Güneşi Yakala

30. Bölüm

Merhaba 💛

Sizleri özledim dilerim iyisinizdir. Ardımızda 30 bölüm bırakmış olmanın şaşkınlığıyla doluyum o yüzden çok azıcık konuşcam 🤭 Ne ara 30 bölüm oldu bilmiyorum, sahiden bilmiyorum. Geçen yıl bu zamanlar daha ilk bölümü yazmamıştım bile. Zaman su misali akıyor ama aynı zamanda getirdikleri de mis gibi. Yola çıkarken çok tatlı insanlar vardı yanımda yolculuk esnasında da bir o kadar tatlı insanlar katıldı aramıza. Varlığını hissettiren, desteğini esirgemeyen, geri bildirimleriyle yanımızda olan herkese çok teşekkür ederim. Kurgusu bana ait olsa da Güneşi Yakala hepimizin. Aynı masada karşılıklı oturuyoruz. Ben pişiriyorum sizler de tadıyorsunuz ve tattığınız anda pişirdiğim kurgu benim için çok daha fazla anlam kazanıyor. İyi ki varsınız. Masadakilere selam olsun, çok seviliyorsunuz! 🥰

Bu bölümü ilk bölümden beri bize eşlik eden canım nurussss ablacığıma hediye ediyorum. Vefana, iyi niyetine, sevgine, güzel kalbine hayranım. İyi ki varsın ablacım! 🌸

Oy vermeyi ve yorumlarla eşlik etmeyi es geçmeyelim lütfen. 🙏🏻

Keyifli okumalar.

☀️

Duyduklarının şokundan henüz sıyrılmış olan İnci, Yavuz'un Atilla'nın çenesine geçirdiği sert yumrukla donakalmıştı. Fütursuzca çirkinleşen Atilla, Yavuz gibi ihtiyatlı ve sabır abidesi olan bir adamı dahi çıldırtmayı başarmıştı. Şok hissi, yerini birkaç saniye içinde Yavuz için endişeye bırakınca yeniden çözüldü İnci. Sonra da çenesine inen yumruğun ardından gülen Atilla'yı yakasından kavrayarak sarsmakta olan Yavuz'a koştu.

Tepede yaşadığı duygular sebebiyle nefes nefese kalsa da "Yavuz yapma, değmez." dedi ve öfkeden demir gibi kaskatı kesilmiş olan Yavuz'u kolundan tutup çekmeyi denedi. "Yavuz lütfen!"

Fakat avına odaklanmış aç ve kızgın bir yırtıcıyı andıran Yavuz, İnci'nin ne söylediklerini ne de temasını duyumsayacak durumdaydı. Öfke hissine ilk kez bu denli teslim olmuştu.

"Sen!" diye adeta kükrerken sol elini yakasından tuttuğu Atilla'nın çenesine sardı. "Sen İnci'min bendeki varlığını nasıl bu kadar basite indirgersin hadsiz it!"

Sinir bozucu sırıtışıyla Yavuz'un çenesindeki kuvvetli tutuşa rağmen gülmeye devam eden Atilla, herhangi bir cevap vermedi. Yavuz'a vurma girişiminde dahi bulunmadı. Yavuz onu sarsmaya devam ederken keyifli denebilecek kısık gözleri, Yavuz'u ondan çekmeye çalışan İnci'ye kaydı.

Fakat gözleri İnci'ye değer değmez "İğrenç kalbinin pisliğini taşıyan gözlerin İnci'ye değmeyecek!" diye hiddetle haykıran Yavuz, kendisini tutamayarak yanağına yeni bir yumruk daha geçirince yere düştü Atilla. "Aşağılık herif!"

Atilla'nın yere düşmesi ve kahkaha atmasıyla hızla Yavuz'un önüne geçerek ona sarıldı İnci. Defalarca sarıldığı adamın bedeni ilk kez bu denli gergin ve kaskatıydı. Dayanamayıp boşalan sinirleriyle aniden ağlamaya başladı. Hem Atilla'nın çirkin söylemlerini hem de Yavuz gibi ince birinin böyle davranmak zorunda kalmasını, tüm bunları hazmedemiyordu. İçi parçalanmıştı.

Gözyaşları içinde "Yavuz, lütfen!" dedi titreyen sesiyle.

Tir tir titreyen parmaklarını havalandırıp Yavuz'un çelik sertliğindeki çenesine dokundu. Tam o anda İnci'nin ağladığını anlayan Yavuz, bir şeyler dank etmiş gibi kendine geldi. Atilla'ya mıhlanmış delici bakışları, ona sarılmış olan İnci'ye indi. Gözleri kızın bereyle örtülü saçlarına değer değmez bakışları da ifadesi de yumuşadı. Az önceki hiddetli adam o değilmiş gibi sıcacık bir şefkatle tebessüm etti.