Süt Anne [BxB]

34

34. Bölüm: İkinci varis

2 ay sonra:

Yattığım yerde doğrulmaya çalıştım, karnıma giren sancı tanıdık olsa da bu kadar acı verdiğini unutmuştum. Yanımda adeta kış uykusuna yatan Berke'yi dürttüm. Nefes nefeseydim.

"Berke!" Koluna vurduğumda uyanmıştı. Yarı açık gözleri benim dolu gözlerimle buluştuğunda hemen yatakta doğruldu. Yavaş yavaş ayılıyordu.

"Bebeğim?"

"Ahh.." karnımı tutmuş ve arkama yaslanmıştım. Altımda hissettiğim ıslaklıkla çığlık atarcasına sızlanmıştım.

Berke'nin yüzü ciddileşti. "Neyin var senin?" Örtüyü üstümden attığında gördüğü görüntü gözlerinin irileşmesine sebep oldu. Sesli bir küfür etti ve hemen ayağa fırladı. Kıvranan bedenimi sarsmadan kucağına almış ve bizi odadan çıkarmıştı.

"B-Berke acıyor." Omzuna yaslanmıştım. Berke alnımı öptü.

"Geçecek bebeğim şhh." Üstüne hiçbir şey almadan evden çıkmıştı. Pijamalarımızla dışarıda olmak garip hissettiriyordu. Gecenin bu vaktinde dışarıda kimse yoktu.
Benim de bunu düşünecek zamanım yoktu.

"Berke, ufff!!"

Beni arka koltuğa bırakmış, hemen kendi yerine geçmişti.
Arabayı hızlı kullandığı için kısa sürede evden uzaklaşmıştık.
En yakın hastane yarım saat uzaktaydı, o zamana kadar dayanamazdım. Oğlumuz fazla inatçıydı.

"N-Nereye gidiyoruz?"

Berke aynadan bana baktı, ardından hemen yola döndü. "Doğum uzmanı bir arkadaşımın evine." Söyledikleriyle biraz olsun rahatlarken giren sancı bunu kesmişti.

"Dayan güzelim." Tek eliyle telefonunu açmış ve bir numara tuşlamıştı. O konuşurken ben çığlık atıyordum, canım çok yanıyordu.

︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵

"Yapamıyorum, g-gelmiyor işte!"

Kayra başındaki hemşireye söylendi, hemşire gülümsemiş ve daha sıkı tutmuştu elini. Odadaki herkes farkındaydı, doğumdan sonra bedeninde sağlık sorunları meydana gelebilirdi. Küçük bedeni fazla zorlanmıştı ve bunun için yeterli metaryele sahip değillerdi.

Kayra bir çığlık daha attı, yalvarıyordu. Berke'yi istiyordu.
Ölüyormuş gibi hissediyordu ve korkuyordu. Gözlerinde yaş kalmamıştı ağlamaktan.

"B-Berke'yi istiyorum!"

"Kayracığım, şuan öncelik bebeğimizin ve senin sağlığın."

"Gelmezse doğurmayacağım- ahh!"

"Çok az kaldı Kayra." Dedi doktor, saatlerdir bu acıya maruz kalan bedenin yorulduğunu biliyordu, işin kötüsü dayanamayabilirdi.

Neyse ki Kayra'nın kısılmış sesine rağmen güçlü çıkan çığlığı son olmuştu.

"Bir kez daha- eveet."

Odada yankılanan tiz çığlıklar artık Kayra'ya ait değildi.

Kayra kendini arkasına bıraktı, gözleri kapanıyordu ancak bu sefer emin olmadan gidemezdi.

"Y-Yaşıyor mu?"

Elini bırakan hemşire gülümsedi ve bebeğin göbek bağını kesmek için başından ayrıldı. "Yaşıyor." Dedi Kayra'nın rahatlaması için.
Bebek sürekli ağlıyordu, Kayra kendisini karanlığa bırakmıştı o sırada. Yıpranmıştı.