Chapter 50

97 3 15
                                    

Chapter 50

It is indeed hard to accept that there are some things that we can not control. I mean... we can control it, but... hindi ito sumusunod.

Just like the pet and his owner... once their connection was changed, the owner can't command his pet to do anything, even if he has control over it. Suddenly... their mutual relationship broke down and then... they are back to being individuals againwith individual feelings and emotions, as well.

I was still wide awake until 4 AM. Nakatitig lang ako sa kisame habang walang tigil ang utak ko sa pag-iisip tungkol sa nakita ko kanina.

Hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong naiyak. If you'll actually think about it, dapat ay wala na akong pakialam sa buhay ni Renzo. Matagal na akong labas doon dahil matagal na rin kaming walang koneksyon.

The problem is... I have no control over my emotion. 

Siguro nga, my body is just being honest. It signifies that I can't really lie to myself. 

"Gising ka pa?"

I looked at the other bed. It was Mackenzie. Magkatabi lang kasi kami sa kama ni Abby while solo niya ang isa.

Nagbuntonghininga lang ako. Wala akong ganang makipag-usap sa kaniya.

"I'm sorry... tungkol sa nangyari kanina." I think she just woke up. "Sa cabinet... thing, I mean."

I bit my lip. I guess she was asleep in Renzo's room earlier. Mukhang wala man lang siyang kaalam-alam na nakita ko sila.

"Ayos na iyon." Nasabi ko na lang, may sama pa rin ng loob. 

"I didn't realize that I was being mean earlier. Sorry... sana hindi ka galit sa akin."

"Don't worry about it." Hindi naman talaga ako galit sa kaniya. Bitter lang siguro. "Just sleep. I already forgot that."

"How about you? Hindi ka pa natutulog?"

"No."

Bumangon siya at hinablot ang kaniyang water bottle. Buong galak niya 'yong inabot sa akin.

"What's that for?"

"It's my drink. Chamomile tea. Madalas kasi ay hindi rin ako nakakatulog. It should help you."

Umupo ako. "Hindi na. It's yours."

"Come on, just drink it. Sige ka... baka isipin kong... may galit ka pa rin sa akin."

Muli akong napabuntonghininga at kinuha ang kaniyang watter bottle. Walang gana ko 'yong ininom at ibinalik sa kaniya nang maubos.

It really tastes like tea. I'm not familiar with this type, though. Green tea pa lang kasi ang naiinom kohindi ko pa nagustuhan.

"Thanks." I said nonchalantly. Humiga na lang ulit ako sa kama while trying to relax myself. "Please go back to sleep and just ignore me. Maaga pa yata ang start ng work."

"Seven in the morning."

"I see. Good night, then."

"Goodnight." She lay in her bed. "See 'ya tomorrow."

Hindi na ako sumagot. I closed my eyes and tried to sleep. And yes... that tea of hers did actually work dahil... nagising ako kinabukasan nang 10 AM.

Wow... what a great way to start a morning.

I did not bother to take a coffee or anything edible. Basta na lang akong naligo at nagbihis. Medyo nanlalambot pa nga ako dahil hindi ako sanay bumangon nang ganitong oras. I am always early... lalo na kapag usapang trabaho.

It Was Never A Competition (Altarieno Series#1)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora