sa mukha at kinagat ko ang kuko ko sa sobrang takot.

"Load the truck! We'll leave!"

"Shooters cleared the area. The visibility is now fine and they saw Santiago running back here. Kaya sumakay ka na, sergeant. We'll save your friend. We'll not let her die."

"I got a pulse! Got a pulse!"

Ang gulo-gulo na ng paligid. Pero ang alam ko lang ay sumakay na ako sa truck at agad na nakasunod si Lieutenant Colonel Santiago. Mabilis siyang sumakay sa likuran kung nasaan si Nadia at halatang-halata rito ang matinding pag-aalala.

BulletWhere stories live. Discover now