Before The Coronation

CHAPTER EIGHT

CHAPTER 8: Who Are You?

I felt the sharp teeth of the sagar penetrate my skin. My blood quickly went out to where the teeth penetrate.

"Ahh!"

Napasigaw ako sa sakit. Pakiramdam ko nasusunog ang braso ko dahil sa laway ng sagar.

Mabuti na lang at naitulak ko si Seria kung hindi, siya ang makakagat ng sagar na 'to.

Gamit ang isa kong kamay ay sinuntok ko ang mata ng sagar kaya napasigaw ito. Agad kong inalis ang braso ko sa bibig nito. Napakagat ako ng labi sa sobrang sakit ng braso ko, ang hapdi ng mga sugat. Napa-upo ako sa pagod.

"Arianna!" Parehong umiiyak ang dalawa nang lapitan nila ako. Nanginginig pa ang mga kamay nila habang nakatingin sa braso kong patuloy lang ang pagdugo.

"Umalis na kayo dito." Mariin kong saad. Mas mabuting tumakas na sila, masyado nang delikado ang mga sagar dito.

Marahas na umiling si Serra habang nakatingin sa akin. Mahigpit din siyang nakahawak sa damit ko.

"Look, masyado ng delikado dito para sa inyo. Mas mabuti pa kung... humingi na lang kayo ng tulong." Hinawakan ko ang kamay nito at inalis sa pagkakahawak. Nginitian ko sila at tinanguan.

"Sige.. Babalik kami, babalikan ka namin.."

Mabilis na hinawakan ni Serra ang kapatid niya at tumakbo palayo. Pinanood ko lang sila hanggang sa mawala sila sa paningin ko.

'Krrrrrrrrrrk!'

Tatlo pa silang nakakakita. Damn, mukhang hindi ko na kakayanin. Wala na akong ibang maramdaman kundi ang sakit sa braso ko. I feel like half of my body sore.

Nanginginig akong tumayo at sumandal sa puno. Sa ngayon, hinahanap ako ng tatlong sagar. Hindi nila naaamoy ang dugo ko dahil wala naman silang ilong. Hindi rin sila nakakarinig dahil wala silang tainga.

Mahigpit kong hinawakan ang sanga. Dahan-dahan akong pumunta sa likod ng sagar na malapit sa pwesto ko. Nang lumingon ito sa akin ay dali-dali akong tumakbo sa kaniya at tinusok siya sa mata. Sumigaw ito sa sakit at natumba na. Mabilis kong itinago ang katawan ko dahil lumingon 'yung dalawa sa pwesto ng sagar na sinaksak ko.

"Ahh.. Shit!" Hindi ko mapigilang mapamura ng masanggi ko ang braso aa puno.

Napabuntong-hininga ako. Sigurado akong madami nang dugo ang nawala sa akin dahil patuloy lang ito sa pagdudugo. Pakiramdam ko pumipintig ito dahil sa sakit.

Ang madumi kong uniform ay naging pula dahil sa dugo. Punit-punit na rin ito dahil sa pakikipaglaban ko.

Damn, ang mahal pa naman ng bili ni papa sa uniform na 'to.

"Aw, fuck!" Napasigaw ako dahil may humablot sa akin.

Mapait akong napangiti. Hawak na ako ng dalawang sagar. Putangina!

"Damn this sagar. Isinusumpa ko, sana mamatay na lahat ng lahi niyo! Gago!" I shouted in frustration. Pinagsisipa ko ang mga ito hanggang sa mainis sila sa akin at inihagis ako.

Napapikit na lang ako at hinintay ang pagtama ng likuran ko sa puno. Pero bago iyon ay nakaramdam ako ng malakas na presensya. Wait.. don't tell someone is watching me die here?!

Tsk. Damn! Hindi man lang ba ako tutulungan? Or maybe, that presence is just my imagination..

So this is how I'm gonna die? Murdered by these ugly monsters? And then what? Kakainin nila ang katawan ko? Matatangap ko pa sana kung mamatay ako sa sakit!

Makalipas pa ang segundo ngunit wala pa rin akong nararamdamang pagtama ng likod ko sa kung saan.

Huh? Anong nangyayari?

When I opened my eyes, shock enveloped my system when I saw myself floating in the wind. Eh? What the heck!

Inilibot kong ang buong tingin at napansin kong parang tumigil ang oras. My jaw instantly dropped. Ang mga puno ay nakatigil, I mean literally that it's not moving, even the leaves. Ang mga sagar ay nakatigil din, they almost look like a statue.

"W-what's... happening?" Nanghihinang bulong ko sa hangin. My whole body is aching right now. I can't even move a single muscle due to hunger and exhaustion.

Napapikit ako dahil humangin ng malakas. Bigla na lang ako nakaramdam ng takot. Yung bigla-bigla na lang mangangatog ang mga tuhod mo? I don't know why...

"In trouble again, little cat?"

A cold baritone voice suddenly echoed in the whole place. I felt my body froze because of his voice. Yeah, the voice came from a man.

Sinubukan kong imulat ang mga mata ko pero di ko magawa. Sinubukan kong magsalita pero ayaw gumalaw ng bibig ko. What's happening? Nakakagalaw pa ako kanina ah?

"Oh, badly injured, huh?" Naramdaman ko itong lumapit sa akin at hinawakan ang braso kong nakagat ng sagar.

Impit akong napadaing sa isip dahil sa ginawa niya. Shit! Ang sakit!

"Deiro."

'Ggrrrrrrrrrr'

Shit! A loud growl. Is this man going to kill me? Ipapakain niya ba ako sa halimaw? The hell!

"Sleep, little cat."

I suddenly felt sleepy. I tried to stay in conscious but I can't. And then, I just found myself sleeping peacefully...

Who are you?.....

_______

Someone POV

Damn. This is my first--oh no, second time saving this girl. Such a troublesome cat. Tsk.

I ordered Deiro to heal her wounds and injuries. Deiro growl at me and start licking her every wounds and injuries.

Deiro. The mighty black lion. He has the ability to heal anything using his saliva. It was pretty amazing that Deiro immediately obeyed what I ordered him to do. Knowing this lion, he's such a picky to whom he would use his ability.

I smirk as I look at the two sagar. Then my eyes landed on the four sagar who's lying on the ground. Their eyes are bleeding.

"She did fight these sagars, despite her condition." I'm amazed. Fighting sagar is no joke. For someone like her, a normal human, it's such a miracle that she's still alive.

This girl is no ordinary, maybe I can use her in my own benefits...

"Done, Deiro?" I heard no response. Maybe he's not yet done.

Lumapit ako sa dalawang natitirang sagar. Using my sword, I slash their body in half. They can't move right now because I stop the time.

My forehead creased when I saw Deiro silently staring at the girl. Tsk.

Does he know this cat?

"Hey, Deiro!" He didn't respond.

It's irritating how he just ignored me. The hell is wrong with this lion?!

I deeply sigh as I walked towards to them. Deiro growl softly while looking at the girl and it's freakin' annoying. What's special with this girl?

Well, she has the beauty that could capture ever man's heart but not me. I don't need a woman, they're just a problem to me.

Why do I even save this woman? Oh right, Deiro suddenly came to me, then ask me to save someone. And that someone is this cat.

'Ggrr' 'Grrrrr'

Deiro suddenly growl without even looking at me.

"Tsk. I don't care if she's hungry." What? Did he expect me to look for food? Tsk. This lion is getting into my nerves!

"Come on, Deiro. You're wastin' my time here." I coldly said and walked away. But before that, I wrote a message in a tree trunk using my sword.

A wicked smile formed in my lips. See you soon, little cat....