တစ်နာရီတစ်သိန်း အစားထိုးချစ်သူ

အခန်း၉

ကျီဖန်ယင်းသည် နှစ်စက္ကန့်လောက်အဖြေရှာလိုက်ပြီးနောက် ရှက်ရွံ့ပြီး ကူကယ်ရာမဲ့နေသောအသွင်အပြင်ဖြင့်  "ငါတို့ အရင်​ပြီး​အောင် စား​ကြရအောင်၊ ဒီအကြောင်းကို နောက်မှပြောကြမယ်လေ။"

စုန့်ရှီးယွီက သူ့မျက်လုံးကို အောက်ဘက်ကိုလွှဲလိုက်ပြီး "ကောင်းပြီ" ဟု ညည်းညူလိုက်သည်။

ကျီဖန်ယင်းသည် ယွမ်တစ်ထောင်တန် အနောက်တိုင်း အစားအစာကို အရမ်းကိုစိတ်တိုင်းကျခဲ့ပြီး တစ်ပြားတစ်ချပ်မှ ပေးစရာမလိုသည့် အသိက ပို၍ပင် ကြည်နူးစရာကောင်း​နေသည်။

စုန့်ရှီးယွီသည် စားပွဲထိုးထံမှ ပြေစာကို လက်ခံရရှိသောအချိန် အစားအသောက်အတွက် မဆိုင်းမတွပင် ပေးချေလိုကိသည်။

ကျီဖန်ယင်းသည် တစ်လျှောက်လုံး သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ စုန့်ရှီးယွီ သူမကို မေးခွန်းထုတ်ချင်နေသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည့်အခါမှသာ သူမသည် ဘလင်းဘလင်းထနေသော အပြုံး​ဖြင့် "ယောက်ျားလေးတွေက ငွေရှင်း​နေတဲ့အချိန် အချောဆုံးပဲ။"

စုန့်ရှီးယွီ၏နှုတ်ခမ်းများသည် သိသာစွာ အနည်းငယ်ကွေးသွားသည်။  "ငါတို့လမ်းလျှောက်ကြမလား၊  အပြင်မှ အရမ်းလှတဲ့ရေကန်တစ်ခုရှိတယ်။"

ကျီဖန်ယင်းသည် စုန့်ရှီးယွီရှေ့မှာ လက်သုံးချောင်းကို မြှောက်လိုက်ပြီး သူ၏စိတ်ရှုပ်နေသော မျက်နှာရှေ့တွင် သူမသည် တစ်​ချောင်းပြီးတစ်ချောင်း ချလိုက်သည်။

သုံး၊ နှစ်၊ တစ်။

ထမင်းစားချိန်တလျှောက်လုံး တုပ်တုပ်မလှုပ်ခဲ့သော ဖုန်းသည် ရုတ်တရက် ကျယ်လောင်စွာ မြည်လာသည်။

ကျီဖန်ယင်း၏ မျက်နှာပေါ်ရှိ နူးညံ့သောအပြုံးသည် ချက်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားသည်။  သူမသည် စားပွဲပေါ်ရှိ တုန်ခါနေသောဖုန်းကို ကိုင်လိုက်ပြီး စုန့်ရှီးယွီအား မှတ်ထားသည့်အချိန်ကိုပြကာ "အချိန်ကုန်ပြီ" ဟုပြောလိုက်သည်။

စုန့်ရှီးယွီသည် သူ့ခေါင်းကို တုတ်ဖြင့်ရိုက်ချခံရသလိုခံစားလိုက်ရသည်။