{37}

2.1K 99 2
                                    

🍒Tᴀᴇ Tᴀᴇ🍒

"ထယ်လေးရေ....ထယ်လေး...."

"ဟင်...ကိုကို...."

ဒီနေ့ကျမှအလုပ်ကနေစောစောပြန်လာပါသောဂျောင်ကုကိုကြည့်ကာထယ်ယောင်းမှာအံသြလျက်...
ဂျောင်ကုအဖျားပျောက်ပြီးနောက်ပိုင်းcompanyကအလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့ဂျောင်ကုတစ်ယောက်မအားမလပ်ဖြစ်နေတာပင်....
ဒီရက်ပိုင်းဂျောင်ကုအလုပ်ကိစ္စနဲ့မအားတာကြောင့်ထယ်ယောင်းကိုတောင်အချိန်သိပ်မပေးနိုင်ပေ...

ဒါပေမဲ့ဒီနေ့ကျဂျောင်ကုအိမ်ကိုစောစောပြန်လာသည်မလို့ထယ်ယောင်းအံသြမိသလိုပျော်လဲပျော်ရသည်။

"ကိုကို...ဒီနေ့အစောကြီးပြန်လာပါလား...??"

"ဟုတ်တယ်ထယ်လေးရဲ့...ဒါနဲ့ထယ်လေးကိုကိုယ်ပြောစရာရှိတယ်..."

"ပြောလေကိုကိုရဲ့..."

"ကိုယ်မနက်ဖြန်ကြရင်ပြင်သစ်နိုင်ငံကိုအလုပ်ကိစ္စနဲ့သွားရမယ်ထယ်လေး...."

"ပြင်သစ်ကို...??ကိုကိုတစ်ယောက်ထဲလား...??"

"မဟုတ်ဘူးထယ်လေး...ယွန်းဂီလည်းပါမှာ..."

"အဲ့တာဆိုကိုကိုကအကြာကြီးသွားမှာပေါ့..."

"အဲ့တာတော့ကိုယ်မပြောတတ်ဘူးထယ်လေးရဲ့....ကြာရင်လည်းကြာနိုင်သလိုမြန်ရင်လည်းမြန်နိုင်တယ်..."

"အော်..."

ဂျောင်ကုစကားကြောင့်မျက်နှာလေးညိုးသွားရှာတဲ့ထယ်ယောင်း...
ဂျောင်ကုလည်းထယ်ယောင်းကိုဖက်ကာ...

"ထယ်ဘာမှစိတ်မပူနဲ့...ကိုယ်အတတ်နိုင်ဆုံးမြန်မြန်ပြန်လာခဲ့မယ်..."

"ဒါပေမဲ့.......ကိုကိုအရမ်းကြာနေရင်ကော..."

မျက်ရည်လေးတွေ၀ဲနေတဲ့မျက်လုံးကလေးများကြောင့်ဂျောင်ကုစိတ်မကောင်းပေ...
ဒါပေမဲ့သူအတတ်နိုင်ဆုံးပြုံးပြီး...

"ကတိပေးပါတယ်ထယ်လေး....ကိုယ်အမြန်ဆုံးပြန်လာခဲ့မယ်....တကယ်လို့ပြန်လာလို့မရတော့ဘူးဆိုရင်တောင်မှအမြန်ဆုံးနဲ့ပန်ကန်လုံးစီးပြီးကိုယ်လာခဲ့မယ်နော်..."

"ကိုကိုကလည်း....."

"ဟာ...ထယ်လေးကကိုယ့်ကိုမယုံဘူးလား...မယုံရင်ယုံအောင်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ...???"

🍒Tae Tae🍒Where stories live. Discover now