အပိုင္း(၃)

Zacznij od początku
                                    

ႏွစ္အိမ့္တစ္အိမ္မို႔ မိဘခ်င္းေကာ သားသမီးခ်င္းပါ ေဆြမ်ိဳးေတြလိုေနၾကသည့္ ဆက္ဆံေရးျဖစ္သည္။

လွ်မ္း ႏြားႏို႔ခြက္ကိုေဆးကာ အေပၚအျမန္တက္ၿပီး အဝတ္စားအသစ္ေတြကို luggageအနီေရာင္ထဲ ေကာက္ထည့္လိုက္ၿပီး ဖိနပ္ႏွင့္ေရေမႊးအစ႐ွိသည္တို႔ကို ေနာက္ထပ္ အနက္ေရာင္luggageတစ္လုံးျဖင့္ထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ‌Maskတစ္ထုပ္ကို ေဖာက္ၿပီး ကပ္ထားလိုက္သည္။

တစ္ဖက္တြင္ ပင္တိုက္သည္လည္း ထိုနည္းတူပင္ luggageႏွစ္လုံးအျပင္ အိတ္တစ္အိတ္ႏွင့္အျပည့္ သယ္စရာ႐ွိတာမ်ားကိုထည့္ထားေလသည္။

______________________

" ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ဟာက လပိုင္းအတြင္းသြားေနမွာကို အိမ္ေျပာင္းသလိုထည့္လာတာ မလြန္ဘူးလား "

" အာ ေဖေဖကေခတ္တုန္းေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဒီေခတ္လူေတြ အျပင္သြားရင္ သယ္စရာဘယ္ေလာက္မ်ားလဲ သိမယ့္ပုံမေပၚဘူး "

" ဒီေကာင္ေတာ့ကြာ "

မနက္ေစာေစာစီးစီး အိမ္ကိုအထုတ္ေတြဆြဲကာေရာက္ခ်လာသည့္ လွ်မ္းရယ္ တနင့္တပိုးထည့္ထားသည့္ ပင္တိုင္ရယ္ေၾကာင့္ ဦးဇြဲကိုကိုခဗ်ာ့ ဒီေကာင္ေတြကို ေလယာဥ္နဲ႔ဘယ္ခရီးမွမလႊတ္ေတာ့ဘူးဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္ာ ႏို႔မို႔ဆို တန္ပိုခနဲ႔တင္ မြဲႏိုင္တယ္။

" အကိုရယ္ ကေလးေတြကို ဆူမေနပါနဲ႔ေတာ့ သြားရေအာင္ "

" ေမေမ ေဖေဖ့လက္ထဲက ဘာေတြလဲ "

" ဒါလား ႐ြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ဖို႔ စိန္တစ္လုံးသရက္သီးေတြေလ "

ေဖာ့ပုံးႏွစ္ပုံးကိုဆင့္ကာ ပင္တိုင္တို႔ရဲ႕ အိတ္ေတြကိုဟိုဘက္အတင္းတိုးၿပီး ကားေနာက္ခန္းထဲထည့္ေနသည့္ ေဖေဖ့ေၾကာင့္ ပင္တိုင္ေမးျမန္းခန္းဖြင့္လိုက္ရသည္။

အေျဖၾကားေတာ့လည္း ပင္တိုင္စဥ္းစားရၾကပ္သည္။ ဒီေခတ္ထဲမွာ ႐ြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္က ႐ွိေသးတာလား။

ပင္တိုင္ႏွင့္ လွ်မ္းက အေနာက္ခန္းမွာ မုန္႔စားလိုက္၊ေပါက္ေပါက္ေဖာ္လိုက္၊အိပ္လိုက္ႏွင့္ သာယာေနသေလာက္ အေ႐ွ႕က ဦးဇြဲကိုကို၏မ်က္ႏွာႀကီးသည္ ညိဳ႕မိႈင္းေနသည္။ အေၾကာင္းက 'ခရီးေဝးမို႔ အကိုပဲကားေမာင္းလိုက္ပါ' ဟူေသာ ေမေမ့စကားေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။

မေတ္တာကြိုးနှင့်ချည်သော တိုင်(Complete)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz