Boundless (OC)

၃၉

Please Dont's share or promote on Any SOCIAL MEDIA PLATFORM.

Uni

သူ၏ ညစ်ပေသောပေါင်ကို လျှက်နေသည့် အစ်ကိုလေး၏လက်ထဲမှ ဦးမြတ် သူ့ပေါင်အားရုန်းပေမဲ့
" အင့်..."

စေ့ဆော်ပေးသည့်နေရာအား တမင်ရည်ရွယ်ပြီး ဆောင့်သွင်းခံလိုက်ရသဖြင့် သူ ခံနိုင်ရည်မဲ့သွားရသည်။ သူကသာ ကိုယ်ပေါ်တွင် ပြောင်ရှင်း‌ေနသော်လည်း အစ်ကိုလေးမှာ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်ဆင်လျက် ပုံပင်မပျက်။ သူ တစ်ယောက်တည်း တောင့်တမက်မောနေမိသလိုပါပင်။ သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းချုပ်လာနိုင်ခဲ့သမျှ အစ်ကိုလေးနှင့် အတူရှိချိန်တိုင်း သူ၏ပုံစံဟာ အပျက်ဆန်သွားတတ်၏။ အခုနောက်ပိုင်း အစ်ကိုလေးသည် သူ့အပေါ် ထိုအသုံးအနှုန်းမျိုးမသုံးတော့ပေမဲ့ မသုံးတော့ကာမှ သူတို့တွေ ဆက်ဆံချိန်တိုင်း ဦးမြတ်တစ်ယောက် ပိုပြီး ခံစားလွယ်လာတတ်သည်။  သူ့ကိုယ်သူလည်း ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်ပျက်နေပုံအား သဘောမကျပေမဲ့ အလိုလိုတုံ့ပြန်မိလျက်သားြဖစ်‌တတ်သည်။

" ကောင်းလား? "

ဘယ်နှကြိမ် ဘယ်နှခါမှန်းမသိ သူ ခေါင်းညိတ်မိသည်။ ကောင်းလွန်း၍ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အရည်ပျော်လုမတတ်။ အစ်ကိုလေး၏ပစ္စည်းက သူ၏အတွင်းသားတို့ထဲကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်စွာ ထိုးမွှေနေသည်မှာ ဦးမြတ်၏ ခါး အိပ်ရာပေါ် ပြန်မကျတော့ချေ။

"ဘာလို့ နှုတ်ခမ်းကိုက်ထားတာလဲ? ပါးစပ်ကပြော။ "

"ကောင်းတယ်... အချစ်... အ... ကောင်းတယ်။ "

" ဆေးတွေ သောက်ဦးမလား?"

ထိုစကားက ဦးမြတ်၏ ကိုယ်တွင်းရှိ ငတ်မပြေသော ရမ္မက်ဆန္ဒအားလုံးအား တိုက်စားသွားသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို ခါးက အိပ်ရာပေါ် သိမ့်ခနဲ ပြုတ်ကျသွားလေသည်။

" ဘာလဲ? အဲဒီအမူအရာက?"

သူ၏စိတ်ထဲသို့ ထွင်းဖောက်မြင်နေရသည့်အတိုင်း အစ်ကိုလေးက မေးသည်။ သူ ပြန်ဖြေရန် စကားမရှိချေ။ အချိန်တစ်လုအထိ တွေဝေနေခိုက်

"အာ့! ဟာ့!!!"

အသံကျယ်လောင်သည့်နှင့်ညီသော တစ်ချက်တည်း ထိုးသွင်းခံရသည့်ဒဏ်ကြောင့် ဦးမြတ် ငယ်သံပါသွားရသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်ခါနေသည့်ကြားမှ ကျေနပ်မှုမရရှိဘဲ အစ်ကိုလေး၏ ပါးပြင်ဆီ တုန်ယင်နေသော သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်း၏။ သူ ဘာလုပ်ချင်သည်ကို သိသည့်အတိုင်း အစ်ကိုလေးသည် မျက်နှာလွှဲ၍