မနက္သံုးနာရီ ရိွေခ်ၿပီ။
နာရီလက္တံ၏ အသံတို႔က အရင္ေန့ေတြကေလာက္ ေျခာက္ျခားစရာ မေကာင္းေတာ့တာ
ကိုျဖင့္ သ်ွားေက်းဇူးတင္ေနရ၏။
ခုတင္ထက္မွာ ျဖဴေဖ်ာ့စြာ လဲေလ်ာင္းေနသၫ့္
ဦး၏ မ်က္ႏွာေလးကို သူ ေရစိုဝတ္ႏွင့္ သန႔္ရွင္း
ေပးလိုက္သည္။သ်ွား၏ အျပဳအမူတိုင္းက
ႏူးညံ့ေနကာ သူအထိမွားသြားတာနဲ႔ ဦးသဂၤါ
နာသြားမွာ စိုးေနသလိုမ်ိဳး…
အခုထိ ပြန္းပဲ့ရာေလးေတြ မေပ်ာက္ေသးေသာ
ဦးသဂၤါ၏ လက္ဖမိုးေလးကိုလည္း ထိုနည္း
အတိုင္း သန႔္ရွင္းေပးမိ၏။ဒီလက္ကေလးက
သိပ္လွတာကို အခုေတာ့ သ်ွားေၾကာင့္…
"သ်ွား…"
ေရႊေရးသည္ ေဆးရံုတံခါးကို အသာတြန္းဖြင့္လို႔
ေျခသံလံုလံုႏွင့္ ဝင္လာသည္။သူက ခုတင္
ထက္မွ ဦးသဂၤါကို အေျခအေနၾကၫ့္ၿပီး
သက္ျပင္းေမာႀကီး ႀကိတ္ခ်၏။
ေရႊေရးလည္း အခုမွ စိတ္သက္သာရာ ရသြား
တာပင္။
"မင္း နားေတာ့ေလ။မေန့ကတည္းက မနားရ
ေသးတာ မဟုတ္လား"
သ်ွားကေတာ့ ဦးသဂၤါ၏ မ်က္ႏွာကိုသာ ေငးေန
ရင္းမွ
"ရတယ္။ငါ အိပ္ေနတုန္း ဦးႏိုးလာဦးမယ္"
ေရႊေရးသည္ကား သ်ွားကို ၾကၫ့္ရင္း ဦးေလးႏွင့္
ဆက္ဆံေရးကို သံသယ ျဖစ္လာ၏။သူက
သ်ွားကို လက္ႏွင့္ပုတ္ကာ ေဆးရံုခန္း၏
ဝရံတာဆီ ဦးေဆာင္ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
သူ႔ကို အျပင္ေခၚေနမွန္း သိေတာ့ သ်ွားလည္း
ဦး၏ နဖူးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းကာ ခဏႏႈတ္ဆက္
ခဲ့၏။သ်ွား၏ အျပဳအမူေတြကို မွန္ခ်ပ္သာ
ျခားေသာ ဝရံတာမွ ေရႊေရးက ျမင္သြားခဲ့သည္။
"ဘာေျပာမို႔လဲ"
ေရႊေရးက သူ႔ကို စီးကရက္တစ္လိပ္ေပးသည္။
သ်ွား ျငင္းခ်င္ေပမဲ့ ဘာအစားမွ မဝင္ေသးသၫ့္
သူ႔ပါးစပ္က ခ်ဉ္ေနတာမို႔ တစ္လိပ္ေလာက္
လက္ခံလိုက္၏။
"ငါ့ ဦးေလးနဲ႔ မင္းနဲ႔ဆက္ဆံေရးက ဘယ္လိုလဲ"
ေရႊေရးက တၫ့္တၫ့္ပဲ ေမးသလို သ်ွားကလည္း
ေကြ့ဝိုက္မေန။
YOU ARE READING
Total
Fantasyအမုန္းေတြေရာ၊အခ်စ္ေတြကိုေရာ စုစုေပါင္း လိုက္တဲ့အခါ နာမည္ေလးတစ္လံုး အေျဖထြက္လာခဲ့တယ္။ အမုန်းတွေရော၊အချစ်တွေကိုရော စုစုပေါင်း လိုက်တဲ့အခါ နာမည်လေးတစ်လုံး အဖြေထွက်လာခဲ့တယ်။
