Süt Anne [BxB]

5

5.Bölüm: Sözleşme.

Melisa üstüme kahverengi bir sweatshirt, altıma da krem tonlarında bir eşofman seçip giyinmeme yardımcı oldu.

Kendime bakmak için pek vakit bulamadan odadan çıktık. Melisa beni Berke Bey'in odasına kadar götürmüştü. Ona teşekkür ettim ve içeri girdim. Berke Bey tüm heybetiyle karşımda duruyordu.

Önünde öylece dikildiğimi fark edince bana döndü ve kendi koltuğuna oturdu. "Otur Kayra." İkiletmeden koltuklardan birine oturmuştum.

Önüme iki belge uzattı. "Sözleşmen, okuyup hepsinin altına imzanı at." O bilgisayarına dönerken bende belgelerden birini okumaya başladım. Bu maaşla ilgiliydi. Ayda elli bin Türk lirası alacağımı görünce gözlerim büyüdü ancak onun kim olduğunu hatırlayınca uzatmadan diğer belgeye geçtim.

Belgede; 1 yıl işten hiçbir şekilde ayrılamayacağım, ayda bir sağlık kontrolleri yaptıracağım, patronumun izni olmadan dışarı çıkamayacağım, daha fazla maaş talebinde bulanamayacağım ve zararlı maddeler kullanmayacağım gibi birçok şey yazıyordu. Diğer madde ise teknolojik aletlerle ilgiliydi. Sosyal medya hesabı açmam ve onun hakkında hiçbir yerde bilgi paylaşımı yapmam yasaktı.

Reddetme hakkım yoktu ki zaten reddetsem sefalet içinde ölecektim. Barlas'ı bırakmak istemiyordum. İmzaları atıp belgeleri Berke Bey'e uzattım.

"Çıkabilirsin."

Odadan çıktığım gibi tuttuğum nefesimi verdim. Sandığım kadar kötü olmazdı değil mi? Kendi odama ilerlerken gelen ağlama sesiyle gülümseyerek yönümü Barlas'ın odasına çevirdim. Odasına girdiğimde karşımda küçük kıpkırmızı bir surat duruyordu.

Beşikte ağlayarak kendi saçını çeken Barlas'ın minik elini yavaşça ayırdım saçından. Susmadığı için onu kucağıma aldım ve sırtını okşamaya başladım. Anında sakinleşirken bir yandan minik elleri göğsüme gidiyordu, acıkmış olmalıydı.

Aslında bende hiçbir şey yememiştim ve başım dönüyordu. Yine de daha kötüleriyle baş etmek zorunda kaldığım için dayanabilirdim. Koltuğa oturdum ve göğüslerimi açtım, adeta saldırdı. Hala canımı yakıyordu ama huzurdan hissetmiyordum.

Yüzümde istemsiz bir gülümseme belirirken aklıma Güneş'in gelmesiyle yüzüm düştü, Barlas yerinde küçük kızım olabilirdi ama o annesinin kucağı yerine toprağın kara kucağına gitmişti.

Tek elim onun sırtındayken diğer elimle dolan gözlerimi sildim. Üzülürsem sütüm kesilebilirdi ve acımasız bir düşünce de olsa bir süre için bebeğimi unutmak zorundaydım. Barlas benim sütümden başka süt içmiyordu ve onu aç bırakamazdım.

Başımı önümden kaldırdığımda kapının önünde doluşan bir kalabalık gördüm. Melisa dahil tüm çalışanlar bebeği nasıl emzirdiğimi görmeye gelmişlerdi. Çok utanmış ve rahatsız olmuştum. Tenimi başka insanların bu şekilde görmesi hiç hoş değildi! Barlas karnını doyurduğunda üstümü kapattım.

Sıkıca sarıldım boyun girintime sığınan miniğe. Gözlerimi kapatıp her şeyin bitmesini bekledim. Neden böyle bir saygısızlık yapmışlardı ki? Üstelik kapıyı da kapatmıştım ardımdan. O kadar dalmıştım ki kapının sesini bile fark edememiş miydim?

Neyse ki kucağımdaki Barlas beni bir nebze sakinleştiriyordu.

"Gördünüz mü? Size söylemiştim!" Aniden bağıran kadınla Barlas ağlamaya başladı. Kızgın bir şekilde kadına baktım ve ayağa kalkıp kapıyı yüzlerine kapattım. Minik meleğimi ürkütmüşlerdi!

"Şşşt, bir şey yok meleğim." mırıldanarak onu sakinleştirmeye çalıştım. Küçücük bebeğin yanında bağırılır mıydı? Ben bile yetişkin olmama rağmen yüksek sesten etkilenirdim.

Barlas sanki hiç ağlamamış gibi ağlamaya başlayınca bende ona katılmak istedim. Altı pis değildi, ateşi yoktu, karnı toktu ağlaması için hiçbir sebep yoktu.

Uykusu olmalı diye düşündüm, zaten bebekler büyüyene kadar yer, içer ve uyurlardı. Yani sanırım.

Çaresizce, ağlamaktan kıpkırmızı olan Barlas'a baktım. Onu yanağından öpüp ninni mırıldanmaya başladım. Pek işe yaradığını söylenemezdi. Huzursuz olmuştu bir kere.

Karnımın açlığını unutmuştum bile, burada iki büklüm kalmak yerine onu kendi odama götürmenin iyi bir fikir olacağını düşündüm ve odadan çıktım.

Odama geldiğimizde ayaklarım istemsizce yatağıma gitti. Çok, çok yorulmuştum. Yatağa uzanıp Barlas'ı da yanıma yatırdım. Düşmemesi için yanına yastık koyduktan sonra yanında olduğumu hissettirmek için ona iyice yanaştım. Bir yandan ninni söylemeye devam ediyordum. Barlas uyumadan önce bir eliyle işaret parmağımı tuttu.

Huzurla uykuya daldığını görünce gülümsedim ve bende huzur dolarak kendimi uykuya bıraktım.

Kayra 💗
Barlas 😭😭😭💝💝