Fate and Plans (Engineering Student #6)

Chapter Thirty Nine

Chapter 39

Slowly by slowly, I am already earning their trusts. It was way easier than I thought. Hindi ko akalain na agad-agad nilang susunggaban ang alok ko na ako na magmamanage ng hospital. How fool they are, right? Ako na walang kaalam-alam sa medisina pinaubaya sa akin? Agad-agad? Kunsabagay, at such a young age I've already mastered running different kinds of businesses, plus I am a civil engineer. But heck? Medicine field? The hospital? Fool.

Tiwalang-tiwala sila sa akin... ngayon malalaman niyo kung gaano kamali ang ginawa niyo.

Hinilot ko ang sentido ko nang malapit ko na maisagawa ang plano... or should I say... it's already done? Hihintayin ko na lang na ma-realize nila na naloko na pala sila.

"No! This shouldn't be! Where's Yuno?!" I knew it... alam na nila. Too bad, it's already late.

Galit na pumasok si Dr. Buendia, ang ama ni Thalia. May kasama siyang abogado at mga bodyguards, kasama niya rin ang kanyang asawa. I leaned on my swivel chair and smiled at him.

"Yes, Dad?" I sarcastically greeted him.

"How can you do this? And what is it?" pinakita niya ang hawak niyang envelope, alam ko kung ano ang laman niyan.

"Kailan pa kami nagkautang sa iyo?! You are fooling us!"

Pinagmukha ko silang may utang sa akin, iyong malaking utang. Iyong hindi nila kayang bayaran at ang kapalit nun ay ang kanilang hospital. Hindi na naging mahirap sa akin isagawa iyan dahil una pa lang hinayaan na nila akong i-manage ang business nila. I also acted like I invested a lot on their hospital. Lately din kasi nagkakaproblema ang kanilang hospital, may mga nawalang doctor at nurses. Sinamantala ko ang problemang iyon para maisagawa nga ang plano. I must say... fate is with me this time. Now, this is all your fate, Buendias.

Iniisa-isa kong sabihin sa kanya ang mga naging problema sa hospital. Hindi ko maiwasan mapangisi kung gaano ko sila naloko. This is what you want, Yuno. This is my revenge to all of you. It is still not yet enough though. There's more.

"Impossible! Kahit sabihin mo lahat ng mga problemang iyan, hindi pa rin ako magkakautang ng ganoon kalaki sa iyo, Yuno!" pulang-pula na siya ngayon. Dapat maawa ako sa kanya ngayon pero wala eh, wala akong maramdamang awa sa kanila ngayon kahit nakikitang umiiyak pa ang kanyang asawa.

"But the document..." I looked at the papers on my table and smirked. "Hindi ba't pirma mo 'yan, Dr. Buendia?" this time, my grin grew bigger. Now, he was completely dumfounded and confused. Unti-unti akong tumayo at nilapitan siya.

"It is very crystal clear that you are indebted to a very huge number of moneys. May utang kayo sa akin... hindi niyo iyon kayang bayaran," makahulugan kong sabi. "Kulang pa ang buhay niyo para bayaran ang mga ito."

He looks at me dangerously, hindi ako nagpatinag... I equaled his stares and stared him victoriously.

"Paano ba 'yan, Dr. Buendia... akin na ang hospital niyo." Humagulgol si Mrs. Buendia.