Mafia's Doctor

Mafia's Doctor: Kidnapped

Nadia's:

“Congrats sa successful operation, Doctora!” Nagulat ako sa biglaang pagsigaw ng mga nakapalibot sa aking nurse. Napangiti naman ako ng malaki at tinapik ang mga balikat nila. Hindi lang naman ako ang nag-opera sa babae kanina dahil naroroon din naman sila para tulungan ako.

“Job well done, guys.” Nagsihiyawan naman sila kaya napatawa ako ng mahina. Iniwan ko muna sila doon at pumunta sa opisina ko para magpahinga.

Pagkarating ko sa opisina ko ay tinanggal ko muna ang coat ko at nag alcohol ng kamay. Pagkaupo na pagkaupo ko sa swivel chair ko ay napabuntong hininga na lang ako at pumikit, na sana ay hindi ko na lang ginawa.

Tatlong taon na ang nakakaraan pero bumabalik pa din at bigla bigla na lang susulpot ang imahe ng isang lalaki sa utak ko. Tatlong taon na pero hindi ko pa din siya nalilimutan. Parang tanga lang, naging customer lang sa bar tapos hindi na malimutan. Hays.

Ang bar na ’yon ay pagma may-ari naming magkakaibigan dahil noong nasa high school pa lamang kami hilig na namin pumunta sa mga bar kaya noong nakapag ipon ipon na kami at pagtuntong ng kolehiyo, nagpatayo na kami ng bar para naman may matawag kaming amin at doon na lang tatambay pero pagkatapos nong nakita ko si pogi ay hindi na ako bumalik.

Hindi namin inaasahan na lalago ang trip trip lang naming bar kaya nakapagpatayo kami sa iba't ibang sulok ng Pilipinas. Naging busy na ako sa studies ko at inalagaan ko ang ama ko na nagkaroon ng stroke tapos ang magaling kong Ina noong nalaman na may sarili akong bar, ayon lagi na akong pineperahan pero hindi man lang maalagaan ang sariling asawa at hindi nagtagal sumama sa ibang lalaki.

Napatingin naman ako sa pinto kaya inayos ko ang pagkakaupo ko pati na din ang sarili ko, “Come in!”

Bumukas ng kaunti ang pinto at sumilip ang ulo ni Nurse Jean kaya ngumiti ako at iniwestra ang upuan kaharap ko.

“Uhm Doktora, gusto ka sana namin anyayahan para mag celebrate sa successful operation kanina at para na din makapag unwind, you know? Hehe.” Ngumiti naman ako at walang pagdadalawang isip na tumango.

Kailangan ko din naman ito. Ilang buwan na akong walang maayos na pahinga dahil sa kabi-kabilang operasyon pero nagagalak akong makitang bumubuti na ang kalusugan ng mga naging pasyente ko.

“Sure. What time and where?” Isinandal ko naman ang likod ko sa swivel at hindi tinatanggal ang tingin sa kanya.

“Mamayang alas otso po at sa malapit na lang daw na kainan para kung may emergency agad daw tayong makakapunta, Doc.” Tiningnan ko ang wrist ko kung nasaan ang relo ko at nakitang pasado alas-singko na pala.

“Sige, pupunta ako.” Lumawak naman ang ngiti niya at nagpaalam ng lalabas para icheck ang pasyente kaya ngumiti naman uli ako pabalik at tumango muli.

Pagka-alis ni Nurse Jean ay nag-ayos na ako ng mga gamit kong nakakalat kanina dahil sa pagmamadali ko para maoperahan ang isang pasyente na hindi naoperahan ng kasamahan kong surgeon. May inooperahan itong ibang pasyente at ako na lang ang avail na surgeon kaya noong pumasok ang isang nurse na sa akin muna ang pasyente ay hinayaan ko ng nakakalat ito.

Nagbabasa basa din muna ako ng libro tungkol sa siyensiya. Nagulat na lang ako na may humablot sa libro ko kaya mabilis kong sinamaan ng tingin ang may gawa non.

“Woah, easy.” Natatawang ani ni Nurse Jean.

“Kailangan mo?” hindi ko mapigilang mag-taray dahil sa inakto nito kanina. Pwede namang tawagin na lang ako, bakit kailangan pang hablutin ang libro ko?

“Kanina pa kasi ako kumakatok pero walang sumasagot kaya pumasok na ako. Ayun naman pala, nakatutok ka sa libro kaya hinablot ko na lang. Pasensiya na.” tumango na lang ako at pinag-krus na lang ang braso ko habang nakatingin sa kaniya.