حكايات منار

حكاية " ربنا بيعوض "

بعد ساعة
احمد :كل ده تأخير بقالى نص ساعة مستنيكى
راندا :وتستنانى ساعة واتنين وتلاتة وتسكت ولا تفتح بؤك
احمد :ايه البلطجة دى
راندا وهى بتضحك :مش عاجبك طلقنى
وبعدين لما انت بقالك نص ساعة هنا معملتش حاجة مفيدة ليه وطلبت اللى هناكله
احمد :وانا اعرف منين اللى هتاكليه علشان اطلبلك
راندا :انا بحب الاكل كله يا احمد فراخ ماشى لحمة قشطا سمك مش هقولك لا وبحب الخضار كله برضه والفاكهة كلها مفيش حاجة قابلة للأكل انا مبحبهاش
الجعان ياكل الزلط وانا مبعرفش ابويا لو جعانة
احمد وهو بيضحك :الله يرحم وقت ما كنت مفكرك سورية
راندا وهى بتضحك :دخيلك معلم لا تتمسخر عليى
ايه ياض الدم الشربات ده
احمد :مش بهزر والله انا كنت فاكرك سورية لبنانية حاجة فى الرينج ده
ملامحك تدى عليهم
ولولا انك فتحتى بؤك واتكلمتى كنت فضلت عايش فى وهمى الجميل ده
راندا :عرفت انى مصرية لما اتكلمت يعنى
احمد :عرفت انك مصرية اوفر يا راندا
بقى نفسى اقولك الخشم ده ميتكلمش
راندا وهى بتضحك :الخشم ده ياكل بس
احمد بابتسامة :الخشم ده يبتسم بس
لأن ابتسامتك تانى احلى حاجة فى الدنيا
راندا :وايه اول حاجة
احمد :ضحكتك
راندا :ان شاء الله تعيش
احمد :يا ريتك ما رديتى
بتردي ليه انتى ما تسمعى كلامى وتبتسمى وتحطى عينك منى فى الارض وخلاص
راندا :وانا احط عينى منك فى الارض ليه كاسر عينى ولا ايه
احمد :لا على اساس بتتكسفى زى البنات وكده
راندا :وهى اللى تتكسف تحط عينيها فى الارض
احمد :اومال تلاعب اللى قدامها ريست يا راندا
راندا :انا جعانة طيب نطلب بقى ها نطلب
احمد وهو بيضحك :واضح ان اللى بتتكسف بتغير الموضوع وتترمخ عليه وتطلب اكل
ماشى نطلب ها تاكلى ايه

بعد ربع ساعة
احمد :الاكل هنا تحفة انا مجتش هنا من سنة من ساعة ما اتخرجت
راندا وهى بتكح :انت قولت ايه
احمد :خدى اشربى مياه
راندا :ادينى شربت جاوب سؤالى بقى انت قولت انت اتخرجت امتى من الكلية
احمد :من سنة ليه
راندا :انا لازم امشى
احمد :انتى مكملتيش اكلك
راندا :شبعت
احمد :مخلصناش كلامنا
راندا :ده الكلام مات مش بس خلص
احمد :كان فى حاجة مهمة عايز اقولهالك
راندا :بعدين يا احمد
احمد :طيب هوصلك
راندا :معايا عربيتى
احمد :خلى بالك من نفسك طيب وطمنينى عليكى لما توصلى البيت
راندا :انت كمان خلى بالك من نفسك

ايمان :فى ايه يا راندا
انتى مش كنتى رايحة تقابلى احمد رجعتيلى ليه وبتعيطى ليه بقالك نص ساعة
راندا :طلعت اكبر منه باربع سنين
ايمان بصدمة :اربع سنين...مش مشكلة يا راندا يمكن الحكاية دى متفرقلوش
راندا بانفعال :متفرقلوش ازاى يعنى ولو حتى متفرقلوش تفرقلى انا
مش هقدر اكون معاه وانا اكبر منه بكتير كده
قصتنا خلصت من قبل حتى ما تبدء
ما انا يوم ما احب وواحد يخطف قلبى ما يبقاش انسان عادى زيه زى كل الناس لا
ودى معقولة برضه لازم يبقى فى مشكلة لازم معاناة لازم ابعد عنه من غير ما حتى يعرف انى بحبه
ايمان :هو انا حسدتك ولا ايه
بس والله انا كنت فرحانة علشانك
انك واخيرا قلبك حب
معقول من غير ما احس حسدتك معقول عينى طلعت وحشة
راندا :لا يا ايمان انتى عينك مش وحشة ومحسدتنيش ولا حاجة
انا اللى حظى زى ما انتى شايفة كده لا يسر عدو ولا حبيب
ايمان وهى بتحضنها :طيب اهدى يا حبيبتى
متخافيش ان شاء الله هتحبى تانى
راندا وهى بتعيط اكتر :امتى بس يا ايمان انا فضلت سبعة وعشرين سنة على ما لاقيت حد احبه
هستنا سبعة وعشرين سنة تانيين
وبعدين انا مش عايزة احب تانى انا بحبه ومش عايزة احب حد غيره انا بحبه وما صدقت انى احب انا حتى ملحقتش افرح انى واخيرا بحب
ايمان وهى بطبطب عليها :ربنا يهون عليكى ويريح قلبك يا حبيبتى