A Reason to Believe (Agravante Series #5)

KABANATA 23

Kabanata 23

Promise

--

Mabilis akong tumayo. The dog stopped barking and I don't frigging care whether he's still behind me or already gone! Ang tanging pakialam ko nalang sa ngayon ay ang puso kong nagwawala. I don't know if it's just because of the dog or it's because... No! That is for surely will never happen!

Tinignan ko si Harry na unti unting tumayo. Mabilis ang paghinga ko, hindi lang dahil sa aso kundi dahil na rin sa nangyari.

Harry stood up and he looked at me. Nagkatinginan kaming dalawa. Bago pa man siya makapag salita ay tinalikuran ko na siya at mabilis akong tumakbo pabalik sa bahay ko!

Shit! Sumandal ako sa pintuan. My heart can't stop beating so fast! Para akong mawawalan ng hininga! What the hell just happened!? What the frigging shit!?

Hinawakan ko ang kumakalabog kong dibdib. No... No... No. He's... He's Jayden's friend! He's... part of the Hero! He's the... bestfriend of... Oh gosh!

Sinubsob ko ang mukha ko sa unan. It was an accident. It was a frigging accident! The dog is at fault! Hindi ko 'yon sinasadya! It just... happened!

Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Sobrang nag iinit ang buong mukha ko at hanggang ngayon sobrang bilis pa rin ng tibok ng puso ko. But this is just nothing, right? This is just my natural reaction because of what happened! This is just because I was shocked! Because I didn't expect it!

Huminga ako ng malalim at pilit kinalma ang sarili. It was just an accident, Lorie. Hindi niyo ginustong dalawa 'yon. Walang may kasalanan sainyong dalawa. Wala lang 'yon!

"Sam, 'yong papel mo?"

Nabalik ako sa reyalidad nang lapitan ako ng kaklase kong babae. Kinuha ko agad ang papel kong nasa loob ng notebook ko at binigay sa kanya. Kinolekta niya rin ang mga papel ng katabi ko.

Damn it. Hindi mawala sa isip ko ang nangyari. Martes ngayon at may pasok na. Kahapon ay walang pasok dahil malakas pa ang ulan. Ngayon medyo ambon ambon nalang. Linggo nangyari ang aksidenteng 'yon, noong isang araw pa, pero hanggang ngayon hindi pa rin mawala sa isip ko!

That was... Fuck! That was my first kiss!

Noong gabing 'yon ay hindi na ako lumabas sa bahay ko. Lumakas din ang ulan kaya hindi na talaga ako lumabas! Nagluto nalang ako ng itlog para may makain akong hapunan. Wala akong pakialam kung iyon lang ang ulam ko, hindi na ako lumabas at nanghingi ng ulam kay Harry! Hindi ko rin naman talaga planong humingi sa kanya no'n!

Kahapon din ay hindi na ako masyadong lumabas. Nagtapon lang ako ng basura noong umaga at nagpasalamat ako dahil hindi ko naman siya nakasabay magtapon! Hindi ko yata kakayanin kung makita at makaharap ko siya ulit!

Damn it!

Kaibigan siya ni Jayden. Hindi pwedeng nangyari 'yon. Hindi pwede!

Pero nangyari na... Gusto kong maiyak!

Pero aksidente lang ang nangyari! Oo, tama. Aksidente lang 'yon at hindi namin sinasadya. Hindi ko sinasadya!

Shit. Hindi ako makapag focus sa klase dahil sa mga iniisip. Hindi matigil ang utak ko sa kaka-replay sa nangyari at nag iinit na naman ang pisngi ko!

Fucking brain! Pinapa alala pa talaga sa akin 'yon!

"Huy, Sam!" hinampas ako ni Jessica.

"What?" iritado kong tanong.

"Oh, easy ka lang dyan. Bakit ka ba tulala? Kanina pa kita kinakausap hindi ka sumasagot dyan!"

Damn it. Nawawala na naman ang utak ko.