အပိုင်း(4) Unicode

15.3K 1.1K 100
                                    

Uni

ညနေခင်းရဲ့နေရောင်ခြည်က မြရာခြုံတွေကြား
ဟိုတစ်ဖြောက်ဒီတစ်ဖြောက် ၊ ဟိုဘက်ကမ်းမှာတော့ ရန်ကုန်မြို့ကြီးက အလုပ်ဆင်းသူများနဲ့
အလုပ်ပြန်ကြသူများရဲ့ ခြေရာများစွာထပ်နေလျက်
လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြင့် ရန်ကုန်ရှုခင်းအား အသက်၀င်စေသည်။ဆိုင်ကယ်သံ၊ကားသံတွေဖြင့် ရန်ကုန်တစ်ဖက်ကမ်းက စည်ကားနေပြီး၊လူတစ်ချို့ကတော့ မိမိ၏နေထိုင်ရာအိမ်သို့
ပြန်နေကြချိန်တစ်ဖက်မှာတော့_

"အွန့်...အွန်း...ပြွတ့်! ခန ခနလေးးဟူးးး
ခင်ဗျားကြီး တော်တော်သက်လုံကောင်းတာဘဲ
မောလိုက်တာ "

"လာပါပြန်ဆက်ရအောင် ပြွတ့်!"

"အွန့်...."

နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာတော့ အ၀တ်ကင်းစင်နေလျက် အငွေ့က ဆက်မင်းကိုယ်ပေါ်မှာ ခွရက်ကလေးထိုင်နေသည်။ရင်ချင်းအပ်လို့နေရင်း အငွေ့က တစ်ဖက်လူရဲ့ ဂုတ်ပိုးပေါ်သို့ လက်နှစ်ဖက်အား မြဲမြံစွာ ချိတ်တွယ်ထားလိုက်သည်။

လုပ်စရာရှိသောကိစ္စများအားမေ့ကာ
အနမ်းယာဥ်ကြောထဲမှာမျောနေကြရင်း
တံတားတစ်ဖက်ကမ်းက မြရာခြုံတွေကြားထဲ
လူနှစ်ယောက်ပလူးး အဲ~ပူးနေကြနေသတဲ့။
ကိုအဖြောင့်ကြီးဟာလည်း ကောင်လေးတစ်ယောက်ကြောင့် သွားရမဲ့ခရီးအချိန်အားမေ့နေသည်။
ထိုနည်းတူစွာဘဲ အ၀ေးပြေးဂိတ်က
ကိုအဖြောင့်ကြီးစီးမဲ့ကားဟာလည်း တာ့တာပြကာ
ဂိတ်၀င်းအတွင်းမှထွက်ခွာ၍သွားလေပြီ။

ညနေငါးနာရီကျော်ကစခဲ့သော ကိစ္စသည်ညခုနှစ်နာရီအထိ မပြီးဆုံးနိုင်သေးပါ၊
ခြင်ကကိုက် မှောင်ကမှောင်နဲ့ တံတားကလမ်းမီးအား
အားကိုးကာ ဖြစ်ချင်တိုင်းကိုဖြစ်နေကြသည်။

"အင့်!...ကျွန်တော်မရတော့ဘူး၊ ပြီး ပြီးတော့မယ်"

"ခနလောက်ထိန်းထား ကိုယ်လည်းပြီးတော့မယ်
အတူတူပြီးမယ် "

"အွန်း"

အချက်သုံးဆယ်လောက် ခပ်မြန်မြန်လေးဆောင့်ချလိုက်တော့ ကောင်လေးက
ခါးလေးကော့ချလိုက်အပြီး နှစ်ဦးသားပြိုင်တူပြီးဆုံးသွားကြသည်။

ရွာထဲသို့ ဂျစ်တူးတစ်ယောက်ရောက်ရှိလာခြင်း(completed) Where stories live. Discover now