ECELLE NİŞANLI

16. Bölüm (Birlikte ol)

Keyifli okumalar...

°°°

Sırtımın yatakla buluşmasıyla gözlerimdeki yaşlar yanağımdan süzüldü. Amir elini belimin ve kalçamın altından çekip gözyaşlarımı sildi. Bir daha elini dokunduracakken hızlıca başımı çevirdim. Eli havada kaldığında sinirle ayağa kalktı.

Gözlerimi kapatıp dişlerimi sıktım. Ölmek istiyordum. Keşke onların yerine beni vursaydı. Keşke!

Yeniden yatağa oturunca sakince "Bana sarılır mısın, kızım?" diye sordu.

Sorduğu soruyla hızla kafamı ona çevirdim. Deli mi olmuştu bu adam!? Hoş zaten deliydi! Bu soruyu kendime sormam bile hata.

Ben hiçbir hamlede bulunmayınca "Hadi be kızım. Zor olmamalı kocana sarılmak!" dedi masumca. Bu masum ses bu adamdan mı çıkmıştı. Az önce o insanları vuran adam ona sarılmamı mı istiyordu!?

Aniden elini havaya kaldırınca ellerimi yüzüme siper ettim. Bir darbe almayınca gözlerimi yavaşça açtım.

Yazar'dan...

Genç adam şok geçirdi bir an. Karısı kendini ondan korumaya çalışıyordu. Ona vuracağını düşünmüştü. Tamam ilk gece bir hata yapmış olabilirdi, ama o tecavüz kelimesi onu çileden çıkarmıştı. Bir daha sinirini karısından çıkarmasın diye kavgalarında odayı terk ediyordu.

Eli havada Arayanın saçlarının üstünde kalınca bir an ne yapacağını şaşırdı. Kalbi acıdı. Kadının korkusu karşısında ezildi. Bu kadar mı korkutmuştu onu?

Tabi ya! Karşısında kaç tane adam vursun korkmamasını mı beklesin?! Çıldırmıştı genç adam. Bu kadının delisi olup, çıldırmıştı. O sadece bir daha evinden dışarı adım atmasın diye vurmuştu o adamları. Bir daha bir yanlış yapmasın diye.

Karısı gözlerini açınca onun havada kalan eline baktığını gördü. Genç kadın ona vuracağını zannederken, o sadece saçını okşamak istemişti.

Babasının saçını okşayacağını zannederken, o sadece ona vurmuştu.

Amir acı bir şekilde gülümseyip "Sana nasıl vuracağımı düşünürsün, kızım? Bir dafa hata yaptım. Ondan sonra gördün mü sana karşı hatamı? Sana zarar verir miyim ben?" dediğinde kız başını salladı. Bir kez vermişti, yine verirdi.

"Vermem ARYA'M, vermem! Şimdi soruma cevap ver. Niye bana dokunmuyorsun? Seni kucağıma alsam, sarılsam gömleğimden tutuyorsun. Bana saldırmak için bile yumruklarını kullanıyorsun. Neden ellerin tenime dokunmuyor?" diye sordu tüm çaresizliğiyle.

Evet, kadını ona dokunmamıştı. İlk karşılaştığı gün hariç soğuk elleri tenini bulmamıştı. Genç adam bu duruma artık öfkeleniyordu. Karısı bu kadar mükemmel güzelliğe sahipken ona dokunamuyordu. Teninde kaybolamıyordu. Uzun zamandır bir kadınla birlikte olmamıştı. Karşısında duran bu güzelliğe karşı nasıl sabrettiğini bile bilmiyordu. Galiba aşk bir insanın nefsiydi. Dokunmadan da sevmeyi bilmek. Sevdiğinin mutluluğu ile mutlu olmayı bilmek.

Ben sevilmek isteyen bir adamdım, ama sevilebilir biri değildim.

Kendine itiraf etmişti sonunda. İlk annesine söylemişti sevilmeyecek bir adam olduğunu şimdi de kendine. Ama vazgeçemiyordu. Ne aşkından, ne sevdiğinden, ne de kendinden.

Vazgeçilmez olmuştu bu kadın onun için. Arya dünya için bir insanken, onun dünyasıydı.

Kadın konuşmuştu sonunda. Ama onu umutlandırmak için değil, umutlarını yok etmek için!