ထို့ကြောင့်ဂွတို မေ့မေ့မြောမြော ငေးငေးမောမောဖြစ်နေရသည်။
မာန်ဟုမ် အသည်းအသန်တက်လာကာ ငေးငိုင်နေသည့် ဂွတိုကို မမှိတ်မသုန်ကြည့်နေမိသည်။ နဂိုဆို ရထားတွဲလို တတန်းတန်းသွားနေသည့် လေးယောက်မှာ အခုဘာကြောင့် ဂွတိုတစ်ယောက်ထဲရှိရပါသနည်း။
" ဂွတို..ဘာဖြစ်လာတာလဲ။ ကောင်လေးတို့ကို လာရှာတာလား။ အဲ့ဆိုရင်တော့ မရှိဘူး။ ဘယ်သွားလဲ မသိဘူး။ ငါတောင် ပြီးရင်သွားရှာမလို့ "
" ဟီး..တီဗွီကြီးက မိုက်လိုက်တာ ဟီး။ သားက ကိုကြီးတို့ကို လာရှာတာမဟုတ်ဘူးဆရာ။ ဆရာ့ကို လာခေါ်တာပါ "
" တိုင် ပြဿနာရှာထားပြန်ပြီနဲ့တူတယ် "
" ဟီး မဟုတ်ပါဘူးဆရာ။ ဒါပေမဲ့ ဆရာအခုလိုက်ခဲ့မှ ဖြစ်မယ် "
" အေး..။ အေး "
မာန်ဟုမ် အိမ်တံခါးကိုပြန်ပိတ်ကာ ဂွတိုခေါ်သည့် နောက်သို့သုတ်သုတ် သုတ်သုတ်နှင့် လိုက်ခဲ့ရတော့သည်။
မာန်ဟုမ် မြို့က ပြန်လာပြီးထဲက ရေမချိုးရသေးသလို ခြေလက်လည်းမဆေးရသေးချေ။ ရေတောင်မှ သူကြီး အတင်းတိုက်၍ သောက်ရခြင်းပင်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်း တံခါးပိတ်ထားသည့်အိမ်ကြောင့် ကောင်လေးတို့မရှိတာသိ၍ တီဗွီကိုအမြန်ဆင်နေသောကြောင့် ဘာမှမလုပ်ရသေးချေ။ တစ်နေကုန်လမ်းလျှောက်ထားရ၍ ခြေဖျားလေးကအစကျဉ်နေသော်လည်း ယခုထပ်မံလျှောက်ရပြန်သည်။
" ဂွတို ဒါထန်းတောသွားတဲ့ လမ်းကြီးလေ "
" ဟီး..။ ဆရာ သားအနောက်သာလိုက်ခဲ့ပါ "
ဂွတိုက ဘေးမှ စပ်ဖြီးဖြီး ပြန်ဖြေသောကြောင့် မာန်ဟုမ်၏ ဦးခေါင်းမြွေပေါက်သလို မာန်ဟုမ်ထိတ်လန့်လာသည်။
" မဟုတ်မှ ခိုင်ဝင်းတို့နဲ့ ထန်းတောမှာ ရန်ဖြစ်လို့လား ဂွတို "
" ရန်က ဖြစ်တော့ဖြစ်တယ် ဆရာ။ ဒါပေမဲ့…"
ဂွတိုကိုကျော်ကာ ခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေဖြင့် လျှောက်သွားသော ဆရာ့ကြောင့် ဂွတို ပြောစရာစကားမဲ့သွားသည်။ မသိရင် ဆရာ့အနောက် ကျားလိုက်နေသလိုပဲ။
YOU ARE READING
မေတ္တာကြိုးနှင့်ချည်သော တိုင်(Complete)
Romanceယောင်္ကျားလေးနှစ်ယောက်ကြားက ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ချစ်ခြင်းပါပဲ ေယာက်ၤားေလးႏွစ္ေယာက္ၾကားက ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္း ခ်စ္ျခင္းပါပဲ
အပိုင်း(၁၆)
Start from the beginning
