•Mafyanın zoraki aşkı
"Beni asla sevmeyeceksin, dokunmaycaksın değil mi, Arya?" dediğinde başını 'hayır' anlamında salladı. Hayatını mahveden adamı ne sevmek, ne de dokunmak istiyordu.
Amir Arayanın yanından yataktan kalktı. Parmaklarını saçlarının...
Sofraya son kez göz gezdirdim. Her şeyin tam olduğuna kanaat getirdiğimde Amiri çağırmak için merdivenlere yöneldim. Merdivenleri çıkarken başımın ağrıdığını hissettim. Parmaklarımla şakaklarımı ovalarken çoktan Amir'in odasına geldiğimi gördüm. Kapıya birkaç kez vurduğumda Amir "Gel." demişti.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kapıyı açıp içeri girdiğimde, Amir pantalonunu protez bacağının üstünden aşağı çekti. Elalarım bacağına kitlenmişken Amir bana bakarak "Ne oldu?" diye sordu.
İkinci kez gördüğüm görüntü yüzünden dilim tutulmuştu. Amir'in söylediği şeyi bile algılamamıştım. Amir "Arya?" dediğinde bakışlarımı bacağından yüzüne kaldırdım.
Ona şaşkın bir şekilde bakarken "Efendim." dedim. Amir gülümseyip "Ne oldu diyorum? Daldın." dedi anlamamızlıktan gelerek.
Kendimi toparlayıp "Sofra hazır diye haber verecektim." dediğimde Amir yavaşça ayağa kalkıp yanıma geldi. Yürürken hiç zorlanıyormuş gibi görünmüyordu.
Amir odadan çıktığında ben de arkasından çıkmıştım. Salona geçtiğimizde yemek masasına doğru ilerledik. Ben hala arkadan Amir'in bacağına bakıyordum. Garipti. Fazlasıyla.
Amir masanın başına geçip oturduğunda ben ayakta kalmıştım. Amir elini hafifçe masaya vurup "İyi misin?" diye sordu. Hızla başımı sallayıp masaya oturdum. Amir kahvaltı etmeye başlarken "Bu gün de işe gidecek misin?" diye sorduğunda ağzıma peynir atarak başımı salladım.
Amir'in yüzünün düştüğünü gördüğümde "Ne oldu?" diye sordum. Bana cevap vermeyip yemeğini yemeğe devam etti. Onun konuşmayacağını anladığımda "Sen evdesin, değil mi?" diye sordum.
Amir "Hayır, işlerim var." dediğinde sinirle çatalı masaya bıraktım. "Sen deli misin? Protez bacağını daha yeni taktırdın. Evde dinlenmen gerekiyor. Önemli işlerin biraz daha bekliye bilir!" diye öfkeyle konuştum.
Amir kaşlarını çatıp "Ben çocuk değilim, Arya. Ne yapıp, ne yapmayacağımı biliyorum." dediğinde gülüp başımı salladım.
Alayla "Doğru söylüyorsun. Sen hiçbir zaman çocuk olmadın. Hep doğru kararlar aldın. Hatta en doğru kararların benim üstümde aldıklarındı değil mi?" dediğimde Amir yumruk yaptığı elini sertçe masaya vurdu.
Sinirle "Neden geçmişi hep yüzüme vuruyorsun? Düzelmeye çalıştığımı görmüyor musun?!" dedi.
Hızla yerimden kalktığımda sandalye geri düşmüştü.
"Amir sen düzelmiyorsun. Sadece benim yanımda farklı davranıyorsun. Bu evden çıktığın andan itibaren nasıl bir insan olduğunu bilmiyor muyum ben?! Her şeye rağmen senin iyi olman için çabalıyorum ama sen yine kendi bildiğini yapıyorsun!"
