Part 8(Zawgyi)

589 33 8
                                    

အၿပဳံးတို႔မည္သည္ လွပၿမဲသာျဖစ္၏တဲ့။ သို႔ဆိုလွ်င္ ကုန္စိမ္းသည္တစ္ေယာက္၏ အၿပဳံးကေရာ တကယ္တမ္းမွာ လွပေနပါရဲ႕လား။

အေျဖသည္ကား ကြၽန္ေတာ့္မ်က္စိေရွ႕တြင္ ရွိေနေလၿပီ။ ကုန္စိမ္းသည္တစ္ေယာက္ျဖစ္သူ ေဒၚေလးက်င္လတ္၏ အၿပဳံးကေတာ့ မည္းညစ္ေနေသာ အဆီေျပာင္တင္းတင္း ရစ္လ်က္ရွိသည့္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ကြမ္းဂ်ိဳးတက္ေနေသာ သြားအစုံတို႔ေၾကာင့္ လွပျခင္းမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ သာမန္အၿပဳံးတို႔ထက္စာလွ်င္ေတာ့ ပို၍ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာေကာင္းေနခဲ့သည္။

"တတ ခဏေနဦး။ သရက္သီးေပးလိုက္မလို႔။"

လွည့္ထြက္မည္ႀကံေနေသာ ေျခလွမ္းတို႔ကို ေဒၚေလးက်င္လတ္အသံက ​ဟန့္တားလိုက္ျပန္ေသာေၾကာင့္ သနပ္ခါးပင္ေအာက္တြင္ ကုတ္ကုတ္ကေလး ရပ္ေနလိုက္ရသည္။ ေဒၚေလး အိမ္ထဲဝင္သြားခ်ိန္က်မွ ကိုငယ္ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလာကာ သူ႕အစ္ကိုေဘးတြင္ ဝင္ရပ္ရင္း ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သား ကြၽန္ေတာ့္ကို စေနာက္ၾက၏။

"ေနပါဦးဟ မင္းကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ လာတာကို အိမ္ေပၚေတာင္ မတက္ဘူး။ ျပန္ေျပးမယ္ ဆိုတာခ်ည္းပဲ။"

ကိုငယ့္အေျပာကို ကိုထြန္းက
ရယ္၍ေထာက္ခံကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း သူတို႔အိမ္ေပၚသို႔ အတင္းတက္ခိုင္းေနေသာေၾကာင့္ ျငင္းမရသည့္အဆုံး၌ အိမ္အဝေလးတြင္သာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ က်န္အိမ္သားမ်ား၏ ေမးခြန္းမ်ားကို လက္မလည္ေအာင္ ေျဖၾကားေနစဥ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အနားသို႔ ေဒၚေလးက်င္လတ္ ​ျပန္ေရာက္လာသည္။

ေဒၚေလးယူလာေသာ သရက္သီးေတြက အမည္းေရာင္ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ႀကီးႏွင့္ တစ္အိတ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အားနာကာ တခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကို ျပန္ယူထားရန္ ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း ​ေဒၚေလးက လက္မခံ။ ထို႔ေၾကာင့္ သရက္သီးတစ္အိတ္လုံးကို အိမ္ယူခဲ့ရေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွာေတာ့ ခပ္လန့္လန့္ျဖစ္မိသည္။ ေမႀကီးျမင္တဲ့အခါ ထိုသရက္သီးေတြအားလုံး အိမ္ေရွ႕ေရေျမာင္းထဲကို  လႊင့္ပစ္ခံရမလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူနဲ႕ မတည့္သူဆီကမွ အစားငမ္းခ်င္စိတ္နဲ႕ ယူလာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲ ဆူပူေနမလား...ျဖစ္မလာေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေတြးရျခင္းက ေသမင္းခံတြင္းဝဆီ ကိုယ့္ေျခေထာက္ႏွင့္ကိုယ္ လွမ္းရျခင္းႏွင့္ ထပ္တူညီသည္။

ကြူး(KYUU)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن