The Untold LoveStory

Ang muling pag babalik

hindi napigilang mapa ngiti ni isabella dahil pakiramdam niya nag laho ang bigat sa dibdib niya dahil buong akala niya pina patawad na siya nang ate Louisa niya.

miguel: patawarin morin sana ako binibining.Louisa kong labis kitang nasakatan.

ngiti lang ang naging sagot ni Louisa kay ginoong.miguel at muling binalingan ang kapated.

Louisa : hangad ko ang kaligayan niyong dalawa magiging maayus din ang lahat! 

nang mapagtanto nilang wala naman palang dapat ikabahala dahil mukhang maayus naman ang lahat kay Louisa at napatawad narin sila nito.

Carolina: masaya ako dahil maayus na ang lahat sainyong tatlo.

pare parehong napa ngiti ang mga ito maya maya ay lumapit si Louisa upang yakapin si isabella at hinayaan niya naman ito dahil gusto niya ring mayakap ang kapated bago ito umalis ngunit ang lingid sa kaalam nila ay may masamang plano si Louisa kay isabella.

habang yakap yakap nila ang isat isa dahan dahang kinuha ni louisa ang punyal na inilagay niya sa gilid nang kaniyang saya at bago niya saksakin si isabella may ibinulong ito sa kapaed na labis ikinatakot ni isabella.

Louisa: paalam kapated ko hanngang sa susunod mong buhay.

pagkatapos sambitin ni Louisa ang mga katagang yon ay biglang naramdaman ni isabella ang matinding hapdi sa kaniyang tiyan kasabay non ay ang matinding pagka hilo nito dahilan para bumagsak ito sa lupa, parehong nagulat si carolina at miguel sa sinapit ni isabella sa kamay ni Louisa kong kayat taratantang nilapitan nila ang nag hihingalong si isabella.

miguel: mahal ko lumaban ka wag mo akong iiwan hindi ko kakayaning mawala ka .

halos sunod sunod ang pag patak nang luha ni miguel dahil sa matinding pag aalala at hinagpis dahil sa sinapit nang babaeng labis niyang iniibig.

halos hindi naman makapag salita si carolina habang tinitingnan ang kapated halos di na nito maidilat ang mga mata dahil matinding kirot na nararamdaman dahil naka tarak sa tiyan nito ang punyal na ginamit ni Louisa upang sasakin si isabella.

carolina: bakit kailangan umabot pa sa ganito isabella lumaban ka .

nang marinig ni isabella ang bawat iyak nang mga ito pinilit niyang idilat ang mga mata at isa isang tinitigan ang mga taong mahahalaga sakaniya ang ate carolina niya na alang alala sakniya ang ate Louisa niya na halos hindi maka paniwala sa nagawa nito sakaniya at si miguel na labis nasasakatan.kahit herap na sa pag hinga pinilit iangat ni isabella ang kamay upang hawakan ang mukha nang lalaking pinka mamahal niya.

isabella: mahal na mahal kita miguel hanggang sa muling pag kikita natin sa ano mang panahon at sitwasyon ikaw at ikaw parin ang pipiliin nang puso ko tandaan mo sana yan.

kasabay nang pag patak nang luha ni isabella ay ang tuloyan din nitong pagkamatay.

FUTURE : Dahan dahang idinilat ni ibelle ang mga mata at inilibot sa paligid nito na realize niyang nasa loob ito nang hospital room lalo na nang makita niya ang swero sa mga kamay niya maya maya ay bigla niyang na alala ang nangyari sakaniya na nabangga ito nang kotse sa araw nang kasal niya agad na hinanap ni belle si juan sa loob nang silid ngunit walang katao tao maliban sakaniya sinubokan niyang tumayo ngunit mahina pa ang mga muscle nang katawan niya  kong kayat napabalik din siya nang higa naisin niya mang hanapin si juan ngunit hindi niya magawa dahil mahina pa ang katawan niya, maya maya pa ay biglang bumukas ang pinto at pumasok si juan na may dalang bulaklak nang makita ni juan na gising na si belle agad niya itong nilapitan at nag alalang napa ngiti.

juan: Love im happy your awake pinag alala mo ako nang husto thank god hindi ka niya pinabayaan dininig ni Lord ang dasal ko..

maluha luhang sambit ni juan hindi naman napigilang mapangiti belle dahil sa wakas naka balik na siya sa taong pinaka mamahal niya.