The Untold LoveStory

ignore

Chapter 29

Halos ilang oras din ang byenahe namin bago makarating sa
sitio. Karaga at pagdating don madami nang mga volunteer kaya agad kaming bumaba sa sa kotse..

Marie :hala baka kanina pa nag start yong medical mission tsaka feeding program..

Andrew :mukhang hindi pa naman siguro, bina baba palang naman yong mga food supply, mas mabuti pa hanapin nalang natin si ma'am. Haspi

Marie :good idea! Let's go dahil masyadong mainit na dito..

Agad kami pomonta sa tent kong saan nandon ang mga organizer agad naman naming nakita si ma'am. Haspi ang main organizer nang charity work..

Belle :hello po ma'am sorry po ngayon lang po kami naka rating medyo malayo po pala dito..

Haspi:oo nga miss. Isabelle sorry  ah naherapan ba kayo sa biyahe?

Belle :ah hindi naman po!  Kami nga po nahihiya late na po ba kami?

Haspi:ay Hindi pa naman, parating palang naman yong ibang taga dito pero kong gusto niyo mag pahinga muna kayo maya maya niyo na simulan ang trabaho niyo, baka napagod kayo sa biyahe..

Belle :ay wag na po mas maganda kong makuhaan natin every moment nang charity work dito kaya mag sisimula na po kami.

Haspi :sigurado kayo ah! Sige maiwan kona muna kayo madami pa kasi din akong gagawin eh medyo nag kulang kasi kami sa volunteer..

Belle :ganun po ba?  Ahm gusto niyo po tumolong kami kahit papano..

Haspi:hala, nakaka hiya naman andito kayo para sa work niyo..

Andrew :ma'am it's ok, willing kami tumolong..

Marie :he's right tsaka tatlo naman kaming photographer dito, pwedi kaming mag alternate.

Haspi :talaga?  Oy thank you  talaga.

Belle :ano po ba ang pwede naming maitulong? 

Haspi :yong mga gamot sana kailangan kasi ibaba sa truck eh konti lang yong volunteers kaya hindi pa na bababa lahat..

Andrew :sige po tutulong ako, marie  belle dito muna kayo..

Belle :sige!  Galingan mo ah!  Mag sisimula na kami ni marie kumoha nang mga picture para sa first day nang charity work..

Haspi :oh siya sige maiwan na muna namin kayo tsaka pag nagutom kayo meron tayo dong pagkain sa kabilang tent wag kayong mahiyang kumoha ah!

Marie :naku kami mahihiya!

Naku kahit kailan at kahit saan makapal talaga ang mukha nang kaibigan kong to..
Maya maya ay isinama na ni
miss. Haspi  si andrew para tumolong sa mga hahakuting box sa track naiwan naman kami ni marie pero sinimulan na namin ang kumoha nang mga picture nag hiwalay kami ni marie para marami kaming makuhaang picture, hindi ko akalaing ganito pala ang feeling na maka kita nang mga batang sobrang papayat at parang may mga sakit bigla tuloy ako naka ramdam nang matinding awa.
Natigilan ako sa pag kukuha nang picture sa paligid nang maka rinig ako nang mga batang nag tatawanan at parang enjoy na enjoy sa ginawa kaya na curious ako kong saan nang gagaling yong tawanan na yon mas maganda siguro kong makuhaan ko sila nang picture habang naka smile o naka tawa sila..
Habang sinusundan ko ang ingay nakita kong may basket ball ring na gawa sa kahoy sa likod nang tent kaya agad akong pomonta at don ko na kita na may mga nag babasketball na mga kabataan kasama ang isang lalaking volunteer dahil sa damit nito naka talikod ito kaya hindi ko makita ang mukha, pero ok lang yon ang mga bata lang naman ang kailangan kong kuhaan.
Agad kong itinotok ang camera sa Mata ko, e ki click ko na sana ang camera nang biglang humarap ang lalaki kaya biglang kumabog ang dibdib ko nang pagka lakas lakas lalo na nang makilala ko kong sino ang lalaking kalaro nang mga bata si.. Si..  Juan.